وضعیت اقتصادی در افغانستان بر کار و فروش محصولات زنان نابینا نیز تاثیر گذاشته است

شماری از زنان نابینا که بافندگی می‌کنند، از کاهش فروش تولیدات‌شان شکایت دارند. آنان می‌گویند، تداوم این وضعیت سبب کنار گذاشتن حرفه‌شان خواهد شد.

صدیقه در یکی از مکاتب نابینایان معلم قرار دادی است و افزون بر این، حرفۀ بافندگی را پیش می‌برد.

او می‌گوید که به دلیل ممنوعیت آموزش دختران بالاتر از صنف ششم، دانش‌آموزان او در مکتب نابینایان به ۲۵ تن کاهش یافته است.

او گفت که به این دختران حرفۀ مهره بافی و بافندگی لباس را آموزش می‌دهد و دو شاگرد دیگر در خانه دارد.

صدیقه می‌افزاید که در حال حاضر فروشات آنان کاهش یافته است:

"در قسمت خود کار بافند‌گی برای ما کدام سختی خاصی نیست برعکس رضایت بخش است ولی در بخش فروشات و یا کاری که ما درست می‌کنیم بتوانیم از او درامدی بدست بی‌آوریم یک سری مشکلاتی است، نظر به اقتصاد مردم افغانستان و نظر به مشکلات بیکاری کمی فروشات کمتر شده".

زنان نابینا همکارانی دارند که در بخش بازاریابی برای تولیدات‌شان با آنان همکاری می‌کنند.

فاطمه شمس که خودش را نمایندۀ زنان نابینا در ولایت هرات معرفی می‌کند نیز یکی از کسانی است که برای تولیدات زنان نابینا بازاریابی می‌کند.

به گفتۀ او، کارهای دستی زنان نابینا در نمایشگاه‌های مختلف حتی در کشورهای همسایه به نمایش گذاشته شده است.

او می‌گوید، به زودی در چهارمین نمایشگاه مشترکی که در سه سال اخیر در کشور ایران برگزار شده، تولیدات دست‌باف زنان نابینای هرات نیز به نمایش گذاشته خواهد شد.

شمس اما با این همه می‌گوید، دختران نابینا که از آموزش هم محروم شدند و تنها دل‌خوشی‌شان همین حرفل بافندگی است، به دلیل کاهش فروش تولیدات‌شان با کمبود مواد خام مواجه اند؛

«هرچند همه خانم‌ها از مسدود شدن مکاتب متاثر شدند ولی خواهران روشن دل که تمام زنده‌گی شان درس و مکتب بود بیشتر تاثیر گذار بوده این موضوع و بیشتر متاثر شدند حتی بعضی ها متاسفانه به مشکلات روحی و روانی درگیر شوند، اقتصاد ضعیف است و مردم کارهای این‌ها را خریداری نمی کنند وقتی که کارشان به فروش نرسد ما مواد کمبود میاریم».

لیلا جعفری ۲۷ساله نیز می‌گوید، ۱۷سال پیش بافند‌گی را از خواهرش یاد گرفته.

او می‌گوید که در حال حاضر به دلیل کاهش فروشات و کمبود مواد خام تصمیم گرفته حرفۀ بافند‌گی را کنار بگذارد:

"وضع کاروبار متاسفانه به دلایلی خوب نیست، گاهی وقت‌ها به دلیل نبود بودجه کافی و گاهی وقت‌ها هم به دلیل شرایط ناامیدی مردم بی‌انگیز‌گی‌ها باعث می‌شود واقعا همین کار را هم ایلا کنم و ادامه ندهم".

زنان نابینا درحالی از چالش‌های مالی و کاهش فروش کارهای تولیدی‌شان ابراز نگرانی می‌کنند که برای خیلی‌هایشان پس از بسته شدن دروازه‌های مکاتب و پوهنتون‌ها به روی زنان و دختران توسط حکومت طالبان، تنها دلخوشی‌شان همین حرفه بوده است.