سایه یک سال حکومت داری طالبان بر اقتصاد و سفره مردم در ولایت های هرات و بادغیس تیره بوده است.
در این مدت به علت افزایش میزان فقر و بیکاری، سفره های بسیاری از خانواده ها خالی شده.
با بازگشت طالبان به قدرت، زندگی بسیاری از مردم به ویژه جوانان دگرگون شده.
عزیز احمد کارمند ریاست زراعت و آبیاری هرات بود که به گفته او شش ماه پیش بدون کدام دلیل از سوی طالبان از کارش برکنار شد.
او نان آور خانواده شش نفری است و پس از اخراج از کار، بیکار و بی سرنوشت شده.
عزیز احمد می گوید که، جایش را در اداره زراعت یک عضو طالبان گرفته است.
او لیسانس زراعت دارد. اما اکنون بیکاری او و خانواده اش را در وضع سخت اقتصادی قرار داده است.
عزیز احمد به رادیو آزادی می گوید که برای خانواده اش حتی نان خشک را به سختی پیدا می کند.
او وضعیت زندگی اش را با سال های قبل از بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان اینگونه مقایسه می کند:
" قبلا وضعیت زندگی ما به شکل نورمال بود، اما در این چند ماهی که بیکار شده ام، متاسفانه وضعیت ما بسیار خراب شده است. قبلا گوشت و برنج بود و هر هفته یا دو هفته یک بار گوشت می خوردیم. اما اکنون ماه ها شده که گوشت نخورده ایم."
با سقوط نظام جمهوریت و بازگشت طالبان به قدرت در ۲۴ اسد پارسال پروژه های کلان زیربنایی از جمله برنامه ملی میثاق شهروندی متوقف شد و هزاران کارمند آن بیکار شده اند.
نهادهای بزرگ بین المللی از جمله بانک جهانی هم فعالیت معمول خود با افغانستان را معلق کردند.
میرویس سروری یک تن از کارمندان برنامه ملی میثاق شهروندی در بادغیس بود.
او ماهانه بیست هزار افغانی معاش داشت، اما یک سال می شود که بیکار و خانه نشین شده.
سروری نان آور خانواده پنج نفری است.
او در باره وضعیت بد اقتصادی و دشواری های زندگی اش به رادیو آزادی می گوید:
" پس از تحولات، کار و بار خود را از دست داده ام و فعلا بیکار هستم. آن عوایدی را که قبلا داشتم حالا ندارم و در شرایط بد اقتصادی قرار گرفته ام."
در یک سال گذشته با افزایش بیکاری و ناداری، برخی از خانواده ها در ولایت هرات می گویند که شب ها گرسنه خوابیده اند.
بسیاری از باشنده گان ولایت های هرات و بادغیس که در جریان یک سال گذ شته بیکار شده اند٬ از آینده نا معلوم و مشکلات جدی اقتصادی نگرانی دارند
محمد ۳۲ ساله نان آور خانواده هفت نفری یک کارگر در شهر هرات است.
او می گوید که در گذشته هفته چهار تا پنج روز کار می کرد، اما پس از روی کار آمدن حکومت طالبان، در هر ماه حتی یک روز هم کار پیدا نمی شود.
به گفته او، بسیاری از شب ها حتی نان خشک برای خوردن ندارد و کودکانش با شکم گرسنه می خوابند.
"امروز خانواده گفت که پول گاز نیست. یک دوره پول آب و برق آمد و این بار نیز قرار است بل آب و برق بیاید، اما پول ندارم که تحویل کنم. پول خریدن گاز و مصارف دیگر نیست و در این شرایط هیچ کسی به قرض هم نمی دهد."
در یک سالگی حکومت داری طالبان نگرانی از افزایش فقر و گرسنگی در حالی مطرح می شود که دفتر هماهنگی کمک های بشری سازمان ملل متحد دو روز پیش گفت که در حال حاضر نزدیک به ۲۵ میلیون تن در افغانستان در فقر زندهگی میکنند و ممکن است امسال ۹۰۰ هزار فرصت کاری دیگر در بازار کار از بین بروند.
این نهاد میافزاید که سطح نیازها در افغانستان بسیار فراتر از ظرفیت ها و امکانات در دسترس نهادهای کمک کننده است.
در همین حال به تازگی بانک جهانی گزارش داده است که هفت کشور جهان به شمول افغانستان با بحران کمبود مواد غذایی روبه رو هستند.
در این گزارش آمده است که رویدادهای طبیعی مانند خشک سالی، افغانستان را به طور جدی آسیب زده و تولید گندم را کاهش داده است.
در ماه قوس پارسال، محمد حسن آخوند رئیس الوزرای حکومت سرپرسرست طالبان در نخستین سخنرانی صوتی اش گفته بود که طالبان به مردم رزق وعده نکرده اند و اینکه خداوند وعده رزق می دهد.
او افزوده بود که بحران اقتصادی از حکومت قبلی به میراث مانده و اینکه مردم باید برای مقابله با قحطی دعا بخوانند چونکه به گفته او این یک امتحان الهی است.
برخی دیگر از مقام های حکومت طالبان می گویند که چند میلیارد دالر از ذخایر بانکی افغانستان در امریکا منجمد مانده و همین سبب شده که مشکل اقتصادی بیشتر شود.
اما برای عزیز احمد این اظهارات ظاهرا تسلی بخش نیست. او می گوید اگر کار پیدا نشود، ممکن است اعضای خانواده اش را از دست دهد.
"برنج و مواد اولیه به سختی پیدا می شود و به صد قرض از همسایه ها و دوست ها می گیرم تا ببینیم چکار می شود. اگر کاری پیدا شود که خوب و اگر نشد وضعیت ما بسیار شکنند است و شاید از گرسنگی از بین برویم."
