روز جهانی تلویزیون؛ مردم: در افغانستان نشرات تلویزیونی محدود شده و سانسور اعمال میشود

نهاد حمایت‌کنندۀ رسانه‌های آزاد افغانستان (نی) می‌گوید که پس از تغییرات سیاسی در افغانستان، رسانه‌ها به ویژه رسانه‌های دیداری با مشکلات زیادی مواجه شدند.

ظریف کریمی، رئیس این نهاد روز سه‌شنبه به رادیو آزادی گفت که اخیراً از میان ۱۴۷ شبکۀ تلویزیونی، ۷۷ رسانه تعطیل شده‌اند:

"امروز روز تلویزیون در حالی فرا می‌رسد که به دلیل مشکلات اقتصادی ۵۲ درصد رسانه‌های تصویری نداریم، رسانه‌هایی که پخش خود را متوقف کرده اند در کابل و سراسر افغانستان هستند."

در حالی فعالیت بیشتر از پنجاه درصد رسانه‌های تصویری در افغانستان متوقف شده که ۲۱ نوامبر، روز جهانی تلویزیون است.

در همین حال برخی از خبرنگاران تلویزیونی می‌گویند که به دلیل محدودیت‌ها و عدم دسترسی به اطلاعات، مشکلات کاری آنان افزایش یافته است.

خبرنگار یکی از تلویزیون‌های خصوصی که نمی‌خواهد نامش فاش شود، به رادیو آزادی گفت:

"وقتی گزارش تلویزیونی می‌دهیم، ابتدا باید به سخنگوی والی مراجعه کنیم، اگر به مسئول مربوطه اجازه داد، بعد کلیپ را به ما می‌دهد، تهیه گزارش بسیار سخت شده است، هفته‌ها باید منتظر بمانیم، وقتی گزارش می‌دهیم، هیچ اطلاعاتی وجود ندارد و اگر اطلاعاتی نباشد، گزارش ناقص است."

هوسی احمدزی، خبرنگار تلویزیون شمشاد نیز می‌گوید که در کنار سایر محدودیت‌هایی که خبرنگاران زن در تلویزیون با آن مواجه هستند، مانند گذشته از آزادی بیان برخوردار نیستند:

"اکنون کار در تلویزیون در افغانستان بسیار دشوار است. در سطحی که قبلاً آزادی بیان وجود داشت، می‌توانستیم آزادانه در مورد موضوعات مهم بحث کنیم یا از حکومت و مقامات انتقاد کنیم، اکنون در آن سطح آزادی بیان وجود ندارد. "

برخی از بینندگان تلویزیون نیز می‌گویند که پس از حاکمیت طالبان، بسیاری از برنامه‌های اجتماعی و سرگرمی که بیننده‌های زیادی داشته اند، دیگر در دسترس نیستند و به همین دلیل است که رسانه‌های دیداری افغانستان را بیشتر تماشا نمی‌کنند.

هما یکی از باشندگان ولایت ننگرهار در این باره به رادیو آزادی گفت:

"مانند گذشته برنامه‌های اجتماعی و سرگرمی در تلویزیون وجود ندارد، قبلاً این برنامه‌ها بینندگان زیادی داشت، اما اکنون در افغانستان محدودیت‌هایی برای این برنامه‌ها، موسیقی و سریال‌ها وجود دارد و به همین دلیل است که مردم بسیاری از برنامه‌های تلویزیونی افغانستان را تماشا نمی‌کنند و در عوض چینل‌های تلویزیونی خارجی را تماشا می‌کنند."

یکی از شهروندان کابل که برنامه‌های تلویزیونی را دنبال می‌کند و نخواست نامش در گزارش ذکر شود، در بارۀ محتوای نشراتی تلویزیون‌های افغانستان چنین نظر دارد:

"اکنون می‌بینم اکثریت رسانه‌ها توازن ندارند. حقایق کتمان می‌شوند و موضوعاتی که منتشر می‌شود تحت سانسور نظام حاکم می‌باشد."

مرکز خبرنگاران افغانستان نیز در بیانیه‌ای که به مناسبت روز جهانی تلویزیون منتشر کرده، مدعی شده است که محدودیت‌های طالبان بر کیفیت نشراتی تلویزیونی در افغانستان تاثیر منفی گذاشته است.

این گفته است که حکومت طالبان زنان را از کار در تلویزیون ملی و ایفای نقش در نمایشنامه‌ها و پارچه‌های تمثیلی تلویزیونی منع کرده، پوشیدن ماسک را بر آنها اجباری و آنها را از مصاحبۀ تلویزیونی در هلمند منع کرده است و بر برخی تلویزیون‌ها محدودیت وضع کرده است.

مرکز خبرنگاران افغانستان همچنان گفته است که طالبان رسانه ها را از پوشش تظاهرات مدنی و دعوت از منتقدان حکومت در برنامه ها منع کرده و پخش موسیقی را هم از رسانه گرفته است.

این مرکز مدعی شد که خبرنگاران و رسانه‌هایی که این محدودیت‌ها را نادیده گرفته بودند زندانی شدند و برخی رسانه‌ها نیز تهدید به تعطیلی شدند.

هرچند مقامات طالبان همواره ادعا کرده اند که در چارچوب شریعت به رسانه‌ها آزادی داده اند، اما بسیاری از نهادهای حامی خبرنگاران و رسانه‌ها در اعلامیه‌ها و گزارش‌های خود گفته اند که پس از به قدرت رسیدن طالبان، سانسور رسانه‌ها در افغانستان افزایش یافته و بسیاری از آنها به دلیل مشکلات اقتصادی و سانسور، بسته شده است.