شماری از نابینایان در افغانستان می‌گویند، با مشکلات متعددی روبه‌رو اند.
شاه محمد ۶۲ ساله، باشندۀ شهر کابل که نابینا و سرپرست خانوادۀ ۱۲ نفری‌اش است، می‌گوید، وضعیت زندگی‌اش رقت بار است و تا کنون هیچ کمکی دریافت نکرده است:
"مشکل من یکی اینست که نابینا هستم دیگر زودتر از کدام مشکلاتم بگویم، من در سرک چهل ستون می‌روم از نانوایی‌ها نان جمع می‌کنم، از کراچی‌ها کمی ترکاری جمع‌آوری می‌کنم، من به همین شکل نفقه‌ام را از بیرون بدست می‌آورم، مشکل عمدۀ من همین است که نه موسسات و نه ریاست معلولین با من کمک کرده‌اند."
فرهاد خسروی، نمایندۀ موسسۀ رفاهی و خدماتی نابینایان افغانستان در یکی از نواحی شهر کابل که خود نیز دچار اختلال بینایی است، با شکایت از وضعیت بد اقتصادی‌اش به رادیو آزادی گفت، شمار زیادی از نابینایان از آغاز سال جاری خورشیدی به این‌سو حقوقی را که برایشان اختصاص یافته، دریافت نکرده اند:
"متاسفانه تعداد زیادی از معلولین از عدم پرداخت معاش‌شان شکایت دارند، باید امارت اسلامی آن را پرداخت کند و با معلولین همکاری کند و بخصوص در قسمت اشتغال‌زایی نابینایان توجه کند، تعدادی از نابینایان را می‌شناسم که تگدی می‌کنند و به مشکل زندگی‌شان را پیش می‌برند، خواست من این است که حکومت (طالبان) و جامعۀ جهانی به خواسته‌هایشان رسیدگی کند."
مهدی سلامی، مسئول موسسۀ خدمات بازتوانی راهیاب به رادیو آزادی گفت، اختصاص کمترین میزان منابع مالی برای حمایت از نابینایان، آنان را در وضعیت نامناسبی قرار داده است:
"وضعیت افراد دارای معلولیت بینایی متاسفانه بسیار وضعیت تیره و تار و قابل ارزیابی است و قرار است اینها به فراموشی سپرده شوند. در خصوص مکاتب خاص هم خبرهای خوشایندی شنیده نمی‌شود، در مکاتب تعلیمات فراگیر نیز اگر راه برای موسسات حمایت‌گر بسته شود، روند تعلیمات فراگیر افراد دارای معلولیت ضربه مهلکی خواهد خورد."
به گفتۀ او، این موسسه که در بخش آموزش، بازتوانی و دفاع از حقوق نابینایان فعالیت می‌کند، به دلیل کمبود منابع مالی، در حال حاضر فقط برای ۲۰۰ تن از نابینایان زمینۀ فراگیری تعلیمات ویژه مانند آموزش خط بریل و جهت‌یابی تحرک را فراهم کرده است.
سید اشرف بدخش، مسئول انجمن نابینایان افغانستان که خود نیز نابینا است به رادیو آزادی گفت، فرصت‌های کاری برای نابینایان در افغانستان فراهم نیست و حمایت‌های لازم به سبب وضع محدودیت‌ها بر کار نهادهای امدادرسان قطع شده است:
"ما طبقۀ تحصیل کرده از قشر نابینا داریم که فاکولته خوانده اند و لیسانس و ماستری دارند، اما فعلاً بیکار هستند و همچنان چون فعالیت نهادها محدود شده، برنامه‌های کمک رسانی، فعالیت‌های بشری و یا برنامه‌های تعلیمی و تحصیلی‌شان نظر به کمبود امکانات محدود شده، نهادها در حصۀ معلولین و مخصوصا نابینایان کدام فعالیت چشمگیری ندارند."
رادیو آزادی خواست در مورد مشکلات نابینایان از وزارت شهدا و معلولین حکومت طالبان بپرسد، اما فیصل خاموش سخنگوی این وزارت به سوالات رادیو آزادی در این باره پاسخ نداد.
اما مسئول انجمن نابینایان افغانستان گفت که روند ثبت نام آنها از سوی وزارت شهدا و معلولین حکومت طالبان آغاز شده و برایشان وعده شده که بدون تفکیک معلولین طبیعی یا ناشی از جنگ، با آنان مساعدت خواهد شد.
هر چند آمار تازه‌ای از شمار دقیق نابینایان در افغانستان در دست نیست، اما یک گزارش سازمان ملل متحد در سال ۲۰۱۶ تخمین شده بود که بیش از ۴۰۰ هزار نفر در افغانستان نابینا هستند و حدود ۱.۵ میلیون نفر اختلال بینایی دارند.
افغانستان در سال ۲۰۱۲ به کنوانسیون بین‌المللی نابینایان ملحق شد که این کنوانسیون را موظف می‌کند از خدمات صحی و آموزش برای افراد کم بینا حمایت کند.
