فرید در یک روستای دور افتاده در ولسوالی لعل سرجنگل ولایت غور زندگی می‌کند.
او به تازگی یکی از اعضای خانواده خود را نه به دلیل جنگ بلکه به علت نبود امکانات صحی و نبود دارو از دست داده است.
فرید ۳۶ ساله به رادیو آزادی می‌گوید که حدود دو هفته پیش مجبور شدند که دختر عمه‌اش را که از بیماری گُرده یا کُلیه رنج می‌برد، سوار بر اسب به کلینیک صحی ولسوالی‌شان منتقل کنند.
اما تلاش او و خانواده‌اش چندان امید بخش نبود: "متأسفانه در کلینیک ولسوالی نه دوا بود نه متخصص و حتیٰ مکان خوب نداشت. هر لحظه مشکل مریض مان زیاد شده می‌رفت."
سپس خانواده فرید مجبور شدند بیمار خود را به امید بهبودی به شهر فیروز کوه مرکز غور ببرند.
اما در آنجا بدترین خبر زندگی خود را دریافت کردند: "از سال گذشته یک مقدار گندم ذخیره کرده بودیم، بخاطر مریض ما مجبور شدیم که گندم را بفروشیم و مریض خود را تا مرکز شهر انتقال بدهیم. اینجا «فیروزکوه» که آمدیم چون دیر شده بود و دو روز مریض ما بستری بود و در نهایت متأسفانه مریض ما جان داد."
فرید تنها کسی نیست که یکی از اعضای خانواده‌اش را به دلیل نبود دارو و امکانات طبی در مراکز صحی غور از دست داده است.
سلیمان ۳۲ ساله باشنده ولسوالی تیوره غور است.
او قصه مشابهی دارد: "چهار ماه پیش یک مریض داشتیم. او را بردیم به کلینیک تیوره. داکترها گفتند نمی‌توانند که به مریض ما رسیدگی کنند. گفتند دوا نیست و مریض خود را به شهر انتقال بدهید. ما قصد داشتیم که به هرات یا به فیروزکوه انتقال بدهیم. راه‌ها بند بود برف و باران زیاد بود. راه‌ها بسیار خراب بود و نتوانستیم مریض خود را به شهر دیگر انتقال بدهیم، مریض ما فوت کرد."
سلیمان از حکومت طالبان می‌خواهد که از مرگ و میر ناشی از کمبود خدمات صحی جلوگیری کند: "ما از امارت اسلامی می‌خواهیم که سرک خوب داشته باشیم و کلینیک‌های صحی در ولسوالی‌ها داشته باشیم و دوای خوبی داشته باشیم که مریض‌های ما حداقل تداوی شوند و مسلمانی بخاطر مریضی خود فوت نکند."
در بیش از نه ماه گذشته پس از بازگشت طالبان به قدرت، بخش‌های مختلف از جمله سیستم صحی کشور به دلیل کاهش قابل توجه کمک‌های مالی جهانی به شدت آسیب دیده اند.
مولوی عبدالستار موفق سرپرست ریاست صحت عامه طالبان در غور است.
او به رادیو آزادی گفت که در نُه ماه گذشته نزدیک به ۶۰۰ نفر عمدتاً به دلیل کمبود مراقبت‌های طبی و دارو، جان خود را از دست داده اند: "در طی نه ماه گذشته در ولایت غور در مجموع ۵۶۶ نفر شامل مردان، زنان و اطفال فوت کرده اند، هم در مراکز صحی و هم در جامعه که تعداد طفل نوزاد ۱۸۹ نفر اعم از دختر و پسر، ۹۴ مرد و زن و ۲۸۳ تن زیر ۵ سال در اثر بیماری‌های مختلف فوت کردند."
در مرکز و ولسوالی‌های غور ۸۲ مرکز صحی به شمول شفاخانه ۱۰۰ بستر ولایتی فیروز کوه وجود دارد.
اما به گفته مردم محلی و برخی سازمان‌ها مانند دیدبان حقوق بشر، کارآمد نیستند.
بر اساس یک گزارش تازه بخش افغانستان دیدبان حقوق بشر، موارد مرگ و میر ناشی از کمبود دارو و امکانات صحی در بخش هایی از افغانستان از جمله غزنی و غور ثبت شده است.
این گزارش نشان می‌دهد که فروپاشی سیستم مراقبت صحی به ویژه بر زنان در افغانستان اثر ناگوار گذاشته است.
فرید می‌گوید که دختر عمه‌اش را به دلیل بیماری قابل کنترل و پیشگیری از دست داد.
اکنون تنها چیزی که او می خواهد این است که دیگر روستاییان به سرنوشت دختر عمه‌اش دچار نشوند: "ما از حکومت می‌خواهیم که یک کلینیک صحی مناسب در ولسوالی ما بسازد و داکتران مسلکی به این کلینیک‌ها اختصاص داده شوند تا دیگر بیماران به ویژه در ولسوالی لعل و سرجنگل جان خود را از دست ندهند."
