برخی از خانواده‌های نیروهای امنیتی پیشین در ولایت غور می‌گویند، با مشکلات شدید اقتصادی روبه‌رو اند. شماری از آنان می‌گویند که به دلیل عدم پرداخت حقوق شهدا و معلولین و نداشتن کارگر در خانه، کودکانشان را به تگدی‌گری و یا انجام کارهای شاقه می‌فرستند. آنان خواهان توجه نهادهای بین‌المللی هستند.
بی‌بی گل، یک مادر ۳۷ ساله که پنج سال است بار سنگین سرپرستی شش کودکش را به دوش می‌کشد. شوهر او که عضو نیروهای امنیتی نظام جمهوری مخلوع افغانستان بود، پنج سال پیش در نبرد با طالبان در ولسوالی دولینۀ ولایت غور جان خود را از دست داد.
از آن زمان به بعد، بار سنگین مسئولیت به دوش این زن جوان افتاده است. بی‌بی گل با درد و اندوه به رادیو آزادی می‌گوید، روزانه در خانه‌های مردم کار می‌کند تا بتواند مخارج خانواده‌اش را تأمین کند.
"می‌روم خانه‌ها خانه‌تکانی می‌کنم، لباس می‌شویم، ۶۰ الی ۷۰ افغانی می‌دهند یا یک پارچه نان خشک می‌دهند، می‌آورم و با کودکانم می‌خورم."
بی‌بی گل از نهادهای بین‌المللی درخواست کمک و توجه دارد تا شاید بتواند از این وضعیت ناگوار بیرون بیاید و آیندۀ بهتری برای کودکانش فراهم کند.
تنها بی‌بی گل نیست که شوهرش را در جنگ با طالبان از دست داده است، ده‌ها خانوادۀ دیگر نیز هستند که نان‌آوران خود را در جنگ با طالبان از دست داده‌اند و اکنون با مشکلات فراوان دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند.
مانند ماه جان که شش سال پیش پسرش را در جنگ با طالبان در ولسوالی شهرک غور از دست داده و اکنون سرپرستی نواسه‌هایش را به عهده دارد. او که نیز از مشکلات اقتصادی رنج می‌برد، به رادیو آزادی گفت:
"ده نفر را مسئولیت دارم، خودم و شوهرم نیز ضعیف هستیم. یتیمان لباس، کفش و مواد غذایی ندارند."
فرزندان شماری از نیروهای امنیتی پیشین، تکدی‌گری می‌کنند
اکنون برخی خانواده‌ها مجبور شده‌اند کودکان خردسال‌شان را برای کارگری و یا هم تگدی‌گری به شهر بفرستند. از این میان پدر ۶۸ سالۀ یک سرباز پیشین که پسرش ۷ سال پیش در جنگ با طالبان کشته شد، می‌گوید، هر روز نواسۀ ۱۴ ساله‌اش را برای تگدی‌گری و یا هم زباله‌گردی به شهر می‌فرستد. او که نمی‌خواهد نامش در گزارش ذکر شود، به رادیو آزادی گفت:
"روزها تا شام این طفل اشغال جمع می‌کند. به خاطر آمدن زمستان، شما باور به خدا کنید با شکم گرسنه شب خواب می‌شوند."
این خانواده‌ها می‌گویند، حکومت طالبان حقوق شهدا و معلولین را به موقع پرداخت نمی‌کند. آنان گفتند که حتی در برخی مواقع کمک‌های سازمان‌های کمک‌رسان نیز به آن‌ها تعلق نمی‌گیرد به ادعای آنان، طالبان معتقدند که اعضای خانواده‌های نیروهای سابق امنیتی که در جنگ با طالبان کشته شده‌اند، نباید کمک دریافت کنند.
عبدالحی زعیم، رئیس اطلاعات و فرهنگ حکومت طالبان در غور به پرسش‌های رادیو آزادی در بارۀ ادعاهای این خانواده‌های نظامیان پیشین تا زمان نشر گزارش پاسخ نداد.
در کنار این نگرانی‌ها و ادعاها، طالبان پس از حاکمیت دوبارۀ در افغانستان بر کار زنان محدودیت و ممنوعیت وضع کردند. برخی زنان خانواده‌های نیروهای امنیتی پیشین که توان کار کردن را دارند، می‌گویند که به دلیل وضع محدودیت‌های طالبان نمی‌توانند بیرون از خانه کار کنند.
این درحالیست که برنامۀ جهانی غذا (WFP) روز سه‌شنبه، نهم جولای در گزارش تازۀ خود هشدار داده است که تا ماه اکتوبر سال جاری میلادی ۱۲.۴ میلیون نفر در افغانستان با سطح بلند ناامنی غذایی روبه‌رو خواهند بود.
دبلیو اف پی گفته که برای فراهم ساختن کمک‌های اضطراری از جمله مواد خوراکی برای مردم نیازمند در افغانستان در سال ۲۰۲۴ میلادی به ۱.۶ میلیارد دلار نیاز دارد. با این همه، خانواده‌های نیروهای امنیتی سابق افغانستان چشم به راه کمک‌های سازمان‌های جهانی هستند.
