از ۲۵ نوامبر روز جهانی محو خشونت علیه زنان در جهان در حالی بزرگداشت می‌شود که هزاران زن در افغانستان از افزایش خشونت‌های خانواده‌گی در بیش از سه سال گذشته زیر حاکمیت طالبان شکایت دارند.
"از وقتی که طالبان آمدند شوهرم بیکار شده و بیشتر اوقات در خانه می‌باشد، کار و بار و غریبی ندارد، اوقات تلخی در خانه زیاد شده، به گپ خورد عصبانی می‌شود و لت‌وکوب می‌کند."
ثریا، ۲۷ ساله و باشندۀ شهر کابل، یکی از صدها زنی است که با حاکمیت دوبارۀ طالبان در افغانستان، از افزایش خشونت‌های خانواده‌گی شکایت و نگرانی دارد.
او می‌گوید در نظام جمهوریت مخلوع، شوهرش در یکی از دفاتر دولتی کار می‌کرد، اما با حاکمیت دوبارۀ طالبان از آنجا اخراج شد و بیش از سه سال است که درگیر مشکلات خانواده‌گی است.
"در گذشته خوب بود، وقتی شوهر زن خود را لت‌وکوب می‌کرد، یک جای بود که شکایت می‌کردیم، ریاست امور زنان. در خانه اوقات تلخی زیاد است، کمی هم اگر چیزی بگویم، سر شوهرم بد می‌خورد و نام طلاق را برایم می‌گیرد. بسیار با مشکلات مواجه هستیم."
بیشتر در این باره: ۲۵ نوامبر، نخستین روز آغاز کمپاین ۱۶ روزۀ محو خشونت علیه زنان آغاز شدثریا در ادامۀ سخنانش می‌گوید:
"پیش از طالب‌ها وضعیت خانواده‌گی ما خوب بود، در ماه‌ها هم یک‌بار و یا هیچ جنگ نمی‌کردیم. از وقتی که این‌ها آمده‌اند، بیکاری شده، از بیکاری و بی‌روزگاری جنگ می‌شود. خدا کند این وضعیت بهبود پیدا کند."
دیگران نیز مشکلات مشابهی دارند.
فضیله، ۳۲ ساله و باشندۀ کابل، یکی دیگر از زنانی است که مانند ثریا از رفتار نامناسب شوهرش در خانه رنج می‌برد.
او می‌گوید پیش از حاکمیت دوبارۀ طالبان، شوهر و خودش در یکی از موسسات خصوصی کار می‌کردند، اما حالا هر دو در خانه بیکار هستند و عامل افزایش خشونت‌های خانواده‌گی را بیکاری می‌داند.
"باور کنید که مشکلات روحی و روانی برم پیدا شده، از بس که در خانه جنگ و جنجال زیاد شده. در دورۀ جمهوریت شوهرم به وظیفه می‌رفت و من هم نصف روز به کار می‌رفتم و مصروف کار‌های خانه می‌بودم. حالا هم شوهرم و هم خودم در خانه هستیم. طبعاً که مشکلات به پیش می‌آید. یکی خو طالبان زنده‌گی را سر ما تنگ ساخته. در این شرایط در افغانستان زنده‌گی کردن مثلی که در زندان زنده‌گی می‌کنی، برای ما شده است."
زنان در افغانستان در حالی از افزایش خشونت‌های خانواده‌گی شکایت دارند که طالبان با حاکمیت دوبارۀ خود ممنوعیت‌های زیادی را بر زنان وضع کرده‌اند. بسته‌شدن مکاتب برای دختران بالاتر از صنف ششم، اجباری‌شدن حجاب، منحل‌شدن وزارت زنان، بیکارشدن زنان، و ممنوعیت رفتن به اماکن تفریحی و پارک‌ها از جمله این محدودیت‌ها هستند.
فعالان: محدودیت‌های طالبان زندگی زنان را بحرانی کرده است.
خالده غفوری، یکی از فعالان حقوق زنان، در صحبت با رادیو آزادی می‌گوید:
"ما شاهد هستیم که در این اواخر خشونت‌های خانواده‌گی در بسیاری از مناطق افغانستان افزایش پیدا کرده و بعضی از دختران به همین دلایل حتی خودکشی می‌کنند که این وضعیت زیاد نگران‌کننده است. اگر امارت اسلامی همین‌گونه محدودیت‌ها را بر زنان و دختران ادامه دهد، فکر می‌کنم وضعیت زنان بحرانی‌تر خواهد شد."
بیشتر در این باره:
سازمان جهانی علیه شکنجه: زندانیان افغان در زندان‌های طالبان تحت شکنجه قرار می‌گیرندوزارت امر به معروف و نهی از منکر: هیچ ممنوعیتی بر صحبت زنان در میان زنان وجود نداردبه دنبال کشته شدن یک زن توسط طالبان در تخار، خانوادهٔ این زن و فعالان خواهان تطبیق عدالت هستندبانو غفوری برای رسیدگی به مشکلات زنان چنین راه حلی پیشنهاد می‌کند:
"جامعۀ جهانی باید به وضعیت کنونی زنان در افغانستان رسیدگی کند. از وقتی که امارت اسلامی دوباره قدرت را گرفته، زنان از جامعه حذف شده‌اند و هیچ نهاد ملی و بین‌المللی به مشکلات زنان توجه نکرده است. اما باید جهانیان صدای زنان افغان را بشنوند و حاکمان امروزی را قناعت دهند تا محدودیت‌های کاری و تحصیلی را بردارند که شاید به کاهش خشونت‌های خانواده‌گی کمک کند."
طالبان بارها گفته‌اند که حقوق زنان را مطابق به احکام شریعت اسلام تأمین کرده‌اند.