در بیشتر از یک سال گذشته رسانه های محلی در کاپیسا با دشواری های فراوانی دست و پنجه کرده اند٬ اما حالا این رسانه ها یکی پی دیگری به نشرات خود پایان می دهند.
نقيب الله عالمی یکی از مسؤلین یک رادیوی محلی بنام « صدای رسالت » درولایت کاپیسا ، حدودهشت ماه میشود که خانه نشین است ودر بیکاری بسر میبرد .
او میگوید پس از بسته شدن رادیویی که درآن کار میکرد روز گار سختی را سپری میکند و با مشکلات شدید اقتصادی روبه رو است:
“قبلا در نخستین سال های نشرات خود ما جواز آیسا را داشتیم وقتیکه معیادش به پایان رسید ما نتوانستیم که جواز آیسا « اداره حمایت از سرمایه گذاری » را بگیریم که در حال حاضر حدود ده هزار دالر جریمه را امارت اسلامی از این بابت بالای ما گذاشته ما نمی توانیم این جریمه را بپردازیم.”
وی به مشکلی دیگری نیز اشاره میکند : “نرخ صرفیه برق هم بالای ما بسیار زیاد بود. هشت ماه شده که متأسفانه نشرات رادیو رسالت که یک مدرسه دینی در حوزه شمالی بود متوقف شده.”
بابسته شدن این رسانه محلی ، شانزده تن از کارمندان آن نیز بیکار شده و با مشکلات اقتصادی دست و گریبانند.
یما کوهستانی یکی از مسؤلین یک رادیوی محلی دیگر در ولایت کاپیسا به نام رادیو بهاراست که اخیراً از نشرات بازمانده.
او در مورد عوامل بسته شدن این رادیو که ۱۸ کارمند داشت چنین میگوید:
“با تحولات اخیر در حکومت، متأسفانه از اینکه رادیو بهار یک رسانه خصوصی بود و هیچ تمویل کننده خاص نداشت، به مشکلات اقتصادی مواجه شد و به نشرات خود ادامه داده نتوانست. با بسته شدن رادیو بهار متأسفانه کامندان این رسانه که شامل دو تن از خانم ها می باشد بیکار شده است و در یک بی سرنوشتی کامل بسرمی برند. چالش های وجود دارد و عمده ترین چالش که سد راه ما قرار دارد مشکلات اقتصادی است و اگر امارت اسلامی بتواند که ما را حمایت بکند ویا کدام ارگان دیگر بتواند ما را حمایت بکند ما حاضر هستیم که طبق طرز العمل حکومت به نشرات خود ادامه دهیم.”
با بسته شدن این رادیو های محلی، دسترسی باشنده های کاپیسا به برنامه های خبری و تفریحی محدود شده است.
محمد آصف دریا، جوان بیست و دو ساله باشنده مرکز کاپیسا است که از این بابت شکایت میکند.
“رسانه ها یکی از مهم ترین ضروریات در زندگی مردم است. که مردم را از حوادث، واقعات و رویدادهای منطقه و جهان آگاه می سازند متأسفانه امروز با مسدود شدن و عدم فعالیت رسانه ها در ولایت کاپیسا ما به طور کل در خلأ اطلاعات قرار داریم. و نمی توانیم که از رویداد ها ولایات، کشور و جهان آگاه شویم. و این مسدود شدن رسانه ها ما را نگران ساخته چونکه رسانه ها در گذشته صدای مردم بودند، مردم شکایات خود را و مشکلات خود را تماس میگرفتند و با رسانه ها شریک می ساختند و رسانه ها به گوش مسؤلین میرساندند که به مشکلات و شکایات ما رسیدگی می شد. امروزه متأسفانه نمی توانیم که مشکلات خود را به گوش مسؤلین برسانیم.”
مردم کاپیسا: رسانه های محلی آواز ما پخش می کردند و مشکلات را انعکاس می دادند٬ اما حالا صدای ما خاموش شده است
زنان و دختران ساکن کاپیسا نیز از بسته شدن رسانه های محلی ناخشنود اند.
مهسا محمدی بیست ساله یکی از این دختران است .
“واقعاً من نگرانم که رسانه ها متوقف شده اند و اصلاً نشرات ندارند چون رسانه ها زبان یک ملت است و اگر کار رسانه ها متوقف شود اصلاً صدای مردم بلند نمی شود و مشکلاتی که دارند اصلاً به آن کسی توجه نمی کند. در کل خیلی مهم است که در یک جامعه رسانه ها وجود داشته باشند و نشرات داشته باشند. خواهش ما این است که رسانه ها دوباره فعال شوند و نشرات داشته باشند تا از این طریق بتوانیم صدا خود را بلند کنیم و مشکلات مردم حل شود.”
برخی ازژورنالستان محلی که دراین سانه ها کارمیکردند میگویند علاوه بر مشکلات اقتصادی و مالی ، بعضی از محدودیت های وضع شده ازسوی طالبان بر آنها نیز سبب بسته شدن رادیوهای محلی شده است .
بگفته آنان یکی از این موارد محدودیت دسترسی به اطلاعات و نشر آزادانه اخبار در مورد رویداد هاست.
اما مقامات طالبان در ولایت کاپیسا وضع محدودیت بر سانه هارا رد میکنند .
مولوی کریم الله وثیق رئیس اطلاعات و فرهنگ طالبان در ولایت کاپیسا دراین مورد با رادیو آزادی صحبت میکرد.
“تنها مشکلات مالی دارند، کدام مشکلات دیگر از طرف امارت اسلام و دیگر ارگان ها برای شان صورت نمی گیرد که برای شان گفته شده باشد که شما فعایت خود را متوقف کنید. ما هم در کوشش هستیم و مسؤلین اداره های رسانه ها هم در کوشش هستند، که رسانه ها دوباره آغاز به فعالیت نمایند و مطابق گذشته فعالیت شان ادامه پیدا نماید.”
طالبان حضور زنان در رسانه های تصویری و نشر صدای گوینده گان زن در رسانه های شنیداری را محدود کرده اند.
به رسانه های افغانستان همچنان دستور داده شده که اطلاعات و اخباری را که طالبان "برخلاف اصول شریعت و نظام اسلامی" میدانند نشر نکنند.
با حاکم شدن دوبارۀ طالبان بیش از یک سال پیش، نه تنها در کاپیسا بلکه در شماری دیگر از ولایات، به خصوص کابل، خبرنگاران با محدودیت های کاری روبرو شدند.
شمار زیادی از خبرنگاران و فعالان رسانه یی نیز افغانستان را ترک کردند.
