در حالی‌که شماری از کشورهای جهان از حضور گروه‌های هراس‌افگن در افغانستان نگران اند، طالبان بار دیگر گفته اند که افغانستان تهدیدی برای هیچ‌کسی نیست.
طالبان در بیانیه‌یی به مناسبت هفتم اکتوبر یا ۲۱مین سالگرد حمله‌های امریکا بر افغانستان این موضوع را بیان کردند.
در بیانیۀ منتشر شده از سوی دفتر ذبیح‌الله مجاهد سخنگوی طالبان، بیشتر از جنگجویان و از جنگ ۲۰ سال گذشته دفاع کرده‌اند، جنگی که به کشته شدن هزاران غیر نظامی انجامید.
در این بیانیه آمده است: "طالبان اعلام می‌کنند که افغانستان تهدیدی برای هیچ‌کس نیست و کسی اجازه سوء استفاده از خاک ما را ندارد."
اما طالبان از جهان می‌خواهند که به‌گفتۀ خود شان "موضع خصمانه" در برابر آنان نگیرد و مانعی برای امنیت، ثبات و توسعه اقتصادی افغانستان ایجاد نکند.
طالبان در حالی از امنیت افغانستان اطمینان می‌دهد که در یازدهم اسد جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحدۀ امریکا اعلام کرد که ایمن‌الظواهری، رهبر شبکه القاعده را در کابل کشته است.
افزون بر این، کشورهای منطقه و نیز پاکستان به‌عنوان نزدیک‌ترین حامی طالبان بار ها گفته اند که در افغانستان گروه‌های هراس‌افگن حضور دارند که جهان و منطقه را تهدید می‌کنند، اما طالبان همواره این اتهام‌ها را رد کرده‌اند.
در اعلامیه طالبان که به مناسبت ۷ اکتوبر منتشر شد، از افغان‌ها خواسته شده که از امنیت و استقلال کنونی سپاس‌گزاری کرده و از رژیم کنونی طالبان حمایت کنند.
طالبان در حالی ادعای امنیت در افغانستان را دارند که اخیراً شهر کابل پایتخت این کشور شاهد شماری زیاد رویدادهای خونین بوده که تلفات زیادی را به همراه داشته است.
پس از حکومت طالبان، حملات شدیدی بر مساجد، مکاتب، شفاخانه‌ها و مراکز آموزشی در کابل، کندهار، هرات، مزار شریف و برخی ولایات دیگر صورت گرفت.
در این حمله‌ها افزون بر غیر نظامیان نزدیک‌ترین افراد طالبان نیز کشته شدند که دو نمونه آن کشته شدن مولوی مجیب‌الرحمن انصاری در هرات و مولوی رحیم‌الله حقانی در کابل است.
مولوی انصاری هنگام نماز جمعه در مسجد گازرگاه هرات و رحیم‌الله حقانی در یک حمله انتحاری در یک مدرسه در کابل کشته شدند.
اگرچه طالبان حمله امریکا را عامل بحران جاری در افغانستان می‌دانند، اما بر اساس گزارش‌ها، پیش از سال ۲۰۰۱، افغانستان یک کشور منزوی بود که به جز پاکستان و عربستان سعودی از سوی هیچ کشوری در جهان به رسمیت شناخته نمی‌شد. افزون بر این، هیچ دختری به مکتب نمی‌رفت و هیچ زنی اجازه کار در افغانستان را نداشت.
