شماری از دختران معلول ورزشکار افغان در بیرون از افغانستان به ورزش ادامه داده اند

برخی از دختران معلول ورزشکار که افغانستان را ترک کرده اند، هنوز هم به فعالیت‌های‌ ورزشی‌شان ادامه می‌دهند.

اما دخترانی که در افغانستان هستند می‌گویند، پس از ممنوعیت طالبان بر ورزش زنان، آن‌ها با مشکلات روحی و جسمی دچار شده اند.

پروانه عارفی یکی از بانوان ورزشکار افغان است که اکنون در کانادا به سر می‌برد.

پروانه می‌گوید، علاقۀ او به ورزش سبب شد تا پس از سپری کردن امتحانات دشوار بتواند به یکی از تیم‌های ولچیر بسکتبال معلولان در کانادا راه پیدا کند.

او به رادیو آزادی گفت:
"مه با تلاش‌های زیادی که داشتیم توانستم که پس از سپری کردن یک ماه امتحان و با روبه‌رو شدن با تیم نو و ورزشکاران نو و ورزشکارانی که به مشکل با آن‌ها مبارزه می‌شد توانستم به تیم ولچیر بسکتبال کلگری راه پیدا کنم."

پروانه افزود، رشتهٔ دلخواه ورزشی او وزنه برداری (پاورلفتنگ) است و می‌خواهد در آینده دست‌آورد‌هایی را نیز در این رشته داشته باشد.

خاطره صافی، عضو تیم ملی ولچیر بسکتبال افغانستان بیش از ۱۰ سال در این بخش ورزش کرده.

او اکنون در کشور اسپانیا زندگی می‌کند و توانسته است به یکی از تیم‌های ولچیر بسکتبال دختران معلول راه پیدا کند.

او به رادیو آزادی گفت:
"زمینهٔ ورزشی و فرصت ورزشی برایم در این کشور فراهم شد، اما از این که آرزویم به اهتزاز درآوردن بیرق افغانستان بوده، می‌خواهم در کشور خودم ورزش کنم و ورزش ضامن صحت و سلامت برای همه افراد است، به ویژه کسانی که معلول هستند و تحرک کمتری دارند و ورزش می‌تواند سبب جلوگیری از پوکی استخوان شود."

خاطره اما نگران سرنوشت دیگر هم تیمی‌هایش است که اکنون در افغانستان مانده‌اند و نمی‌توانند ورزش کنند.

طالبان پس از حاکیمت دوباره‌شان بر افغانستان برعلاوهٔ سایر محدودیت‌ها بخش ورزش زنان را هم لغو کرده‌اند.

یکی از دختران که با بازی در تیم ولچیر بسکتبال، تلخی‌ها معلول بودن را فراموش کرده بود و به دلیل حساسیت موضوع نمی‌خواهد نامش در گزارش گرفته شود، به رادیو آزادی می‌گوید، توانسته بود دست آورد‌های زیادی در بخش ورزش داشته باشد:
"تازه به ورزش قدم مانده بودیم، می‌خواستیم پیشرفت کنیم، خیلی آرزوها داشتیم، خیلی پلان‌ها داشتیم، از طرف پارا المپیک و خودما برای مسابقات ولایتی برای مسابقات بیرون از افغانستان، اگر نظام تغییر نمی‌کرد مطمئن بودم صد فیصد به آرزوهای خود می‌رسیدیم."

یکی از اعضای دیگر تیم ولچیر بسکتبال بانوان معلول افغانستان که او نیز نمی‌خواهد نامش در گزارش گرفته شود به رادیو آزادی گفت، پس از ممنوعیت طالبان بر ورزش بانوان همه رویاهای شان نا تمام ماند:
"فعلاً بعد از سقوط دولت تمرینات ما متوقف شده، ما در هفته دو روز در کمیتۀ صلیب سرخ بسکتبال و دو روز در هفته تمرینات هندبال را در کمیتهٔ پاراالمیپک انجام می‌دادیم، اما حال طالبان اجازه نمی‌دهند و گفتند دیگه اجازه نیست که دخترخانم‌ها ورزش کنند."

در همین حال عبدالحسین حصاری، مسئول پیشین پاراالمپیک افغانستان، می‌گوید، ممنوعیت طالبان بر ورزش زنان به ويژه بانوان معلول که آسیب پذیرترین قشر جامعه‌ اند غیرمنصفانه است.

او به رادیو آزادی گفت:
"مدال آور و افتخار آور کشور بودند، می‌خواستند که به کشور افتخار و مدال بیاورند و تشویق شوند، بهتر و خوبتر همین بود که بانوان را ممانعت نمی‌کردند، خواست ما از امارت اسلامی همی است که اجازه دهند که همین بانوان معلول به ورزش خود ادامه بدهند، تشویق شوند و در جامعه فعال باشند سهم بگیرند، چون گوشه‌نشینی این بانوانان سبب بیماری‌ها و مشکلات ذهنی برایشان می‌شود."

رادیو آزادی خواست در مورد نگرانی‌های دختران معلول ورزشکار و خواست‌های مسئولان پیشین پاراالمپیک افغانستان از کمیتهٔ ملی المپیک افغانستان زیر حاکمیت طالبان نیز بپرسد، اما مسئولان این کمیته به پرسش‌ها جواب ندادند.

طالبان پس از حاکمیت دوباره‌شان در افغانستان، مکاتب بالاتر از صنف ششم را به روی دختران بستند، زنان را از کار در بیشتر اداره‌های دولتی منع کردند، حجاب بر آن‌ها اجباری شد، سفر بدون محرم زنان منع شد، بخش ورزش بانوان لغو شده و در تازه‌ترین مورد رفتن زنان به ورزشگاه‌ها و پارک‌های تفریحی و حمام‌های زنانه نیز منع شد.

وضع این گونه محدودیت‌ها بر زنان همواره با واکنش‌های گسترده‌ای در داخل و بیرون از افغانستان مواجه شده، اما حکومت طالبان تا به حال هیچ یک از این محدودیت‌ها را برنداشته است.