یک فرد نزدیک به اسامه بن لادن رهبر سابق شبکه القاعده در پاکستان، در کشوری به‌طور آزاد گشت‌وگذار می‌کند و فتوا میدهد که فعالیت تندروان مسلح اسلامی در آن مجاز نیست.
فضل‌الرحمن خلیل رهبر گروهی است که واشنگتن آن را یک سازمان تروریستی محسوب می‌کند.
خلیل با اسامه بن لادن رهبر سابق شبکه القاعده دوستی نزدیک داشت و از مؤسسان گروه "حرکةالمجاهدین" محسوب میشود.
هند این گروه را به حملات بر نیروهای آن کشور در منطقه کشمیر متهم می‌کند.
واشنگتن میگوید، گروه "حرکةالمجاهدین" جنگجویان را برای حملات در افغانستان آموزش میدهد.
گروه "حرکةالمجاهدین" تا اکنون چندین بار نامش را تغییر دادهاست، اینک به نام "انصارالامة" یاد میشود.
فضل‌الرحمن خلیل که در اسلام‌آباد به‌طور آزادانه زندهگی می‌کند و از خانه وی تفنگداران مسلح ریش‌دار حفاظت میکنند، در جوار منزلش مدرسهای را به نام "خالد بن ولید" اداره می‌کند.
خلیل در یک مصاحبه با آژانس خبری اسوشیتد پرس اتهامات وارده بر وی را رد کرده، از فتوای برخی ملایان سنی و شیعه ستایش کرده که در آن فعالیت گروه‌های مسلح در قلمرو پاکستان غیر اسلامی خوانده شدهاست.
وی میگوید تروریزم، حملات انتحاری، انفجارات و کشتار مردم بی‌گناه بر اساس شریعت در پاکستان، مجاز نیست.
افغانستان در مورد این فتوا که صرف در مورد پاکستان است، اعتراض کردهاست.
به‌گفته خلیل، رئیس جمهور افغانستان باید ملایان آن کشور را فرا خواند تا یک فتوای مشابه را صادر کنند.
وی ابراز آمادهگی کردهاست که به کابل رفته، در این زمینه کمک کند.
به نوشته آژانس خبری اسوشیتد پرس، فضل‌الرحمن خلیل پالیسی امریکا را متناقض خوانده و اینکه شبکه حقانی یک گروه مجزا از طالبان است را نیز رد کردهاست.
وی همچنان ادعا می‌کند که هرگز به کشمیر نرفتهاست.
آزاد بودن خلیل شک و تردیدهای را در مورد مبارزه پاکستان بر ضد تروریزم به وجود آوردهاست.
کارشناسان به این عقیده اند که اسلام‌آباد به‌خاطر نگرانیهای که در مورد هند دارد، برای برخی گروه‌های مسلح اجازه فعالیت را دادهاست.
پاکستان ادعا می‌کند که در مبارزه با گروه‌های مسلح هزاران نظامی وی کشته شده‌اند که تعداد آنها از عساکر کشته شده ناتو و امریکایی در افغانستان بیشتر است.
سیت جونز مسئول مرکز تحقیقات بین‌المللی و استراتژیک امریکا میگوید، یقیناً پاکستان در برابر برخی گروه‌های مسلح برخی اقدامات تعرضی را انجام دادهاست، ولی استخبارات این کشور از سایر گروهها در کشورهای مانند هند و افغانستان به‌حیث یک وسیله پالیسی خارجی آن کشور استفاده می‌کند.
