فریدم هاوس یا «خانۀ آزادی» با ۶۶۳ تن از مدافعان حقوق بشر افغانستان که دو – سوم شان هنوز در این کشور اند٬ گفتگو کرده است.
این نهاد غیر دولتی مستقر در امریکا در گزارشی که روز پنجشنبه نشر شد گفت که ۹۰ درصد مدافعان حقوق بشر که در افغانستان باقی مانده اند گفته اند که خشونت و یا دیگر انواع بدرفتاری را تجربه کرده اند.
در گزارش می خوانیم که یک – سوم از پاسخ دهندگان در سروی گفته اند که موفق به فرار از افغانستان شده اند اما هنوز هم در هراس اند زیرا آنها نگران خانواده هایشان هستند و همچنان با مشکلات در زمینۀ تنظیم زندگی در خارج دست و پنجه نرم می کنند.
در ادامۀ گزارش که به هدف بررسی وضعیت مدافعان حقوق بشر افغانستان تهیه شده٬ آمده است که ۴۶.۸ درصد اشتراک کنندگان سروی گفته اند که مورد تهدید و آزار و اذیت قرار گرفته اند، ۲۴.۱ درصد دیگر گفته اند که با تهدیدات به جان و مصئونیت فزیکی شان مواجه شده اند و ۱۶.۴ درصد شرکت کنندگان از دستگیری خودسرانه و شکنجه سخن زده اند.
طالبان در بارۀ این گزارش هنوز چیزی نگفته اند اما قبلاً گفته بودند که هیچ تهدیدی از جانب آنها متوجه کسی نیست.
ژولیا پارسی فعال حقوق زن و یکی از زنان معترض در افغانستان است.
حدود ۴۵ درصد مدافعان حقوق بشر افغانستان که از این کشور فرار کرده اند گفته اند که آسیب های روانی را تجربه کرده اند.
او که پس از بازگشت طالبان به قدرت در این کشور، در چندین اعتراض علیه محدودیت های طالبان بر زنان در کابل اشتراک کرده٬ پنجشنبه شب به رادیو آزادی گفت که بار ها تهدید و لت و کوب شده است:
« بیشتر از یک سال می شود که اعتراض می کنم. در این مدت محدودیت های بیشتری بر ما وضع شده و تهدید های بیشتری شدیم. در هر اعتراض لت و کوب شدیم و بعد از اعتراض توسط تلیفون تهدید شدیم. خصوصاً از شماره های ناشناخته زنگ می زنند و تهدید می کنند که اگر باری دیگر اعتراض کردی و به جاده بر آمدی قسمی شما را از بین ببریم که حتی خانواده تان نفهمد که در کجا کشته شدی. مثل این ، تهدید های زیادی است.»
در بیش از هفده ماه حاکمیت طالبان در افغانستان ، چندین تن از فعالان حقوق زن در این کشور دستگیر شدند و مدتی را در بند طالبان سپری کردند.
پس از آنکه طالبان در ماه اسد سال گذشته به قدرت بازگشتند ، ده ها هزار افغان از جمله فعالان حقوق زن ، مدافعان حقوق بشر و خبرنگاران افغانستان را ترک کردند.
فریدم هاوس می گوید که حدود ۴۵ درصد مدافعان حقوق بشر افغانستان که از این کشور فرار کرده اند گفته اند که آسیب های روانی را تجربه کرده اند.
۳۳.۷ درصد دیگر گفته اند که پس از ترک افغانستان در کشور ترانزیت مورد آزار و اذیت قرار گرفته و با تهدید اخراج رو به رو شده اند.
کشور ترانزیت به کشور های گفته می شود که مهاجرین در آنجا به طور موقت زندگی می کنند و از آنجا به کشور سوم می روند.
در بخشی از گزارش آمده است که زنان نسبت به مردان با چالش ها و مشکلات زیادی در افغانستان مواجه هستند.
بر اساس گزارش ، زنان به شمول مدافعان حقوق بشر در اجتماع منزوی شده اند یعنی به گفتۀ فریدم هاوس ، آزادانه گشت و گذار و کار کرده نمی توانند.
تعلیق تحصیل دختران و ممنوعیت کار زنان در موسسات داخلی و خارجی غیر دولتی از محدودیت های تازۀ طالبان بر دختران و زنان در افغانستان است.
