برخی از جوانان تحصیل‌کرده در جوزجان در شمال افغانستان از نبود فرصت‌های کاری شکایت دارند.
محمد انور ۲۳ ساله، باشندۀ شهر شبرغان که در رشتۀ خبرنگاری در پوهنتون جوزجان تحصیل کرده، یکی از این جوانان است.
او می‌گوید، سه سال است از پوهنتون جوزجان فارغ شده، اما تا اکنون نتوانسته کاری پیدا کند. این جوان تحصیل کرده به رادیو آزادی گفت که به دلیل نبود فرصت‌های کاری در رشتۀ تحصیلی‌اش، مجبور شده که تکسی‌رانی کند:
"من خودم از رشتۀ ژورنالیزم فارغ شدم، چندین بار به ادارات دولتی بخاطر گرفتن کار رفتم. ولی تا هنوز برای من کار پیدا نشده، باالاخره مجبور شدم یک تکسی بگیرم و برای چلاندن روز گار روزانه چند افغانی برای فامیل خود پیدا کنم، مگر در تکسی‌رانی هم نان نمانده است."
نبود فرصت‌های کاری درد مشترک جوانان زیادی در جوزجان است. سید محمد سادات، یکی دیگر از جوانان تحصیل‌کرده در شهر شبرغان می‌گوید، برای تأمین مخارج زندگی خود و خانواده‌اش از صبح تا شام در شهر ریکشا‌رانی میکند.
سید محمد که یگانه نان‌آور خانوادۀ شش نفری خود است، می‌گوید:
"اسناد تحصیلی در دست دارم، هیچ اداره مرا تحویل نمی‌گیرد. از حکومت طالبان می‌خواهم که برای من در یگان اداره کار پیدا کند."
یکی از جوانان جوزجان: من از رشته جیولوجی و معدن فارغ شده ام، اما کار نیافته ام.
محمد رفیع هم که مانند این دو جوان تحصیلات عالی دارد و از پوهنزی جیولوجی معدن فارغ است، شکایت مشابهی دارد. او به رادیو آزادی گفت که با اسناد تحصیلی‌اش بارها بخاطر کار به اداره‌های دولتی و غیردولتی مراجعه کرده، اما دست خالی برگشته است:
"من از رشته جیولوجی معدن پوهنتون جوزجان فارغ شدم، در هر ارگان دولتی وغیر دولتی که مراجعه کرده‌ام مرا قبول نکرده اند و برای من کار میسر نشد."
این جوانان می‌گویند، همه ساله صدها جوان از پوهنتون‌های دولتی و خصوصی ولایت جوزجان فارغ می‌شوند و بیکار می‌مانند، اما طالبان بجای جوانان تحصیل‌کرده افراد خود را می‌گمارند و هر سال به شمار جوانان تحصیل‌کردۀ بیکار افزوده می‌شود.
اما نورالله مسافر، رئیس کار و امور اجتماعی حکومت طالبان در جوزجان با رد این ادعا می‌گوید که آنان پس از حاکمیت دوباره‌شان در بیش از سه سال گذشته حدود ۳۰۰۰ تن را در نهادهای دولتی برای کار معرفی کرده اند:
"رهبری امارت اسلامی افغانستان به این باور شده است که حتمن جوانان تحصیل کرده را از یگان طریق در چوکات امارت اسلامی بپذیرد و تلاش‌شان هم همین است که برای جوانان بیکار کار پیدا کنند."
این درحالیست که پس از حاکمیت دوبارۀ طالبان در افغانستان، میزان بیکاری افزایش یافته و شمار زیادی از جوانان برای دریافت کار کشور را ترک کرده و از راه‌های قاچاقی و غیرقانونی به کشورهای منطقه می‌روند که در برخی موارد قبل از رسیدن به مقصد در بین راه جان می‌بازند.
