در حالی که طالبان دختران بالاتر از صنف ششم را اجازه نمی‌دهند که به مکتب بروند، اما در تلاش تصویب پالیسی هستند که بر اساس آن باید بیماران زن را تنها داکتران زن درمان کنند.
داکتر معصومه حکیمی، متخصص نسایی ولادی می‌گوید، با توجه به کمبود داکتران زن، عملی کردن این گونه پالیسی‌ها زنان را از حق دسترسی به خدمات محروم می‌کند.
او به رادیو آزادی گفت، طالبان باید نخست به دختران و زنان اجازه دهند که به آموزش‌شان ادامه دهند: "اگر هدف طالبان این است که تعداد داکتران بیشتر شود، باید به زنان حق تعلیم و تحصیل را بدهند، تا دختران بتوانند تحصیل کنند تا در یک کشور اسلامی و یا کشور افغانستان داکتران زن بیشتر داشته باشیم، اما اگر هدف‌شان این است که زنان را محدود کنند از حق اولیهٔ صحت‌شان، واقعاً اینجا جای نگرانی است، زنان نزد کدام داکتر مراجعه کنند؟ واقعاً از صحت خود محروم می‌شوند و نمی‌توانند به خاطر مراقبت‌های اولیهٔ خود نزد داکتر مراجعه کند."
این در حالیست که محمد حسن غیاثی، معین وزارت صحت عامهٔ حکومت طالبان در صحبت با روزنامهٔ واشنگتن پست تأیید کرده است که این وزارت دستورات واضحی را از سوی رهبری طالبان دریافت کرده که در آن گفته شده، تا پالیسی‌هایش را مطابق تفسیر سختگیرانۀ طالبان از شریعت بسازد.
واشنگتن پست به از نقل از این مقام وزارت صحت عامۀ طالبان نوشته است، یک پالیسی به ملا هبت‌الله آخندزاده، رهبر طالبان ارائه شده که بر اساس آن، باید بیماران زن از سوی داکتران زن و بیماران مرد از سوی داکتران مرد درمان شوند.
آقای غیاثی گفته که در بخشی از این پالیسی آمده که اگر در شرایط اضطراری داکتران زن وجود نداشته باشد، زنان می‌توانند نزد داکتران مرد مراجعه کنند.
شرافت زمان، سخنگوی وزارت صحت عامهٔ حکومت طالبان هر چند در مورد این پالیسی جزئیات نداد، اما گفت این وزارت تلاش دارد تا داکتران زن و کارکنان صحی زن را بیشتر سازد: "وزارت صحت عامه تلاش می‌کند در ساحات که پرسونل صحی زنان ما کم است، یا داکتران زن کم است، در آنچه برای شان زمینه سازی شود و آن‌جا پرسونل صحی زن را بیشتر استخدام کنند تا برای مردم خدمات صحی معیاری فراهم شود."
اما به اساس گزارش واشنگتن پست، موسسه‌های که برای آموزش دختران در افغانستان هستند، می‌گویند، دخترانی که در بخش، نسایی ولادی، پرستاری و یا واکسیناتور آموزش می‌بینند، باید فارغ صنف دوزادهم مکتب باشند، در حالی که بیش از یک سال می‌شود که مکتب‌ها به روی دختران بالاتر از صنف ششم بسته اند.
این در حالیست که در زمان نظام جمهوریت نیز مرکزهای صحی به ویژه مرکزهای صحی مناطق دور دست با کمبود کارکنان صحی زن از جمله داکتران زن مواجه بودند. اما پس از حاکمیت دوبارۀ طالبان در افغانستان در کنار دیگر بخش‌ها شماری از کارکنان صحی به شمول داکتران زن افغانستان را ترک کردند و به دیگر کشورها مهاجر شده اند.
