دشواری های اقتصادی خانواده ها؛ هر روز به تعداد کودکان کارگر در افغانستان افزوده میشود

برنامۀ جهانی غذا (دبلیو اف پی) گفته است که بسیاری از خانواده‌ها در افغانستان به دلیل نداشتن گزینۀ دیگری مجبور هستند کودکان خود را به کار بفرستند.

دبلیو اف پی روز یک‌شنبه با نشر یک گزارش تصویری در صفحۀ ایکس خود داستان یکی از زنان افغان را انعکاس داده که با شوهرش بر سر فرستادن کودکان به کار و یا به مکتب جنجال داشتند.

این زن که مادر ۵ کودک و باشندۀ ولایت بادغیس است، در این گزارش می‌گوید که حالا با شرکت در یکی از برنامه های آموزش حرفه که ازسوی دبلیو اف پی راه اندازی شده، کودکش می‌تواند به مکتب برود و به آموختن ادامه دهد.

برنامه جهانی غذا گفته است که درآمد زنان به آنها کمک می‌کند تا خانواده‌های خود را درست تغذیه کنند و کودکان خود را به مکتب و دیگر جاهایی که به آنها تعلق دارند، بفرستند.

این درحالیست که شماری از زنان سرپرست خانواده‌هایشان می‌گویند، به دلیل مشکلات اقتصادی که دارند، جز فرستادن کودکان‌شان برای کار به بیرون از خانه چارۀ دیگری ندارند.

فروزان، باشندۀ ولایت هرات می‌گوید، شوهرش فوت کرده و بخاطر پیدا کردن مصارف خانۀ خود و فرزندان کوچک‌اش، مجبور است که دو کودکش را هم به کار بفرستد:

"از مجبوری من بچه‌های خود را به جای روان کردم که کار می‌کنند، پسر کلان من ساجق فروشی می‌کند در روی جاده و پسر خرد خود را در یک دکان خیاطی شاگرد کردیم، خودم هم در خانه‌ها کالاشویی می‌کنم."

مریم، باشندۀ کابل می‌گوید، قبلاً آرایشگاه داشت، اما حالا بیکار است و از روی مجبوریت، کودکان‌اش در بیرون ازخانه کار می‌کنند تا مصارف خانه را تأمین کنند:

"از زمانی که آریشگاه مرا بسته کردند، حالا پسرک من می‌رود در بازار دست فروشی می‌کند، کارش هم نمی‌شود، بسیار وضعیت ما خراب است، شوهرم هم فوت کرده و کسی را ندارم که به من کمک کند."

شیوا، یکی از دختران خوردسال که با خانواده‌اش در یکی از کمپ‌های مهاجرین در منطقۀ کمپنی شهر کابل زندگی می‌کنند، می‌گوید، برای تأمین نیازهای اساسی خانواده‌اش، مجبور است که در روی جاده‌ها کار کند:

"من در بیرون قلم سودا می‌کنم، بوتل جمع می‌کنم، پدر و مادرم موسفید استند از همین روزگار ما را می‌چلانیم، شوق درس خواندن را دارم، ولی وقت‌اش را ندارم."

او می‌گوید که روزانه پنجاه تا صد افغانی درآمد دارد و آن را برای خانواده‌اش نان خشک می‌خرد.

به اساس گزارش سازمان‌های بین‌المللی، پس از حاکمیت دوبارۀ طالبان در افغانستان به ویژه وضع محدود بر کار زنان، سطح بیکاری و فقر در این کشور افزایش یافته است.

اخیراً دفتر هماهنگی امور بشردوستانه ملل متحد (اوچا) گفته که در سال ۲۰۲۴ میلادی ۲۳.۷ میلیون تن در افغانستان برای زنده ماندن به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند که از این میان برای کمک به ۱۷.۳ میلیون نفر آنان به ۳.۶ میلیارد دالر نیاز است.