این فیلم به داستان دو زن به سال ۱۹۷۸میلادی در کابل برمی گردد و در آن تأثیر جنگ سرد و مبارزات زنان به واسطه نمایش زندگی دو دوست به تصویر کشیده شده است.
«آهنگ سیما»، فیلمی که بازتاب مبارزهٔ دو زن جوان و دانشجوی افغان را در برابر سرکوب و تحولات سیاسی در دههٔ ۱۹۷۸ به تصویر کشیده است.
دراین فلم عقاید متضاد این زنان آن‌ها را درگیر می‌سازد، اما با وجود اختلافات شدید، پیوند دوستی و تلاش‌های مشترک شان برای مبارزات زنان، در دل آشفتگی‌های جنگ سرد و بازی‌های پنهان سیاسی، حفظ می‌ماند.
رویا سادات، کارگردان و یکی از نویسنده‌های این فیلم در مورد آن به رادیو آزادی بیشتر می‌گوید:
«داستان ما را می‌برد کابل ۱۹۷۸ داستان دو دختر جوانی است که با داشتن افکار متفاوت و گاه به شدت متضاد برای آرمان‌های مشترک خود مبارزه می‌کنند، داستان به محور فداکاری، دوستی، رفاقت و صداقت این دو دوست می‌چرخد و به یک شکلی آهنگ سیما ما را می‌برد به تاریخ مبارزات فراموش شدهٔ زنان افغانستان.»
فیلم«آهنگ سیما» به تاریخ ۲۹م اکتوبر در جشنوارهٔ بین‌المللی توکیو به نمایش گذاشته شد.
قرار بود فیلم «آهنگ سیما» در افغانستان ساخته شود، اما پس از حاکمیت طالبان در این کشور، سازندگان این فلم مجبور شدند تا آن را در تبعید آماده بسازند.
رویا سادات به رادیو آزادی می‌گوید، فیلم یاد شده در آتن پایتخت یونان که از نگاه جغرافیایی شباهت‌های زیادی با بخش‌های از افغانستان دارد، ثبت شده است.
«تمام آمادگی‌ها را داشتیم که فلم در کابل ساخته شود، اما فلم هم مثل ما سرگردان و در تبعید ساخته شد، انواع و اقسام چالش‌ها سر راه این فلم بود، درنهایت برای آن‌که از طریق رقابت آزاد در مارکیت‌های اروپا تهیه کننده‌های خود را پیدا کرده بود، تفاهم ما همی بود که در ۲۰۲۲ باید فلم براداری شود، بعد از جستجو به این نتیجهٔ رسیدیم که یونان جغرافیا یا لند اسکیپ او شباهت‌های به افغانستان دارد بالاخره فلم‌برداری کردیم.»
عزیز دلدار و رولوف جان مینا دو نویسنده فیلم «آهنگ سیما» وآلبا سوتورا، نیز از تهیه کنندگان اصلی این فلم است.
مژده جمال‌زاده، نیلوفر کوخانی و لینا علم در نقش های مرکزی این فلم بازی کرده‌اند.
به گفته دست اندر کاران فیلم«آهنگ سیما» این فیلم درحالی در تبعید تهیه شده که سینما در داخل افغانستان زیر حاکمیت طالبان در حال نابودی است.
به گفته سینماگران هنر سینمای افغانستان پیش از حاکمیت طالبان به پیشرفت‌های اندکی دست یافته بود و زمینهٔ کار برای بسیاری از فعالان بخش سینما مساعد شده بود، اما پس از فروپاشی نظام جمهوری مخلوع ادعاها بر این است که طالبان همه سینماها در افغانستان را بسته و سینما گران و پرودکشن‌های که بگونه شخصی در بخش تولید فلم فعالیت می کردند، اکنون کار را متوقف کرده‌اند.
حکومت طالبان در ۳۰ ماه عقرب سال ۱۴۰۰ با نشر مکتوبی حتی از تلویزیون‌ها خواست حتی پارچه‌های تمثیلی و درامه‌های را نشر نکنند که زنان در آن نقش بازی کرده اند و این دستور کار درسینما ها را هم شامل می شد.
اما پیش از این ذبیح الله مجاهد سخنگوی حکومت طالبان به رادیو آزادی گفته بود که آنان بعضی سوژه‌ها را دارند که از سوی ریاست افغان فلم آن‌ها به فلم تبدیل شوند، اما تاکنون در سه سال حاکمیت دوبارهٔ طالبان تولیدی از سوی افغان فلم به نمایش گذاشته نشده است.
با این حال صحرا کریمی، فلم ساز و رئیس پیشین افغان فلم می‌گوید، تلاش می‌کنند تا اگر در تبعید هم باشد از طریق سینما وضعیت افغانستان را به جهان منعکس کنند.
او به رادیو آزادی گفت:
«درحال حاضر با آن‌که سینمای افغانستان وارد تبعید شده، سینماگران افغان وارد تبعید شده، اما رویا سادات، شهر بانو سادات، خودم صحرا کریمی کسانی هستیم که به هرحال فعال هستیم، فلم می‌سازیم، از همین تبعید هم استفاده می‌کنیم تا بتوانیم وضعیت افغانستان را از طریق پردهٔ سینما به مردم نمایش بدهیم.»
به گفتهٔ صحرا کریمی، او نیز قرار است بزودی فیلمی را زیر نام «پرواز از کابل» تهیه و به نمایش بگذارد.
فیلم «آهنگ سیما» در بخش «آینده آسیایی» یکی از ده نمایش برتر جهانی در جشنوارهٔ بین‌المللی توکیو بود که در ردیف فیلم‌هایی از چین، امریکا، ایران، مالیزیا و دیگر کشورها به نمایش گذاشته شد.