چهار روز از برپایی خمیهٔ تحصن زنان معترض افغان در شهر کلن می‌گذرد.
تمنا زریاب پریانی، یکی از اعتصاب کنندگان به رادیو آزادی می‌گوید، هرچند برخی از همکارانش به علت مشکلات صحی از اعتصاب دست کشیدند، اما او همچنان ادامه داده و منتظر حمایت از سوی جامعهٔ جهانی است.
او به رادیو آزادی گفت:
"امروز چهارمین روز اعتصاب غذایی ما است و بازدید کنندگان که ما داشتیم شهروندان هامبورک بودند، هنوز مقام‌ها و مسئولان نهاد‌های که باید می‌آمدند نیامدند ولی اعتصاب ما ادامه دارد، ولی بخاطر مشکلات صحی که بعضی از دوست‌ها با ما بودند اعتصاب غذایی‌شان خاتمه پیدا کرد، ولی سه تا از همکاران ما بشمول خودم اعتصاب ما باقی مانده، ولی در تحصن همه‌شان حضور دارند."
این‌در حالیست که برخی از زنان معترض تازه به حمایت از این زنان به اعتصاب پیوسته‌اند.
زرمینه پریانی که به تازگی به این اعتصاب پیوسته به رادیو آزادی گفت، تا زمانی که به خواست‌های آنها پاسخ مثبت داده نشود، به اعتصاب‌شان ادامه خواهند داد.
در همین حال، نظام جلالی که خودش را فعال سیاسی معرفی می‌کند و از کشور ایران است، نیز همراه با زنان افغان در این اعتصاب سهم گرفته است.
او به رادیو آزادی می‌گوید:
"وضعیتی که در افغانستان حکمفرماست، آپارتاید جنسیتی که ما با آن در افغانستان روبه‌رو هستیم، وضعیت اسفناکی که زنان در افغانستان با آن مواجه هستند، چیزی نیست که کسی نداند و بخواهد نسبت به آن بی‌تفاوت باشد، هر وجدان آگاهی وظیفهٔ خود می‌داند که از این مطالبات و جنبش زنان افغان و اعتراض‌شان حمایت کنند."
اما از دیگر کسانی که به تازگی زنان معترض را در اعتصاب همراهی می‌کنند، به علت مشکلات امنیتی از نشر نام و صدایشان خودداری کردند.
در همین حال برخی از فعالان حقوق زنان و نهاد تحکیم و رفاه زنان و اطفال افغانستان به رهبری مریم معروف آروین، نیز از این اعتصاب زنان افغان حمایت کرده‌اند.
مینه رفیق، فعال حقوق بشر و از حمایت کنندگان این اعتصاب به رادیو آزادی گفت:
"ما زنان افغان، معترضین و مردم افغانستان به این نتیجه رسیدیم که به آپارتاید جنسیتی در افغانستان نه می‌گویم، جامعهٔ جهانی هم ایره بداند که ما از هر طریق که می‌شوند، از طریق هنر، تظاهرات و اعتصاب غذایی ما دست نمی‌کشیم و پشت سر نمی‌رویم، این مسئلۀ ما را جدی بگیرند، قسمی که مردم دیگر دنیا ارزش انسانی دارد مردم افغانستان را هم همین قسم ببینند."
اعتصاب زنان در مخالفت با سیاست‌های طالبان به هدف این برگزار شده که جامعهٔ جهانی آپارتاید جنسیتی در افغانستان را به رسمیت بشناسد، بر مقام‌های طالبان به ویژه در زمینهٔ سفر تحریم وضع کنند و طالبان زندانیان سیاسی را باید از بند رها کنند.
اما حکومت طالبان با رد این همه ادعاها، همواره مدعی شده است که حقوق مردم افغانستان به ویژه زنان مطابق به چهارچوب شریعت اسلام رعایت شده و وضع محدودیت‌های‌شان بر زنان را مسئلهٔ داخلی افغانستان دانسته و از جهان خواسته که در این مورد مداخله نکند.
در همین حال، ریچاد بنیت، گزارشگر سازمان ملل متحد برای حقوق بشر افغانستان، مجمع آسیایی برای حقوق بشر و توسعه و سیما باهوس، مسئول اجرایی زنان سازمان ملل متحد نیز رویکرد طالبان در برابر زنان افغان را آپارتاید جنسیتی عنوان کرده‌اند.
طالبان در بیش از دو سال حاکمیت‌‌شان، زنان و دختران افغانستان را از تحصیل، کار در بیشتر دفاتر دولتی و تمامی موسسات خصوصی، رفتن به پارک‌های تفریحی و سفر به مسیرهای طولانی بدون محرم منع کرده و دروازه ورزشگاه‌ها و حمام‌های عمومی زنانه را به روی آنها بسته اند.
به تازگی آرایشگاه‌های زنانه در تمام افغانستان از سوی طالبان بسته شدند و رفتن زنان به پارک ملی بند امیر نیز از سوی آنها منع شد که این ممنوعیت واکنش‌های گستردهٔ را به همراه داشت.
اما با آن هم طالبان هیچ تغییری در سیاست‌شان به میان نه آورده اند.
