سازمان جهانی علیهٔ شکنجه (او ام سی تی) می‌گوید، هنوز هم در زندان طالبان زنان و مردان به شدت شکنجه می‌شوند.
سازمان جهانی علیه شکنجه (او ام سی تی) می‌گوید که زنان و مردان زندانی افغان هنوز هم در زندان طالبان به شدت شکنجه می‌شوند.
سیبل مانی، هماهنگ‌کنندۀ حقوق بشری این سازمان که در اواخر اگست سال روان میلادی که برای یک هفته به افغانستان سفر کرده بود، در مصاحبه با «سویس انفو» رسانهٔ سویسی که روز یک‌شنبه ۱۰م نوامبر منتشر شد، گفته است که به شمول کابل، در ولایت‌های مختلف افغانستان با زنان، فعالان حقوق بشر، مسئولان موسسه‌های بین‌المللی و محلی و کسانی که تجربۀ زندان طالبان را داشتند، دیدار کرده است.
خانم مانی افزوده است که این زندانیان افغان در زندان‌های طالبان برعلاوهٔ شکنجه‌های شدید، از بدرفتاری و حتی آزار و اذیت جنسی به او قصه کرده‌اند.
او می‌گوید، در حال حاضر تنها دفتر هیئت سازمان ملل متحد یوناما و کمیتهٔ بین‌المللی صلیب سرخ (آی سی آر سی) دسترسی محدود به زندان‌های طالبان دارند، اما به گفتۀ او هیچ آدرسی به زندان استخبارات طالبان دسترسی ندارد.
این مقام سازمان جهانی علیهٔ شکنجه همچنان گفته که مردان اکثراً به خاطر انتقاد از طالبان و زنان به خاطر اعتراضات، جدایی از همسر و عملی نکردن کامل قوانین وضع‌شدهٔ حجاب، از سوی طالبان بازداشت و شکنجه می‌شوند.
سیبل مانی گفته است که محدودیت‌های تازهٔ حکومت طالبان به ویژه قانون امر به معروف و نهی از منکر حکومت طالبان برعلاوهٔ دختران و زنان، مردان را نیز با محدودیت‌ها، زندگی دشوار و چالش‌ها مواجه کرده است.
به گفتۀ او حتی اگر زنان برعلاوهٔ پوشاندن تمام بدن‌شان، چشم‌های‌شان را نپوشانند، اجازۀ شریک ساختن مشکل‌شان به ادارۀ‌های دولتی را ندارند.
او به نقل از یک مسئول کلینیک شخصی این را نیز گفته است که کورس‌های حفظ‌الصحه و برنامه‌های ولادت کودکان یا تشکیل خانواده و توزیع کیت‌های صحی از سوی طالبان ممنوع شده است.
خانم مانی به نقل از یک فعال حقوق بشر و حقوق زن گفته که طالبان به حدی آن‌ها را در زندان‌های‌شان شکنجه می‌کنند که به هفته‌ها در شفاخانه‌های زندان بستری‌اند.
ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی حکومت طالبان و محمد نسیم لالهاند، سخنگوی ریاست زندان‌های حکومت طالبان به پرسش‌های رادیو آزادی پاسخ ندادند، اما حکومت طالبان پیش از این شکنجۀ زندانیان را رد کرده است.
در همین حال، برخی از نظامیان جمهوری مخلوع و فعالان حقوق بشر که تجربۀ زندان طالبان را دارند، در صحبت با رادیو آزادی از شب‌های سخت زندان روایت می‌کنند.
یک سرباز پولیس در حکومت پیشین که اخیراً از زندان طالبان آزاد شده و نخواست نامش به علت حساسیت موضوع در گزارش گرفته شود، به رادیو آزادی گفت: «من تنها به جرم این که در حکومت جمهوری پیشین وظیفه اجرا کردم و بر عفو عمومی دروغ طالبان باور کردم و کار و بار شخصی را می‌کردم که از سوی استخبارات طالبان زندانی شدم، بسیار به بی‌رحمی و دور از تصور شکنجه شدم، از شوک برقی گرفته تا پوشانیدن خریطۀ پلاستیکی، در دهانم آب پر می‌کردند و من را شکنجه می‌کردند.»
شگوفه بارکزی، خبرنگار و هنرپیشهٔ سینما، به رادیو آزادی گفت که او نیز وضعیت دشوار را در زندان طالبان تجربه کرده است. «لت و کوب و شکنجۀ زنان و مردان در زندان طالبان بسیار زیاد است، چشمک دیدم و تجربۀ خود را برای‌تان می‌گویم که آن‌ها (زنان زندانی) دست‌ها و پاهای‌شان بسته می‌شود، لت و کوب می‌شوند، برخی از اعضای بدن‌شان لمس می‌شود، حتی امکان این وجود دارد که بر آن‌ها در زندان طالبان تجاوز جنسی شود.»
این در حالی‌ست که پیش از این به تاریخ ۲۸م اکتوبر ریچارد بنیت، گزارش ویژۀ ملل متحد در امور حقوق بشر افغانستان در گزارش خود از بدرفتاری با زندانیان در زندان‌ها زیر حاکمیت طالبان خبر داده بود.
او گفته بود که در آغاز سال روان خورشیدی زنان معترض در اعتراض به حجاب اجباری از سوی طالبان سرکوب شدند و برخی از آن‌ها به مراکز پولیس برده شدند و آن‌جا با خشونت لفظیِ، فزیکی و جنسی روبه‌رو شدند.
هرچند سخنگویان حکومت طالبان این گزارش آقای بنیت را دور از حقیقت عنوان کردند، اما پیش از این به شمول ملل متحد، سایر سازمان‌های حقوق بشری و کسانی که یک مدت زمان را در زندان‌های طالبان سپری کردند، از بدرفتاری در برابرشان مدعی شدند.
