منع زنان از رفتن به پارک‌های جلال آباد؛ گل ونه: مریضی شکر دارم و باید هر روز ورزش کنم

گل ونۀ ۴۲ ساله، باشندۀ ناحیۀ چهارم شهر جلال آباد است.

او می‌گوید که مبتلا به مرض شکر یا دیابت بالاست و بنا به توصیۀ داکتر، باید هر روز صبح ورزش کند.

او گفت که اخیراً حکومت طالبان رفتن آنها را به پارک‌های عمومی ممنوع اعلام کرده اند و حالا جای دیگری برای ورزش ندارند:
"ما را از ورزش در پارک عیدگاه منع کردند. ما هر روز صبح با حجاب می‌رفتیم و آنجا قسمی نبود که بی‌حجابی باشد. ما هرگز صورت خود را نشان ندادیم. نمی‌دانیم چرا حکومت این کار را می‌کند."

بانو گل ونه گفت که طالبان باید در این تصمیم تجدید نظر کنند و حداقل اجازه دهند زنان برای ورزش به پارک‌ها بروند.

او می‌گوید، تمام زنانی که قبلاً با خیال راحت در پارک‌ها قدم می‌زدند، اکنون در خیابان‌ها قدم می‌زنند، زیرا به گفتۀ او، آنها مجبور استند که برای سلامتی خود ورزش کنند.

گل ونه با انتقاد از ممنوعیت حکومت طالبان می‌گوید که حدود ۱۴ پارک ساخته شده در ۹ منطقۀ شهر جلال‌آباد آنقدر امن است که زنان از بیرون پارک دیده نمی‌شوند.

شبانه، یک تن از ساکنین این شهر نیز می‌گوید که مادرش فشار خون بلند و بیماری شکر دارد و هر روز صبح به ورزش می‌رفت، اما اکنون که از رفتن به پارک‌ها منع شده اند، نگران شدت گرفتن بیماری مادرش است:
"مادر من مرض شکر و فشار خون دارد، او هر روز صبح برای ورزش به پارک می‌رفت، اما چون طالبان رفتن زنان را به پارک‌ها منع کرده اند، ما بسیار نگران هستیم که خدای نخواسته بیماری مادرم بیشتر نشود."

شبانه می‌گوید، نمی‌داند که طالبان چه دلیل شرعی برای ممنوعیت زنان از پارک‌ها دارند.

در همین حال برخی از داکتران، ورزش روزانه را برای بیماران دیابتی (شکر) و فشار خون بلند حتی مهمتر از دارو و دوا می‌دانند.

داکتر نورالله چمتو، متخصص داخلۀ عمومی به رادیو آزادی گفت:
"اگر ما روزانه به گونۀ منظم قدم بزنیم و یا هم دوش کنیم، این عمل برای کنترل شکر نقش حیاتی دارد، حتی به اندازه‌ای که شاید ضرورت نشود که برای بیماری دیابت دوا استفاده کنیم. به همین قسم اگر ما روزانه قدم بزنیم از بیماری‌های قلبی نیز نجات می‌یابیم و این برای جلوگیری از فشار بالای خون نیز یک اقدام ضروری است."

حکومت طالبان در هفتۀ جاری ورود زنان به تمام پارک‌های عمومی شهر جلال‌آباد را ممنوع کردند.

سخنگوی والی حکومت طالبان در ننگرهار گفت که از این موضوع بی‌اطلاع است، اما مسئولان امر به معروف و نهی از منکر حکومت طالبان در این ولایت به برخی از رسانه‌ها گفته اند که رفتن زنان را به پارک‌های عمومی به این دلیل منع کرده اند که به گفتۀ آنها، زنان اصول اسلامی و فرهنگ و رسم افغانی را زیر پا می‌کردند.

اما آنها نگفتند که هدف‌شان کدام اصول اسلامی و فرهنگ افغانی است.

در همین حال یکی از فعالان حقوق زن در ننگرهار که نخواست نامش در این گزارش ذکر شود، به رادیو آزادی گفت، قبل از شروع حکومت طالبان در افغانستان فکر می‌کرد که این گروه ممکن است از نظر فکری تغییر کرده باشند، اما به گفتۀ او، اکنون مشخص شده است که طالبان از قبل افراطی‌تر شده اند.

او تصمیم بستن پارک‌ها بروی زنان در جلال آباد را ظالمانه خواند:
"زنان با حجاب به پارک‌های ننگرهار می‌رفتند، اما طالبان آنها را نیز از پارک‌ها منع کردند. این یک تصمیم ظالمانۀ طالبان علیه زنان است."

حکومت طالبان در کنار دیگر محدودیت‌ها بر کار، آموزش، تحصیل و فعالیت‌های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی زنان و دختران، آنان را از ورزش و پیاده‌رویی در پارک‌ها و کلب‌های ورزشی در ولایات مختلف از جمله کابل منع کرده است.