"خیلی شب‌ها بوده که شکم گرسنه خواب شدیم چون بیست افغانی هم نداشتیم که برای طفلک‌های خود نان بگیریم."
عبدالنادر ۲۷ ساله از صبح تا شام در گوشه‌ای از شهر فراه با سه طفل قد و نیم قدش روی سندان آهنگری می‌کوبد تا لقمه نانی برای خانواده شش نفره‌اش پیدا کند؛ اما می‌گوید که در بیش از دو سال گذشته که طالبان به قدرت برگشته اند کسب و کارش از رونق افتاده:
"در گذشته صد در صد کار ما خوب بود، روز پنجصد افغانی، ششصد افغانی درآمد می‌کردم. اما فعلاً بعضی روز‌ها است که ده افغانی کار کرده نمی‌توانم تا یک قرص نان به خانه خود ببرم. در گذشته‌ها خوب کار بود دو سال سه سال پیش خوب بود خرج خانه و کرایه خانه می‌شد.اما فعلاً به خرج خانه گیر مانده ام."
او در اصل از ولسوالی گذره ولایت هرات است اما اکنون با خانم، سه پسر و یک دختر کوچکش در ناحیه دوم شهر فراه در یک خانه کرایی کهنه و فرسوده زندگی می‌کند:
"من زیاد نگران هستم چون وضع اقتصاد بسیار خراب است از این نگاه که من هیچ چیز ندارم حتی نه خانه‌ای در فراه و نه هم در هرات دارم خانه و زندگی از خود ندارم کرایه نشین استم و حتی کرایه خانه هم سر من مانده. چندی پیش طفلک من مریض بود و حتی پول تداوی‌اش را نداشتم."
او به رادیو آزادی می‌گوید که اطفالش نیز از درس و تعلیم به دور مانده اند و این وضع به نگرانی‌اش افزوده است:
"من از همه چیز ماندم و طفلک‌های من حتی از درس مسجد هم مانده هر کدام را که پنجصد افغانی در ماه بخاطر درس‌شان بدهم یک ماه دو هزار افغانی می‌شود من از کجا کنم؟."
پس از سقوط نظام جمهوری مخلوع افغانستان و برگشت طالبان به قدرت در ماه آگست سال ۲۰۲۱ میلادی و خروج کامل نیروهای بین‌المللی از افغانستان، اقتصاد این کشور فروپاشید و زندگی بسیاری از خانواده‌ها مانند نادر دگرگون شد.
حفیظ الله: زندگی برایم تلخ شده است
بسیاری از نهاد‌های کمک کننده غیر دولتی نیز فعالیت‌های‌شان را متوقف کردند.
همچنان با این وضع، صدها هزار نفر که در نهاد‌های دولتی و غیر دولتی مصروف کار بودند وظایف‌شان را از دست داده اند و بیکاری شدند.
حفیظ الله ۳۶ ساله باشنده شهر زرنج مرکز ولایت نیمروز در جنوب غرب افغانستان است.
او به رادیو آزادی می‌گوید که شش سال است که در شهر زرنج مرکز نیمروز ریکشا یا سه چرخه باربری دارد و اموال دکان داران شهر را از یک محل به محل دیگری انتقال می‌دهد؛ اما درآمدش نسبت به دو سال پیش کم شده و زندگی را با سختی و دشواری سپری می‌کند:
"درآمد من نسبت به گذشته کم شده و زندگی هشتاد درصد برایم تلخ شده، در گذشته شاید حدود چهارصد افغانی، پنجصد افغانی روزانه درآمد داشتیم سال‌های پیش ولی حال شاید هر قدر هم که زیاد کار هم کنم صد تا دو صد افغانی بیشتر پیدا نشود."
او که اکنون در ناحیه چهارم شهر زرنج مرکز نیمروز با سه عضو خانواده‌اش در یک خانه کرایی زندگی می‌کند، می‌گوید که نگران آینده خود و خانواده‌اش در زمستان پیشرو است:
"زمستان فعلی برایم بسیار سخت است چون هیچ راه نداریم و پول برای خرج زمستان نداریم فعلاً هیچ چیز نیست نه درآمد است و نه هم کار است زندگی برای ما زیاد سخت شده ،من زیاد نگران آینده خود و فرزندان خود استم زندگی بسیار سخت شده."
به اساس گزارش ها؛ ملل متحد گفته است که فقر اقتصادی و بیکاری در افغانستان بیداد می‌کند و بیش از ۲۹ میلیون نفر در مناطق مختلف این کشور با خطر گرسنگی شدید روبرو هستند.
همچنان سازمان جهانی غذا هشدار داده که ممکن است در زمستان پیشرو برای میلیون‌ها نیازمند در افغانستان دیگر نتواند کمک کند.
نجیب الله امینی یک فعال اقتصادی در حوزه غرب می‌گوید که با کاهش کمک‌های بشردوستانه و فرارسیدن زمستان پیشرو ، فقر و تنگدستی بیشتر دامنگیر مردم افغانستان خواهد شد:
"وضعیت اقتصادی، ناداری بیچارگی و مظلومیت هر روز در افغانستان افزایش پیدا می‌کند. من به عنوان یک شهروند از سازمان ملل، نهاد‌های ملی و بین‌المللی خواهش می‌کنم که پیش از این که یک زمستان بسیار سخت پیش بیاید و مردم افغانستان یک زمستان سخت پیش رو دارد و وضعیت بدتر از این حالت شود، کمک‌های همه جانبه خود را در افغانستان افزایش دهند."
