جیلیان تریگز، معاون کمیشنری سازمان ملل متحد در امور مهاجرین در سفرش به کابل بر اهمیت مشارکت کارکنان زن در کمک‌رسانی به نیازمندان در افغانستان تأکید می‌کند.
او عصر روز یک‌شنبه به کابل آمده است.
سفر خانم تریگز در حالی به افغانستان صورت می‌گیرد که شورای امنیت سازمان ملل متحد پنج‌شنبه هفته گذشته به تاریخ ۷ ثور قطعنامه‌ای را تصویب کرد که در آن ممنوعیت بر کار کارکنان زن افغان در دفاتر سازمان ملل متحد در افغانستان نکوهش شده و از طالبان خواسته شده که رویکرد سرکوب کنندهٔ‌شان در برابر زنان را متوقف کنند.
کمیشنری عالی سازمان ملل متحد در امور مهاجرین در افغانستان طی یک تویت ناوقت روز یک‌شنبه به نقل از جیلیان تریگز معاون این سازمان نوشته که ارائه کمک‌های بشری امر حیاتی به افغان‌های آسیب‌پذیر از جمله زنان و دختران و آواره‌گان است و حضور زنان در ارائه مؤثر این کمک‌ها حتمی است.
با این حال کارکنان پیشن زن در اداره‌های غیر دولتی و دفاتر سازمان ملل متحد امیداور اند که سفر خانم تریگز نتیجهٔ مثبت در پی داشته باشد.
شیرینه محمدی: ما کار خود و تحصیل خود را می‌خواهیم که برای ما داده شود، همیشه قربانی را یک زن داده، اگر در نظام گذشته بود و یا نظام قبلی بود
شیرینه محمدی یکی از کارمندان زن در یکی از دفاتر سازمان ملل متحد در ننگرهار به رادیو آزادی می‌گوید، همه سازمان‌های بین‌المللی برای حمایت در کنار زنان افغان بی‌ایستند: "من به‌عنوان یک زن افغان می‌خواهم که این دوامدار باشد، ما کار خود و تحصیل خود را می‌خواهیم که برای ما داده شود، همیشه قربانی را یک زن داده، اگر در نظام گذشته بود و یا نظام قبلی بود، ما بی‌سرنوشت و ناامید هستیم، زنانی هستند که مشکلات روانی برای‌شان پیدا شده است، تا سطح ماستری و دکتورا درس بخوانی و بی‌سرنوشت باشی به معنی این است که تنها به نام زنده استی، من از همه سازمان‌های بین‌المللی می‌خواهم که در کنار زنان افغان باشند در همه اداره‌ها و از زنان افغان حمایت کنند."
یکی از زنان دیگر کارمند در یکی از دفاتر سازمان ملل متحد که نمی‌خواهد به دلیل حساسیت موضوع نامش در گزارش گرفته شود، به رادیو آزادی گفت، امیدوار است به گفته‌های جیلیان تریگز توجه شود.
خواست ما از جامعهٔ بین‌الملل این است که ما را از بند آزاد کنند
او می‌گوید: "از وقتی‌که ما وظیفهٔ ما را از دست دادیم با مشکلات زیادی مواجه هستیم از جمله پرداخت کرایهٔ خانه که ناچیز هم است نمی‌توانیم پرداخت کنیم، مصارف خانه را برآورده کرده نمی‌توانیم، خواست ما از جامعهٔ بین‌الملل این است که ما را از بند آزاد کنند، طالبان زندان خانگی را که به ما ساخته است ما را آزاد کنند و امیدواریم به خواست این خانم توجهٔ جدی شود."
کریمه اعظم کارمند بخش صحی در یکی از اداره‌های غیر دولتی که اکنون کارش را از دست داده به رادیو آزادی می‌گوید، به سفر خانم تریگز به کابل خوشبین است: "در مورد سفر معاون کمیشنری سازمان ملل متحد در امور مهاجرین به افغانستان ما خوشبین هستیم، خدا کند که این نتیجه بدهد و بتوانیم دوباره به کار و وطیفهٔ خود برگردیم و از این چیزی‌که رنج میبریم رنج ما کمتر شود."
این درحالی‌ست که نشست دو روزه نیز از سوی سازمان ملل متحد در مورد وضعیت افغانستان در دوحه پایتخت قطر پشت دروازه‌های بسته برگزار شده است.
در این نشست که پس از ممنوعیت طالبان بر کار زنان در دفاتر سازمان ملل متحد برگزار می‌شود، در مورد حقوق بشر به ویژه حقوق زنان و دختران، ایجاد حکومت همه شمول و مبارزه با هراس‌افگنی و مواد مخدر و تعامل بین‌المللی بحث خواهد شد.
با این حال انتونیو گوترش سرمنشی سازمان ملل متحد روز شنبه در توییتی گفته، افغان‌ها به کمک‌های فوری نیاز دارند و برای اطمینان از رسانیدن این کمک‌ها حضور زنان ضروری است.
دفتر هماهنگ کننده امور بشردوستانه سازمان ملل متحد (اوچا) در افغانستان پیش از این گفته که تقریباً نصف ۲۸.۳ میلیون نیازمند کمک‌های بشردوستانه در افغانستان را زنان و دختران تشکیل می‌دهند.
