شماری از مجاهدین سابق خواستار تشکیل حکومت همه شمول در افغانستان شدند.
محمد ناطقی، معاون حزب وحدت اسلامی مردم افغانستان به رادیو آزادی گفت: "اینها نمی‌توانند این گونه حکومت کنند. راه حل همین گفتگوهای سیاسی است. توافق سیاسی، بر اساس اصول و بعد ایجاد دولت فراگیر."
امروز سی امین سالگرد پیروزی مجاهدین سابق در افغانستان است.
تنظیم‌های چندگانه جهادی سابق پس از ۱۴ سال مبارزه علیه تجاوز شوروی سابق و دولت‌های طرفدار آن در افغانستان، در هشتم ثور سال ۱۳۷۱، حکومت به رهبری نجیب الله، رئیس جمهور وقت، را سرنگون کردند و قدرت سیاسی را در دست گرفتند.
اما مدت کوتاهی پس از به قدرت رسیدن، جنگ داخلی در کابل آغاز شد که طبق گزارش‌ها بر اثر آن ده‌ها هزار کشته و زخمی و میلیون‌ها نفر دیگر مجبور به فرار از افغانستان شدند.
این وضعیت باعث شد که طالبان شکل بگیرند و در میزان سال ۱۳۷۵ خورشیدی به قدرت برسند.
در حکومت اول طالبان، چهره‌های سرشناس مجاهدین حضور نداشتند و حال هم برخی از چهره‌های شناخته شده مجاهدین سابق می‌گویند که در حکومت جدید طالبان به آنها جای داده نشده است.
یکی از آنان سید اسحاق گیلانی رهبر نهضت همبستگی ملی است.
او چنین پیشنهاد می‌کند: "به یقین نمی‌توان مجاهدین سابق را نادیده گرفت و با تشکیل حکومت همه شمول، نقش مجاهدین مشخص می‌شود، اما مجاهدینی که دست‌شان به خون مردم افغانستان آلوده نیست."
حکومت طالبان هشتم ثور را رخصتی اعلام کرده است، اما ذبیح الله مجاهد سخنگوی حکومت طالبان به رادیو آزادی گفت: "پیروزی جهاد و پیروزی هشتم ثور کامیابی تمام مردم افغانستان است، نه یک گروه و نه یک طرف. بلکه همه افغان هایی که اتحاد جماهیر شوروی را شکست دادند و ما به آن افتخار می‌کنیم."
مجاهد به سوال رادیو آزادی در مورد اینکه آیا طالبان یک دولت همه شمول تشکیل خواهند داد و مجاهدین سابق نیز شامل آن خواهند شد، پاسخی نداد.
اما پیش از این، مقامات طالبان گفته بودند که حکومت فعلی یک حکومت همه شمول است و در این مورد نسخه بین‌المللی قابل قبول نیست.
شهاب الدین دلاور سرپرست وزارت معادن و پترولیم حکومت طالبان نیز گفته بود که جامعه جهانی فهرست ۱۵ نفری شامل عطا محمد نور، محمد کریم خلیلی، محمد محقق، باتور دوستم، سیما سمر و دیگران را به آنها تحویل داده است تا در حکومت شامل شوند.
تشکیل حکومت همه شمول در افغانستان نه تنها خواست برخی از چهره‌های سیاسی به شمول مجاهدین سابق است، بلکه شرط اساسی جامعه جهانی برای به رسمیت شناختن حکومت طالبان نیز می‌باشد.
