بسم‌الله رحیمی ۲۲ ساله که ناشنوا است در مرکز شهر شبرغان به چند صد کودک ناشنوا درس‌های ابتدایی کمپیوتر و خوش‌نویسی به طور رایگان آموزش می‌دهد: "در انجمن ما ۳۰۰ تن که صد در صد ناشنوا ثبت و راجستر شده اند همه‌شان به شمول دختر‌ها و پسران با شوق و علاقه‌ای زیاد مشغول آموزش هستند و ۹۷ درصد آنها فقیر و فرزندان خانواده‌های نادار می‌باشند."
رحیمی انجمن ناشنوایان را شش ماه پیش ساخته و در یک حویلی کرایی فعالیت می‌کند: "انجمن ما که ده نفر اعضا دارد همین ده نفر اعضا بدون اخذ معاش طور افتخاری کار می‌کنند و کرایه حویلی را به کمک یک دگر می‌پردازیم و از پول شخصی خود ما تمویل می‌کنیم."
رحیمی و همراهانش تصمیم گرفتند با ایجاد این انجمن برای کودکان ناشنوا درس‌های کمپیوتر آموزش دهند تا کودکان ناشنوا از درس و تعلیم محروم نمانند.
او حرف‌ها را نمی‌شنود با اشاره می‌گوید شش ماهه بوده که پدر و مادرش به کمک داکتر محلی دانستند که او ناشنوا است: "در حالی که پدرم دکاندار و یک تاجر کوچک است افتخار می‌کنم، ولی دوران کودکی را پر از فراز و نشیب‌ها پشت سرگذاشتم، کودکی برایم دوران خوشایندی نبود."
اینکه چرا؟ رحیمی می‌گوید: "همسایه‌ها و بچه‌های هم سن و سال، مرا به چشم یک کودک کم توان می‌دیدند در حالی که توانسته‌ام با هم سن و سال خود به درستی ارتباط برقرار کنم."
این جوان ناشنوا که مکتب را تا صنف ۱۲ در نمایندگی کمیته سویدن شبرغان خوانده حالا محصل سال اول رشته تاریخ پوهنتون جوزجان است.
قرار معلومات مسئولین انجمن ناشنوایان جوزجان از جمله ۳۰۰ ناشنوا حدود ۲۰۰ تن آنان کودکانی اند که از ناشنوایی رنج می‌برند.
بسم‌الله رحیمی به این آرزو در آموزش کودکان ناشنوا تلاش می‌کند روزی شود که مانند خودش آنها نیز به پوهنتون‌ها راه یابند.
