ولایت غور به دلیل داشتن کشت‌زارهای وسیع بته ومان، در سال‌های اخیر به ولایتی مبدل شده که بیشترین شیشه و هیرویین افغانستان در آن تولید می‌شود.
باشنده گان ولایت غور شکایت دارند که زمینه‌های کار برای جوانان در این ولایت وجود ندارد و دسترسی به مواد مخدر آسان شده است، از همین‌رو تعداد معتادان در این ولایت با گذشت هر ماه افزایش می یابد.
یک باشنده غور که نمی‌خواهد نامش در گزارش ذکر شود، به رادیو آزادی گفت که در ماه‌های اخیر با خروج مهاجران افغان از ایران، بر تعداد جوانان معتاد و بیکار در این ولایت افزوده شده است.
" بی‌کاری جوانان از گذشته بیشتر شده و بیشتر آنان به مواد مخدر معتاد میشوند. امکانات در شِفاخانه تداوی معتادان در غور کم‌تر است و رسیده گی چندانی به معتادان صورت نمی‌گیرد و این وضعیت سبب شده که معتاد تداوی شده با مرخص شدن از مرکز، دوباره به مواد مخدر رو می‌اروند."
فعالان مدنی در غور ادعا می‌کنند که به دلیل موجودیت بته ومان در این ولایت، تولید شیشه و هیرویین نیز در آن بیشتر شده و اکثریت معتادانی که در گذشته تریاک استفاده می‌کردند، حال به شیشه و هیرویین روی آورده اند.
معتادان در غور: امکانات تداوی در این ولایت وجود ندارد و جوانان هر بار پس از تداوی مختصر، دوباره معتاد میشوند
جمشید دوران، فعال مدنی در غور می‌گوید، با توجه به بیشتر بودن تعداد معتادان و جدی بودن مشکل اعتیاد در این ولایت، موجودیت یک مرکز تداوی معتادان کفایت نمی‌کند:
" در ولایت غور یک شِفاخانه بیست بستر وجود دارد که کفایت نمی‌کند، معتادانی هم که پس از دو – سه ماه از این شِفاخانه خارج میشوند، دوباره به مواد مخدر رو می‌آورند. خواست ما از اداره‌های مسوول و حکومت مرکزی این است که برای شان زمینه کار را فراهم کند تا آنان دوباره به مواد مخدر رو نیاورند."
معتادان مواد مخدر در غور نیز شکایت دارند که به دلیل نبود امکانات صحی و تداوی، آنان مجبور اند به استفاده مواد مخدر ادامه دهند و درد اعتیاد را تحمل کنند.
غلام رسول، یک تن از این معتادان به رادیو آزادی گفت، کسی آنان را به کار استخدام نمی‌کند و اگر استخدام هم شوند، در هنگام کار با آنان تبعیض صورت می‌گیرد:
" توان کار را داریم، اما بد بختی این است که مردم معتاد را سر کار نمی برد، اگر به کار هم ببرند، پول آن به خانواده سودی ندارد، به خود ما خوب است. چون مصرف مواد می‌شود و به جیب مافیا می‌رود. مزد کار ما از مزد دیگران فرق می‌کند، چون کارگر سالم سه و نیم صد می‌گیرد و ما دو نیم صد افغانی می‌گیریم. آن را هم بسیار با زاری می‌گیریم."
این در حالی است که طالبان در دو سال اخیر بارها از جامعه جهانی خواسته اند که در بخش تداوی معتادان با حکومت آنان همکاری کند، اما نبود سیستم شفاف در اداره‌های حکومت آنان و تاکید طالبان بر مصرف این کمک‌ها از طریق اداره‌های حکومتی سبب شده که کمک چشم‌گیری در این بخش صورت نگیرد.
گزارش: حفیظ الله نورزاد
