نشنل انترست
نشریه نشنل انترست در شماره اخیرش نوشته که در حالی که ایران، روسیه و چین در یک رقابت ژیوپولیتیک با امریکا قرار دارند، اما این سه کشور با توجه به همجواری مرز و دسترسی به آسیای میانه و اروپا، خواهان ثبات و تامین صلح در افغانستان اند.
در ادامه به باور نشریه می‌خوانیم که برای ایران برگشت احتمالی طالبان به مثابۀ افزایش رژیم یک گروه تندرو سنی است که روابط بسیار نزدیک با عربستان سعودی دارد، برای روسیه و جمهوری‌های اتحاد جماهیر شوروی سابق که با افغانستان مرز مشترک دارند آمدن طالبان به قدرت میتواند جنبش‌های اسلام‌گرای منطقه را جسارت داده و در نتیجه گروه‌های تروریستی داخلی مانند جنبش اسلامی ازبیکستان و گروه‌های مختلف در چچنیا را قوت ببخشد.
نشنل انترست در ادامه می‌نویسید که، در مورد چین، اگرچه دولت این کشور بخاطر عقب‌نشینی امریکا از افغانستان خرسند خواهد شد، اما نگرانی‌ها در مورد افزایش افراط گرایی در آسیای جنوبی و مرکزی هم شدت خواهد گرفت و این نه تنها که میتواند که پروژه چند میلیارد دالری یک کمربند و یک راۀ چین را با خطر بیاندازد بلکه به گروه‌های اسلام‌گرا مانند سازمان آزادیبخش ایغور و جنبش اسلامی ترکستان شرقی هم در قلمرو چین الهام ببخشد.
نشریه همچنان از پاکستان به عنوان بازیگر اصلی در روند صلح افغانستان یاد آور شده و نوشته که اسلام‌آباد از سه دهه به اینسو حامی گروه طالبان است و با در نظر داشت جنبش‌های آزادی خواه مانند بلوچ‌ها و جنبش تحفظ پشتون‌ها، اسلام آباد هیچگاه نمی‌خواهد با طالبان که اکثریت رهبران این گروه پشتون‌ها اند، مخالفت کند.
- یو‌پی‌آی
نشریه امریکایی "یو‌پی‌آی" یونایتتد پرس انترنشل در مورد خروج همۀ نیروهای خارجی از افغانستان نوشته.
خروج نیروها از این کشور از اول ماه می‌آغاز شده و به گفتۀ رئیس جمهور جوبایدن قرار است تا یازده سپتمبر امسال خاتمه یابد.
نشریه نوشته که ایالات متحده برای پیروزی در جنگ به استراتیژی بهتری نیاز دارد.
نشریه طولانی‌ترین جنگ امریکا در افغانستان را با جنگ کوریا بین سال‌های ۱۹۵۰ الی ۱۹۵۳ مقایسه کرده و نوشته که بخاطر پافشاری جنرال امریکایی دوگلاس مک آرتر که گفته بود چین مداخله نخواهد کرد اما با مداخله چین ویتنام به یک فاجعه مبدل شد.
در ادامه می‌خوانیم که پس از دوازده سال امریکا با ۵۸ هزار پرسنل و تعداد بی‌شماری کشته شده‌های ویتنامی آخرین هلیکوپتر امریکایی در ۱۹۷۴ از سایگون که تصویری غم‌انگیز از شکست بود، پرواز کرد و آنجا را ترک نمود.
در ادامه می‌خوانیم که پس از حملات یازدهم سپتمبر ۲۰۰۱ اداره جورج دبلیو بوش در افغانستان مداخله کرد تا القاعده و اسامه بن لادن را به محاکمه بکشاند، اما به باور نشریه فرماندهی مرکزی ایالات متحده به بن لادن اجازه داد تا در کوه‌های توره بوره فرار کند زیرا نیروهای امریکایی برای مبارزه در ارتفاعات بلند آموزش ندیده بودند.
به نوشتۀ "یو‌پی‌آی" سپس توجه امریکا به عراق معطوف شد و ماموریت در افغانستان به یک ملت‌سازی در کشوری مبدل شد که امریکا آنرا هیچگاه درک نکرد.
