طالبان پس از تصرف کابل در ماه آگست پارسال گفتند که امنیت تقریباً در سراسر افغانستان برقرار شده‌است.
اما شماری از زنان می‌گویند که در افغانستانِ زیر سلطۀ طالبان آن‌ها مصون نیستند.
آن‌ها با اشاره به آن‌چه بازداشت و ناپدید شدن چند زن فعال و معترض از سوی طالبان خوانده اند، از حکومت طالبان می‌خواهند که به امنیت زنان توجه کند.
در یک ماه اخیر خبر ناپدید شدن تمنا زریاب پریانی، پروانه ابراهیم‌خیل، زهرا محمدی و مرسل عیار از بخش‌های مختلف کابل منتشر شد و واکنش‌های جهانی را برانگیخت.
آن‌ها در تظاهراتِ به‌گفتۀ خود شان عدالت‌خواهی اشتراک کرده بودند.
انتونیو گوترش، سرمنشی سازمان ملل متحد گفته است که به‌گونۀ فزاینده در مورد سلامت فعالان زن ناپدید شده در افغانستان نگران است.
در صفحۀ فیس‌بوک دفتر هیئت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان، یوناما امروز به نقل از آقای گوترش گفته شده که چندین زن ناپدید شده‌اند و هفته‌هاست که از تعدادی‌شان خبری نیست.
در ادامه آقای گوترش گفته است که قویاً از طالبان می‌خواهد که مصونیت زنان را تأمین کنند تا زنان بتوانند به خانه‌های شان بازگردند.
همکاران این زنان مدعی اند که حکومت طالبان زنان را بازداشت و ناپدید کرده، ادعایی‌که سخنگویان طالبان رد می‌کنند.
پس کی‌ها این زنان را ربوده‌اند و چرا؟
حکومت طالبان در قبال تأمین امنیت شهروندان چه مسئولیت دارد؟
طالبان در پاسخ به تقاضا های ملی و بین‌المللی برای رهایی زنان چه کرده‌اند؟
این‌ها و دیگر پرسش‌های مرتبط را در برنامۀ شکست سکوت پرسیده ایم.
مهمانان: صاحبه رحیمی و زهره امیزی دو تن از فعالان حقوق زن
مجری برنامه: ژکفر احمدی
برای شنیدن این برنامه روی لینک زیر کلیک کنید:
