"شب ساعت هشت بالای ما جنگ شروع شد تا چهار بجه صبح هشت تن از همکاران خود را از دست دادم و چهار بجه خود من زخمی شدم و باز طالبان من را گرفتند، بردند به دهنه ذوالفقار در ولسوالی گلران اسیر کردند."
این روایت یکی از دشوارترین نبردهای سینا هاشمی، عضو پیشین نیروهای اردوی ملی افغانستان است.
او سال گذشته در حمله طالبان در ولسوالی گلران هرات بینایی چشمش و توانایی یک دستش را از دست داد.
این معلول نظامی در روز نهم حوت، روز ملی سرباز در افغانستان، از حکومت می‌خواهد که توجه به وضعیت خانواده های قربانیان نیروهای دولتی و معلولان جنگی داشته باشد: "از دولت خود می‌خواهم که روز سرباز از خانواده سرباز و از خانواده معلول که به وضعیت اقتصادی بدی به سر می‌برد، حمایت کند."
وحید امیری معلول دیگر است که عضو نیروهای محافظت قطعه خط آهن هرات‌خواف بوده: "دشمن در راه ماین فرش کرده بود و از اثر انفجار آن من یک دست و یک پای خود را از دست دادم."
او می‌گوید که خانواده‌های قربانیان و معلولان نظامی در بدترین شرایط ممکن زندگی می‌کنند و هر روز که نانی برای خوردن داشتند، همان روز، روز ملی سرباز است: "معلول برای فعلاً معیوب و ورثه شهدا کسانی هستند که نانی برای خوردن ندارند و سرپناهی به نشستن ندارند و هر زمانی که یک معلول و ورثه شهدا از خود یک خانه داشت و توانست یک سفره پهن کند، همان روز برایش نهم حوت است."
عبدالمجید حیدری، مسئول انجمن معلولان و قربانیان نیروهای دولتی افغان در هرات به حکومت افغانستان پیشنهاد می‌کند که به جای مصارف گزاف در روز تجلیل از نهم حوت روز ملی سرباز، این پول را به خانواده‌های قربانیان جنگ و معلولان جنگی توزیع کند: " در نهم حوت به شکل ریاکارانه مصارف گزاف می‌کنند و این تجلیل نمی‌شود. این مصارف را بجای این محافل به خانواده شهید خود پرداخت کنند و برای معلول خود سرپناهی جور کنند."
از روز سرباز در قول اردوی ۲۰۷ ظفر در غرب کشور نیز تجلیل شد.
در این روز مقام‌های ارشد امنیتی و دفاعی بر حمایت از خانواده‌های قربانیان جنگ و معلولان تأکید کرده اند.
آمار در آمریت شهدا و معلولین هرات نشان می‌دهد که در حدود ۳،۷۰۰ تن از معلولان نظامی در این ولایت وجود دارند.
اما معلولان نظامی از حکومت می‌خواهند که در کنار پرداخت به موقع حقوق و امتیازات شان، در بخش توزیع زمین برای این قشر، کاری انجام دهد تا بیشتر از این بی‌سرپناه نباشند.
