احمد، ۵۳ ساله، باشنده ولایت غور، سرپرست خانواده‌ای هشت‌نفره است. او میگوید، دخترانش که در صنف های نهم و یازدهم درس می‌خواندند، با بسته شدن مکاتب از سوی طالبان، از ادامه تحصیل بازمانده‌اند.
با گذشت بیش از سه سال، این وضعیت همچنان ادامه دارد.
احمد حالا از اداره ایالات متحده به رهبری دونالد ترمپ رئیس جمهور آینده امریکا انتظار دارد که گره از مشکل موجود بگشاید:
"ما از کشور امریکا درخواست داریم؛ که بالای طالبان فشار وارد کند، که دروازه های مکاتب را به روی دختران باز کنند، زندگی سر ما گذشت، اما آینده این دختران چی می شود؟"
دختران و خانواده های آنان بی صبرانه منتظر اند تا دروازه های مکاتب باز شود و روند آموزش از سر گرفته شود.
عبدالرؤف، ۲۹ ساله، باشنده کابل، پدر دختری است که صنف ششم را به پایان رسانده اما دیگر اجازه تحصیل ندارد.
او آرزو دارد دخترش داکتر شود و از طالبان می خواهد هر چه زودتر دروازه های مکاتب را به روی دختران باز کنند:
"می خواهم که آینده دختران ما روشن باشد و در آینده مصدر خدمت به جامعه شوند. مثلاً داکتر، قابله، معلم شوند، یک جامعه با سواد داشته باشیم. منحیث یک پدر تقاضای من از حکومت امارت اسلامی این است که دروازه های مکاتب را به روی دختران باز نمایند تا دختران بتوانند؛ تحصیلات خود را ادامه دهند."
محدودیت‌های طالبان علیه زنان
طالبان در سپتمبر ۲۰۲۱ با صدور فرمانی، مکاتب را بر روی دختران بالاتر از صنف ششم بستند. از دسمبر ۲۰۲۲ نیز حضور زنان و دختران در نهادهای تحصیلات عالی ممنوع شد. علاوه بر این، طالبان زنان را از کار در بسیاری از ادارات دولتی و غیردولتی، حضور در تفریحگاه‌ها و ورزشگاه‌ها، و سفر بدون محرم در مسیرهای طولانی منع کرده‌اند. در فرمان جدید "امر به معروف و نهی از منکر"، طالبان حتی چهره و صدای زنان را نیز "عورت" خوانده اند.
طالبان با تتصویب قانون جدید امر به معروف و نهی از منکر محدودیت های بیشتری در برابر زنان و در کل جامعه افغانستان وضع کردند.
پریسا ۲۶ ساله باشندۀ شهر کابل یکی از هزاران دانشجوی زن است که قربانی این محدودیت های گسترده طالبان شده است.
او در یکی از پوهنتون های دولتی در رشته روزنامه نگاری درس می خواند. اما با حاکمیت دوبارۀ طالبان از ادامۀ تحصیل محروم شده است. وی میگوید:
"متاسفانه که دروازه های پوهنتون ها به روی ما بسته شد، ما نا امید، جگرخون و پریشان شدیم حتی مشکلات عصبی برای همه دختران به وجود آمده، در گوشۀ خانه نشستیم، حتی با مشکلات فامیل روبه رو استیم، فامیلم به اجبار می خواهند، که من را نامزد بسازند، ولی متاسفانه هیچ راهی نداریم، و اصلاً امیدوار هم نیستیم."
او هم از جامعه جهانی به ویژه ایالات متحده انتظار دارد که مشکل آموزش برای دختران و زنان بالاتر از صنف ششم را حل کنند:
"از حکومت امریکا خواهش می کنیم که هر چه زود تر بالای حکومت امارت اسلامی فشار وارد کند، تا این که دروازه های پوهنتون ها را به روی ما باز کند، تا ما بتوانیم به هدف خود برسیم."
دیدگاه فعالان حقوق بشری
برخی فعالان حقوق بشر این اقدامات طالبان را نقض آشکار حقوق زنان دانسته و می‌گویند که با گذشت زمان، عرصه زندگی بر زنان در افغانستان تنگ‌تر شده است.
دونالد ترمپ رئیس جمهور منتتخب ایالات متحده امریکا
عبدالله احمدی یکی از این فعالان است. از او پرسیدم که اداره جدید ایالات متحده در بخش آموزش دختران و زنان در افغانستان چه اقداماتی خواهد کرد؟
آقای احمدی در پاسخ چنین می گوید:
"شاید آقای ترامپ در قسمت مسائل زنان افغانستان اقدامات جدی را روی دست بگیرد. این بستگی دارد به وضعیت داخلی افغانستان و سیاست های رابطه طالبان با ایالات متحده و همچنان هماهنگی و فشار های بین المللی در غیر این صورت تمرکز دولت آقای ترامپ بیشتر روی منافع اقتصادی و سیاسی شاید گره بخورد."
او از جامعه جهانی خواست تا حمایت از حقوق زنان افغانستان را گسترش دهد:
"جامعه جهانی باید با فشارهای سیاسی و اقتصادی بر طالبان و حمایت‌های مستقیم از سازمان‌های حقوق بشری و زنان فعال افغان، زمینه ادامه فعالیت آنان را فراهم کند. این اقدامات می‌تواند زنان افغانستان را در مقابله با محدودیت‌ها یاری دهد."