بورد کریکت انگلستان نخستین بستۀ کمک مالی صد هزار پوندی را به این صندوق اهدا کرد. به دنبال آن میل جونز، بازیکن سابق کریکت استرالیا که در حال حاضر مبصر کریکت است، یک کمپاین آنلاین را برای جمع‌آوری کمک مالی برای تیم کریکت دختران افغانستان راه اندازی کرد.
انتظار می‌رود صندوق MCC در ابتدا ۱.۲۴ میلیون دالر برای حمایت از کریکت برای جوامع آواره خارج از کشورشان جمع‌آوری کند. راب لینچ، رئیس این کلپ روز جمعه در بیانیه‌ای گفت که کریکت قدرت الهام بخشیدن، متحد کردن و توانمندسازی افراد را دارد. او افزود که هدف از این ابتکار، ایجاد امید و فرصت برای کسانی است که بیشترین نیاز را دارند.
افغانستان دارای یک تیم مردان بسیار قوی است که با پیشرفت خود در دو دهۀ گذشته طرفداران کریکت را در سراسر جهان شگفت زده کرده و از سال ۲۰۱۸ به این سو یکی از ۱۲ عضو دایمی شورای بین المللی کریکت بوده است.
در سال ۲۰۲۳، استرالیا در واکنش به ممنوعیت ورزش دختران توسط طالبان، مسابقات دوجانبه با افغانستان را به حالت تعلیق درآورد و در همان سال، دیدبان حقوق بشر خواستار ممنوعیت کریکت افغانستان شد.
افغانستان در دوران نظام جمهوری مخلوع نیز تیم کریکت زنان چندان قوی نداشت.
در زمان جمهوری، رهبری بورد کریکت قصد نداشت که افغانستان تیم کریکت بانوان داشته باشد
واصل وصال، کارشناس امور کریکت و نویسنده می‌گوید که کریکت دختران هرگز در افغانستان مورد توجۀ جدی قرار نگرفته است.
او به رادیو آزادی گفت:
"در زمان جمهوری، رهبری بورد کریکت قصد نداشت که افغانستان تیم کریکت بانوان داشته باشد، البته نه همۀ آنها، بلکه تعداد محدودی از افراد خواستار تشکیل تیم بانوان نبودند، اما باز هم تلاش‌ها برای تشکیل تیم دختران آغاز شد. با ۲۵ بازیکن زن قرارداد بسته شد. اما پس از تغییر رژیم، آموزش متوقف شد و کریکت خو یک موضوع دور است."
پس از سقوط نظام جمهوری، بیشتر ۲۵ دختری که از سوی بورد کریکت افغانستان اجازۀ بازی داشتند، به خارج از کشور رفتند و بیشترشان در استرالیا ساکن شدند. این دختران در نامه‌ای به شورای بین‌المللی کریکت خواستار پذیرش تیم کریکت زنان افغان در استرالیا شدند، اما این امر تاکنون انجام نشده است.
تیم بانوان افغانستان روز پنج‌شنبۀ گذشته یک مسابقۀ نمایشی در مقابل تیم کریکت بدون مرز برگزار کرد که مورد توجه طرفداران کریکت قرار گرفت.
طالبان پس از تسلط دوباره بر افغانستان در آگست ۲۰۲۱، در کنار وضع محدودیت بر تحصیل و کار زنان و دختران، بر ورزش و دیگر فعالیت‌های اجتماعی آنان نیز ممنوعیت کامل وضع کردند.
