صندوق کودکان ملل متحد (یونیسف) می‌گوید که سه سال می‌شود دختران اجازه رفتن به مکاتب ثانوی را ندارند و به همین خاطر نزدیک به ۱.۵ میلیون دختر متأثر شده‌اند.
یونیسف روز چهارشنبه ۱۸ سپتمبر همزمان با تکمیل شدن سه سالگی وضع محدودیت‌ها بر آموزش دختران در صفحه اکس (توئیتر سابق) خود نوشته که امسال با آغاز سال تعلیمی جدید در شماری از ولایت‌های افغانستان ۳۸ هزار دختر از آموزش بالاتر از صنف ششم محروم شده‌اند.
یونیسف تأکید می‌کند که آموزش حق هر کودک است و به دختران و پسران اجازه می‌دهد که بخاطر زنده ماندن، پیشرفت، تصمیم‌گیری‌های خوب و مصون ساختن آیندۀ‌شان مهارت‌های ضروری را بیاموزند.
در این حال سازمان عفو بین‌الملل (امنستی انترنشنل) نیز روز چهارشنبه ۱۸ سپتمبر به مناسبت سه سالگی وضع محدودیت بر آموزش دختران از سوی طالبان در صفحه اکس (توئیتر سابق) خود نوشته که رفتار طالبان با زنان و دختران افغان باید به‌عنوان جنایت علیه بشریت و آزار جنسیتی مورد بررسی قرار گیرد.
این سازمان در ادامه پست خود نوشته که جامعه جهانی باید از همه انواع فشار بر طالبان کار بگیرد تا آن‌ها را مجبور به رعایت و حفاظت از حقوق زنان و دختران کنند، به آزار و اذیت جنسیتی آن‌ها پایان دهند، فضایی را برای دختران ایجاد کنند تا آن‌ها دوباره به مکتب بروند و برای زنان فضای مشارکت معنی‌دار در بخش‌های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی را به میان آورند.
همزمان با این، ریچارد بنت، گزارش‌گر ویژه سازمان ملل متحد برای حقوق بشر افغانستان، هم به تاریخ ۱۸ سپتمبر در صفحه اکس (توئیتر سابق) خود نوشته که افغانستان تنها کشوری است که در آن بر آموزش دوره ثانوی دختران محدودیت وضع شده‌است.
آقای بنت با پیوستن به کمپین «آموزش معطل شده نمی‌تواند» گفته است که تمام دختران و زنان بدون کدام بهایی حق آموزش دارند.
این در حالی‌ست که برخی از دختران محروم از آموزش می‌گویند که می‌خواستند به درس‌های‌شان ادامه بدهند، اما از این‌که حکومت طالبان بر آموزش آنان محدودیت وضع کرده، ناامید شده‌اند.
مریم که تازه صنف ششم را در ولایت ننگرهار به پایان رسانده است، به رادیو آزادی گفت: «امسال از صنف ششم فارغ شدم و به صنف هفتم کامیاب شدم. من می‌خواستم که به درس‌هایم ادامه بدهم، اما طالبان به هیچ صورت اجازه نمی‌دهند.»
هدایت‌الله، مدیر یکی از مکاتب شخصی در ولایت ننگرهار، از روز اخیر دختران صنف ششم به رادیو آزادی این‌گونه حکایت کرد:
«آزمون اخیر دختران صنف ششم بود. ما خواستیم که آن‌ها را نوازش کنیم و برای‌شان روحیه بدهیم که ناراحت نشوند و ما همیشه در خدمت‌شان هستیم، اما آن‌ها بجای این‌که ابراز خوشی کنند که یک صنف بالاتر رفتند، برعکس همه ناراحت بودند و گریه می‌کردند.»
خدیجه، یک باشنده ولایت میدان وردگ، هم که از آموزش بالاتر از صنف ششم محروم شده به رادیو آزادی گفت:
«از صنف ششم خلاص شدم، همه همصنفی‌هایم ناراحت بودند، معلم ما هم غمگین بود. من می‌خواستم که دیگر هم درس بخوانم، بسیار علاقه به درس داشتم، اما نتوانستم. من می‌خواستم در قریه خود یا داکتر شوم یا معلم، بسیار شوق داشتم.»
طالبان در حاکمیت بیش از سه سال‌شان دختران بالاتر از صنف ششم را از آموزش منع کرده‌اند. هرچند این محدودیت طالبان بر دختران واکنش‌های گسترده داخلی و خارجی را به همراه داشته، اما باز هم آن‌ها تاکنون در تصمیم‌شان کدام تغییر نیاورده‌اند.
