سیلاب‌های سال جاری، به‌ویژه کوچی‌هایی را که اقتصادشان به دامداری وابسته است، به‌شدت متضرر کرده است. دادالحق، یکی از کوچی‌ها که سه ماه است در سیاه‌کوه، در جنوب شهر فیروزکوه، با سه فرزندش در یک خیمه زندگی می‌کند، می‌گوید که سیلاب‌ها چهار ماه پیش تمام دارایی‌اش را با خود برده‌اند، اما تاکنون هیچ کمکی به او صورت نگرفته است.
به گفتۀ او، مشکلات اقتصادی و نبود مراکز صحی در نزدیکی آنها باعث شده که کودکانش بیمار شوند. دادالحق به رادیو آزادی گفت که بارها مشکلات‌شان را با حکومت طالبان در میان گذاشته‌اند، اما تا به حال هیچ توجهی به آنها نشده است:
"مشکل ما این است که حالا گرمی است، کودکان ما مریض هستند، دولت کمک نمی‌کند، سیلاب‌ها آمد خانه‌های ما را خراب کرد، حیوانات ما را با خود برد، کسی کمک نکرد. حکومت بیاید وضعیت را ببیند."
کوچی‌ها که نقش مهمی در چرخه اقتصادی افغانستان دارند، می‌گویند که مواشی‌شان به دلیل نبود خدمات دام‌پزشکی و واکسیناسیون کافی، با بیماری‌های مرگبار روبه‌رو شده‌اند. حاجی عبدالله، یکی از بزرگان کوچی‌ها، به رادیو آزادی گفت که تغییرات اقلیمی سال‌های اخیر به آنها آسیب زده است، اما حکومت طالبان هیچ توجهی به مشکلات‌شان نکرده است:
"به ما کوچی‌ها هیچ دولتی کمک نکرده است. سیل برد، خشک‌سالی آمد، مواشی ما بیمار شد. هیچ دولتی توجه نکرده است."
به گفتۀ برخی از کوچی‌های مقیم غور، پیش از حاکمیت طالبان بر افغانستان در ۱۵ آگست ۲۰۲۱، ریاست مستقلی برای رسیدگی به مشکلات کوچی‌ها وجود داشت، اما اکنون این ریاست با وزارت سرحدات، اقوام و قبایل مدغم شده است.
مولوی عبدالحی زعیم، رئیس اطلاعات و فرهنگ حکومت طالبان در غور، مدعی است که کوچی‌ها تاکنون مشکلات‌شان را به‌صورت رسمی با آنان در میان نگذاشته‌اند. او می‌گوید که کوچی‌ها می‌توانند مشکلات‌شان را به آمریت سرحدات، اقوام و قبایل ولایت غور منتقل کنند.
هر ساله، هزاران خانوادۀ کوچی از ولایت‌های جنوبی و جنوب‌غربی افغانستان به ولایت غور مهاجرت می‌کنند تا چراگاه‌های تازه‌ای برای مواشی‌شان پیدا کنند. این سفر اما با دشواری‌های فراوانی روبه‌رو است. آنان با مشکلاتی چون نبود خدمات صحی مناسب، راه‌های دشوار گذر، و پیامدهای تغییرات اقلیمی مواجه هستند.
کوچی‌ها نه‌تنها در غور، بلکه در دیگر مناطق افغانستان نیز از مشکلات مشابه شکایت دارند. آنان گفته‌اند که کودکان‌شان از آموزش محروم هستند و شرایط زندگی بسیار دشواری دارند. به گفتۀ آنان، حکومت جمهوری پیشین و حکومت طالبان تاکنون اقدامی برای رسیدگی به این مشکلات انجام نداده‌اند.
