شماری از دانشجویان دختر می‌گویند که بخاطر کم کردن فشارهای روانی، محرومیت از تحصیل و رفع نیازهای اقتصادی خانواده‌هایشان کسب و کارهای تازه راه انداخته اند.
حسنا روفی، دانشجوی پوهنزی ژورنالیزم پوهنتون کابل می‌گوید، با جمعی از دختران دانشجوی دیگر از یک ماه به این طرف یک کارگاه خیاطی را با سرمایۀ ابتدایی ۴۰ هزار افغانی در کابل ایجاد کرده اند:
"گام‌های عملی این کارگاه زمانی برداشته شد که ما شاهد بسته شدن پوهنتون‌ها به روی دختران بودیم. در یک ماه ۳۰ تن کارمند و کارآموز داریم، کسانی که در این کارگاه شرکت می‌کنند، دانشجویان، دانش‌آموزان مکاتب و زنان بی‌بضاعت و بی‌سرپرست هستند."
هویدا حدیث: صنف خیریه را در داخل منزل خود ایجاد کردم که برای ۱۳ تن از دختران به گونۀ رایگان قرآن کریم، قاعده بغدادی و مضامین مکتب را تدریس می‌کنم.
هویدا حدیث یکی از دانشجویان سال اول پوهنزی طب در یکی از پوهنتون‌های خصوصی نیز می‌گوید که پس از محرومیت از تحصیل بیکار نه نشسته و برای کودکان در خانه‌اش کورس آموزش رایگان ایجاد کرده است:
"پس از مسدود شدن پوهنتون‌ها از اینکه دیگر مصروفیتی نداشتیم و بخاطری که وضعیت روحی و روانی ما صدمه نبیند، من صنف خیریه را در داخل منزل خود ایجاد کردم که برای ۱۳ تن از دختران به گونۀ رایگان قرآن کریم، قاعده بغدادی و مضامین مکتب را تدریس می‌کنم."
در همین حال فاطمه محمدی، دانشجوی سال اخیر پوهنزی کمپیوتر ساینس پوهنتون پولیتخنیک کابل می‌گوید، یک کورس آموزشی آنلاین را برای کودکان و نوجوانان افغان خارج از افغانستان ایجاد کرده است:
"از این که دروازه‌های پوهنتون‌ها بسته شد و دیگر دختران حق تحصیل ندارند، من کورس آنلاین زبان دری و علوم دینی را ایجاد کردم، تا کودکان، نوجوانان و جوانان که بیرون از مرز هستند و می‌خواهند زبان دری و علوم دینی را یاد بگیرند از این کورس مستفید شوند من هم بتوانم از این طریق عایدی برای مصارف خود داشته باشم".
او می‌گوید، در کنار کورس آموزش آنلاین، برای شماری از دختران نیز در خانه زبان انگلیسی آموزش می‌دهد.
این دختران دانشجو هدف از این کارشان را دوری از بیکاری، تکالیف روحی و روانی و پیدا کردن یک لقمه نان برای خانواده‌هایشان عنوان می‌کنند.
این در حالیست که نزدیک به ۵۰ روز از بسته کردن دروازه‌های پوهنتون‌ها از سوی حکومت طالبان به روی دختران و زنان می‌گذرد.
پس از بسته شدن پوهنتون‌ها به روی دختران، شماری از این دانشجویان دختر به رادیو آزادی گفتند که با مشکلات روحی و روانی مبتلا شده و در وضعیت بدی بسر می‌برند.
طالبان در نزدیک به یک ونیم سال حاکمیت‌شان در افغانستان همچنان دروازۀ مکتب‌ها را به روی دختران بالاتر از صنف ششم بستند، زنان را از کار در اداره‌های غیردولتی و بیشتر اداره‌های دولتی منع کردند و آنان را از رفتن به پارک‌های تفریحی، حمام‌های زنانه و ورزشگاه‌ها منع کردند.
ممنوعیت سفر بدون محرم در مسیرهای طولانی و اجباری شدن حجاب از دیگر محدودیت‌هایی اند که طالبان بر زنان در افغانستان وضع کردند.
با وجود واکنش‌های گستردۀ داخلی و جهانی به این محدودیت‌ها، طالبان تا به حال از این تصمیم‌هایشان بر نگشته اند.
