ریچارد بنیت گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد برای حقوق بشر در افغانستان گفته است که در اوایل سال جاری میلادی زنان معترض در راه پیمایی‌های شان که در اعتراض به حجاب اجباری داشتند، ازسوی حکومت طالبان سرکوب شده و شماری از آنان هم به مراکز پولیس برده شده و در آن جا با خشونت‌های لفظی، فزیکی و جنسی روبرو شده اند.
درگزارش تازه ریچارد بنیت که روزدوشنبه ۲۸ اکتوبر درمورد حقوق بشری به ویژه حقوق زنان و دختران، کودکان و اقلیت‌ها منتشر شده است به نقل از برخی منابع معتبر در مورد آزار و اذیت و تجاوز جنسی بر زنان در زندان‌های حکومت طالبان تذکر داده شده است.
به اساس این گزارش یک بانوی زندانی به ریچارد بنیت گفته است که "آنها مرا در جریان تحقیق مورد ضرب وشتم قرارداده و سرم را به دیوار کوبیدند که شکست، یکی شان حجاب مرا پائین انداخت و به شرم گاه ام دست برد."
در گزارش به نقل از یک تعداد از زنان زندانی آمده، با آن که با آنان در زندان‌های طالبان تجاوز جنسی نشده است، اما در جامعه و خانه به ایشان با چشم نفرت دیده می‌شود.
آقای بنیت گفته است که یافته‌های گزارش خود را در اول ماه نوامبر به مجمع عمومی سازمان ملل متحد ارائه میکند.
ذبیح الله مجاهد سخنگوی حکومت طالبان به پرسش رادیو آزادی در مورد گزارش تازه ریچارد بنیت پاسخ نداد، اما حکومت طالبان قبل از این در ماه اگست سال جاری ورود ریچارد بینت به افغانستان را ممنوع کرد.
ذبیح الله مجاهد سخنگوی حکومت طالبان ادعا کرده بود که ریچارد بنیت به گفته وی وظیفه پروپاگند را به عهده داشت و یک موضوع کوچک را بزرگ جلو میداد.
اما شماری از بانوان که یک مدتی را در زندان‌های طالبان سپری کرده اند، به رادیوآزادی گفتند که با شکنجه‌های شدید روبرو شده اند.
آنان هرچند می‌گویند که اذیت جنسی نشده اند، اما ادعا میکنند که این گونه قصه‌ها را شنیده اند.
رقیه ساعی که چند قبل از زندان حکومت طالبان آزاد شده به رادیوآزادی گفت:
"درزندان‌های طالبان هیچ گونه حریم خصوصی وجود ندارد، به ویژه برای زنان، چیزی را که من در دوبار زندانی شدن تجربه کردم، توهین، تحقیر، سلوک غیرانسانی، شکنجه شدید جسمی و روحی حین اعتراض گرفتن، اما ما حق دفاع از خود را نداشتیم، حق ملاقات با خانواده و گرفتن وکیل را نداشتیم."
نرگس سادات فعال حقوق زن و یک بانوی معترض که او نیز زندان را تجربه کرده در صحبت با رادیوآزادی گفت:
"آینها شکنجه‌های مختلف داشتند از جمله شاک‌برقی، رها کردن آب سرد، لت وکوب، شکنجه‌های روحی، مثلا در نیم‌شب یا نزدیک صبح آزار میدادند که به خواب نرویم، بیخوابی شدید که میدادند، چراغ را بالای چشم‌های آدم روشن میکردند، اتاق بود که نمناک و خیلی وحشتناک بود، اکسیجن نبود که بتوانی نفس بگیری."
فعالان حقوق زن می‌گویند که درحال حاضر سطح خشونت در برابر زنان در افغانستان به اوج خود رسیده است.
در گزارش ریچارد بینت گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در بخش حقوق بشری افغانستان، همچنان آمده است که با گذشت سه سال از حاکمیت دوباره حکومت طالبان، برعکس ادعای نخست آنان در خصوص احترام گذاشتن به منشورهای بین المللی حقوق بشری، جبر و تخطی از حقوق بشری افزایش یافته است.
ریچارد بینت وضعیت زنان در افغانستان را نمونه از تفاوت جنسی خوانده و در گزارش آمده است که این اصطلاح ماهیت بنیادی و ایدیالوژی طالبان را به گونه بهتر نشان میدهد.
در گزارش بینت گفته شده است که قانون امر به معروف و نهی از منکر حکومت طالبان سطح خشونت در برابر زنان و دختران را بیشتر کرده است.
وی گفته است که درحال حاضر موارد افسردگی عمیق، ترس، گوشه نشینی و حتی خودکشی در میان زنان در افغانستان افزایش یافته است.
به اساس گزارش تازه ریچارد بینت، این واضح می شود که مقام‌های طالبان برای بازگشایی مکاتب دختران بالاتراز صنف ششم و پوهنتون‌ها اراده اندک داشته و یا هم هیچ اراده ندارند.
در گزارش ریچارد بنیت گفته شده که عدم پاسخگویی مقام‌های طالبان نه تنها مسله معافیت از مجازات را تقویت کرده است، بلکه احتمالا طالبان را بیشتر تشویق میکند.
پیش از این نیز حکومت طالبان ازسوی نهادهای مختلف متهم به تخطی گسترده بشری شده اند، اما حکومت طالبان بارها این گونه ادعاها را رد کرده است.