در ماه رمضان زندگی مردم نادر و فقیر در ولایت هرات دشوار شده است.
شماری از این افراد می گویند که با شکم گرسنه روزه می گیرند و مجبور هستند که گرسنگی را تحمل کنند.
به گفته آنان، به خاطر بیکاری و مشکلات اقتصادی نمی توانند که به خانواده‌های‌شان نان پیدا کنند.
عبدالحکیم روی کراچی دستی‌اش در مقابل شفاخانه حوزوی هرات نشسته است.
او با خوردن نان خشک همراه با چای روزه گرفته است و با لب‌های خشک و دستان لرزان، منتظر کمک مردم است.
این مرد ۵۳ ساله نان آور خانواده شش نفره است و هیچ نان آور دیگری در خانواده عبدالحکیم کار نمی کند.
او می گوید، از اول ماه رمضان تا پانزدهم این ماه، فقط دو بار در خانه‌اش برنج و کچالو پخته شده است.
عبدالحکیم همراه با همسر و دو دخترش، با نان خشک روزه می گیرد.
به گفته او، به خاطر نخوردن غذای سالم در جریان روز بسیار گرسنه می شود و در دو هفته گذشته بسیار لاغر شده است.
"سحری نان خشک همراه با چای می خوریم، شب هم لقمه نانی که مردم کمک می کنند می خوریم. دیگر هیچ کسی با ما کمک نکرده است. بعضی وقت سه تا چهار نان گیر میاید و همان را با چای می خوریم."
سرنوشت بسیاری از مردم نادار در ولایت هرات مشابه زندگی عبدالحکیم است.
نیاز محمد ۴۵ ساله یک باشنده دیگر شهر هرات که او نیز کراچی دستی دارد می‌گوید، به خاطر نبود حتی نان خشک، بعضی روزها با شکم گرسنه روزه می‌گیرد.
او سرپرست خانواده پنج نفره است و خانواده‌اش از فقر شدید رنج می برد.
نیاز محمد در باره دشواری‌های زندگی‌اش به رادیو آزادی چنین می گوید:
"سحری و افطاری را یکجا می خوریم، یا سحری نان می خوریم و یا افطاری. به خاطر مشکلات جگر خون هستیم و به افطار اشتها نداریم و چیزی نمی خوریم اما سحری کمی نان می خوریم. واقعیت این است که چیزی نداریم که هم سحری و هم افطاری بخوریم."
در ماه رمضان با کاهش کارهای ساختمانی، بسیاری از کارگران بیکار شده و با فقر شدید روبه رو شده اند.
رمضان ۳۵ ساله ، در کنار جاده ۶۴ متره شهر هرات بیل را در دست دارد و دهان به روزه منتظر پیدا کردن کار است.
به گفته او، بیکاری و مشکلات اقتصادی وی را از زندگی بیزار ساخته است.
" در هفته یک یا دو روز کار میکنم و این چه می شود؟ پول آب شود، پول برق شود و یا به فرزندان خود لباس بگیرم؟ ما زندگی نمی کنیم و فقط زنده هستیم و شب و روز را تیر می کنیم. وقتی در هفته یک یا دو روز به کار بروم چطور مصارف زندگی را پیدا کنم؟ فقط نامش زندگی است اما فقط زنده هستیم."
به گفته شماری از افراد فقیر در ولایت هرات، با وجود وضعیت دشوار خانواده‌های نادار، حکومت طالبان هیچ گونه کمکی با آنان نکرده است.
در ماه رمضان تنها برخی از نهادهای خیریه داخلی به شماری از خانواده‌های نادار مواد خوراکی توزیع می کنند اما این کمک‌ها با توجه به عمق فقر در جامعه، اندک گفته می شود.
در همین حال، با افزایش بحران اقتصادی و بیکاری زیر حاکمیت طالبان در افغانستان، فقر و گرسنگی در این کشور به طور گسترده افزایش یافته است.
بسیاری از مردم با از دست دادن شغل و کار شان، با فقر شدید رو به رو شده اند.
عبدالحکیم می‌گوید، اگر مردم به او کمک نکنند، نانی برای خوردن ندارد و ناگزیر است شب‌ها با خانواده‌اش با شکم گرسنه بخوابد.
