کرن دیکر، شارژدافیر سفارت امریکا برای افغانستان می‌گوید که خبرنگاران افغان با تهدید، آزر و اذیت و بازداشت روبهرو هستند.
خانم دیکر می‌افزاید که خبرنگاران افغان زیر حاکمیت طالبان با خود سانسوری، آیندهٔ مبهم و غیر قابل پیش‌بینی مواجهٔ بوده و حضور زنان در رسانه‌ها به شدت کاهش یافته است.
خبرنگاران افغان زیر حاکمیت طالبان نیز می‌گویند، عدم دسترسی به اطلاعات و تهدید‌های موجود فضای کاری را برای‌شان تنگ‌تر کرده‌است.
خانم دیکر ناوقت روز پنج‌شنبه طی یک نشست آنلاین با شماری از خبرنگاران به مناسبت بزرگ‌داشت از روز جهانی آزادی مطبوعات کفته است که آزادی مطبوعات یک موضوع مهم پیش از سال ۲۰۲۱ در افغانستان بود، اما اکنون رسانه‌ها و خبرنگاران با تهدید، آزار و آذیت و بازداشت در این کشور روبهرو هستند.
او افزوده است رشد رسانه‌ها در افغانستان که از سال ۲۰۰۱ الی ۲۰۲۱ یک نمونهٔ درخشان در منطقه بود و در آن زمان ۷۵ تلویزیون و ۱۷۵ رادیو فعالیت داشتند و برنامه‌ها و خبرها را به هر دو زبان برای جوانان و زنان ارائه می‌کردند.
او همچنان بر اهمیت آزادی مطبوعات در افغانستان تأکید کرده می‌گوید که در حال حاضر خبرنگاران و رسانه‌ها در افغانستان با آیندهٔ مبهم و غیر قابل پیش‌بینی روبهرو هستند.
به‌گفته خانم دیکر، فضای نظارتی بر کار رسانه‌ها حاکم بوده و دسترسی به اطلاعات به شدن محدود شده‌است.
او همچنان به کاهش حضور زنان در رسانه‌های افغانستان اشاره کرد و گفت که فرمان‌های محدود کنندهٔ طالبان زنان را صدای زنان، صحبت آن‌ها و مشارکت‌شان در رسانه‌ها را محدود کرده‌است.
با این حال، شماری از خبرنگاران در افغانستان زیر حاکمیت طالبان می‌گویند، عدم دسترسی به اطلاعات و تهدید‌های موجود فضای کاری را برای‌شان تنگ‌تر کرده‌است.
یک تن از آنان که به علت مشکلات امنیتی به شرط عدم نشر نام و تغییر صدایش به رادیو آزادی در این مورد گفت: "رسانه‌ها و خبرنگاران با یک سری محدودیت‌های روبهرو شدند، از این جمله مسایل بازداشت است که به گونه حقیقی در سراسر افغانستان اتفاق افتاده، در اکثریت مناطق دور دست فضای معلوماتی و رسانه‌ای بسته است، اما در شهر‌ها به شکل نمیه‌باز و نمیه بسته است."
یک تن دیگر از خبرنگاران زن که او نیز به دلیل حساسیت موضوع نمی‌خواهد نام‌اش در گزارش گرفته شود و خواسته صدایش تغییر نیز داده شود، به رادیو آزادی می‌گوید، در کنار سایر محدودیت‌ها زنان خبرنگار به اطلاعات نیز دسترسی کامل ندارند: "متأسفانه عدم دسترسی به اطلاعات که در حکومت جمهوریت نیز وجود داشت حالی هم وجود دارد، دسترسی به اطلاعات هنوز هم به امر واجبی ادارات تبدیل نشده، هنوز هم برخی سخنگویان از دادن اطلاعات به خبرنگاران به ویژه خبرنگاران زن شانه خالی می‌کنند."
از سوی هم سمیه ولی‌زاد، مسئول کمیته ارتباط مرکز خبرنگاران افغانستان شرایط خبرنگاران و رسانه‌ها در این کشور را بحرانی عنوان می‌کند.
او می‌افزاید: "در این شرایط بحرانی خبرنگارانی که بتوانند اطلاع‌رسانی کنند یا به اساس هدف و انگیزه که دارند به ویژه خبرنگاران زن ما فعالیت داشته باشند و حتی برخی ولایات ما هیچ خبرنگار زن نداریم، این نگران کننده است، مرکز خبرنگاران افغانستان بارها از این ناحیه نگرانی کرده که باید از محدودیت‌ها، تهدید در برابر فعالیت‌های رسانه‌ای جلوگیری شود تا خبرنگاران بتوانند به کار شان ادامه بدهند."
با این حال کرن دیگر همچنان گفت، فشارهای شدید سبب شده تا فعالیت حدود ۳۰۰ رسانه در افغانستان متوقف شود و رسانه‌ها و خبرنگاران مجبور به خودسانسوری شوند.
بر اساس گزارش‌ها پیش از این، بخش زنان سازمان ملل متحد اعلام کرده بود که ۸۰ درصد از زنان خبرنگار در افغانستان به دلیل محدودیت، آزار و ترس مجبور به ترک کار شان شده‌اند.
اما حکومت طالبان همواره ادعا کرده که از فعالیت رسانه‌ها تحت منافع ملی حمایت می‌کنند و هیچ رسانه‌ای به خاطر محدودیت آن‌ها بسته نشده، بلکه به خاطر از دست دادن منابع مالی‌شان بسته شده‌اند.
