"دل ما از زندگی سیاه است، همکاران ما حتی تکلیف عصبی پیدا کردند، یکی از دیگری بدتر هستیم، کار و نان ما را از ما گرفتند، وضعیت برای ما خامخا خراب است".
در کابل زندگی می‌کند و به دلیل مشکلات امنیتی نمی‌خواهد نامش در گزارش گرفته شود.
او می‌گوید، از ۱۵ سال به این‌سو که سروکارش با موسیقی است از همین راه برای کودکانش لقمه نانی تهیه می‌کرد:
"فعلاً همۀ ما بیکار هستیم، کاروبار نیست به هرکاری که رفتیم ضرر کردیم تا کار جدیدی یاد بگیریم زمان زیادی می‌خواهد، دل ما از زندگی سیاه است، آن وقت خوب بود، خرچ خانه می‌شد، حدوداً ماه ۳۰هزار می‌شد، دل ما بسبار بد است، وضعیت ما بسیار خراب است، نان و کار ما را گرفتند از کسی کار و نانش را بگیری خامخا خراب است".
این آوازخوان می‌گوید، تنها آوازخوانان نه که نوازندگان موسیقی هم وضعیت مشابهی دارند:
"۲۱ سال است موسیقی می‌نوازم در این عمر دیگر من کدام کار را بکنم".
هارمونیه نواز است. او هم باشندۀ کابل است و نمی خواهد نظر به مشکلات امنیتی نامش را در گزارش ذکر کنیم.
به گفتۀ او، پدر و برادرانش هم موسیقی می‌نوازند و اکنون ۱۲ عضو فامیل همه بیکار در خانه نشسته اند:
"مشکلات آوازخوانان زیاد است، دو سال می‌شود که آوازخوانان هرچه در خانه داشتند فروختند، کسی اجناس را می‌فروشد، کسی کراچی می‌چلاند، خودم بیکارم تنها من نه تمام آوازخوانان افغانستان، اکنون هرکار را که پیش بگیرم نمی‌شود، پرند‌گان را فروختم و کراچی خریدم".
طالبان بعد از حاکمیت دوباره در افغانستان موسیقی زنده در محافل خوشی را منع کردند، زنان بخاطر خوشحالی خود آهنگ‌های ثبت شده گذشته را نشر می‌کردند، اما وزارت امر به معروف و نهی از منکر حکومت طالبان هفتۀ گذشته پخش موسیقی در محافل زنانه را هم منع کرد.
بسیاری از آوازخوانان و موسیقی نوازان افغان به همین دلیل افغانستان را ترک کردند.
میرویس نجرابی آوازخوانی است که مردم از طریق رادیو و تلویزیون آهنگ‌های او را تعقیب می‌کردند.
او می‌گوید، بعد از حاکمیت طالبان نتوانست دیگر در افغانستان زندگی کند و به پاکستان مهاجر شد:
"تنها دلیلی که از افغانستان به پاکستان مهاجر شدم این بود که می‌خواستم آزاد زندگی کنم و آن عشقی که به موسیقی دارم می‌خواستم آن را حفظ کنم، این سال‌ها آرزویم بود، نمی‌توانم به آسانی از دستش بدهم، زندگی و همه چیز من همین موسیقی است. به پاکستان آمدم آرزو دارم که موسیقی خود را به علاقمندانم در پاکستان تقدیم کنم و رسم و رواج افغانی خود موسیقی را به هر حالت حفظ کنم".
نظیر لطیف ۲۷ سال می‌شود آلات مختلف موسیقی را می‌نوازد.
او می‌گوید که در این بخش شاگردانی را هم آموزش داده اما مجبور شده افغانستان را ترک کرده و به پاکستان برود:
"با آمدن امارت که طالبان آمدند اینگونه همکارانم هم هستند که در کابل کراچی می‌چلانند، منتو می‌فروشند، با بعضی که گپ می‌زنم می‌گویند پول یک کیلو رومی، کچالو و پیاز هم پیدا نمی‌شود که شب آن را بخورند منم مجبور شدم با فامیلم پاکستان بیایم، اکنون که در پاکستان زندگی می‌کنم هم چندان زندگی نیست، فقط بخاطری که ذهن ما آرام باشد مهاجر شدم".
حکومت طالبان نه تنها نشر موسیقی را در محافل خوشی بلکه در رسانه‌ها و داخل موترها هم منع کردند.
سخنگویان طالبان بارها گفته اند که موسیقی حرام است و در روزهای نخست حاکمیت دوباره شان ویدیوهایی در شبکه‌های اجتماعی نشر شد که در آن‌ها دیده می‌شد افراد مسلح آلات موسیقی را می‌شکنانند و آتش می‌زنند.
سخنگویان حکومت طالبان در آن زمان در مورد اینکه آیا این کار را افراد شان کردند یا نه به رادیو آزادی پاسخ ندادند.
