کشتزارهای ماین هنوز هم در افغانستان قربانی می‌گیرند

سید جلال افسر پولیس جوزجان یک عضو بدنش را از دست داده و افتخار می‌کند که در نظام افغانستان مصروف کار است.

او هشت سال پیش در رشته ماین‌روبی آموزش دیده و اکنون با تیم انجنیری پولیس جوزجان مشغول کار خنثی‌سازی مین‌های کنار جاده است.

او در صحبت با رادیو آزادی گفت: "همان تجربه‌هایی‌که در دوران آموزش عملاً آموخته بودیم سبب شده که موفق شویم. من مأیوس نیستم که یک پنجه خود را از دست داده‌ام. افتخار می‌کنم که برای نجات جان مردم خود زحمت می‌کشم."

سید جلال با آن که به عملیات نظامی در شرایط دشوار ولایات شمال سرپل، بلخ، جوزجان و فاریاب سهم گرفته، می‌گوید انفجار ماین‌ها همواره تلفات و خسارات مالی سنگینی به افراد ملکی وارد می‌کند.

عبدالله جوان ۱۹ ساله شبرغانی در نتیجه انفجار ماین دو پای خود را از دست داده است. او در زندگی روزمره خود با دشواری‌هایی مواجه است: "در جوانی دو پای خود را از دست دادم. حالا به مکتب رفته نمی‌توانم. کاری از دست من نمی‌آید. در جامعه بسیار به سختی زندگی می‌کنم."

طالبان و دیگر گروه‌های مخالف دولت در جنگ افغانستان به صورت وسیعی از ماین و مواد انفجاری جاسازی شده استفاده می‌کنند.

نقیب‌الله دقیق، ولسوال سانچارک سرپل به رادیو آزادی گفت که طالبان در این ولسوالی با کار گذاشتن ماین مردم را می‌کشند: "در طی دو ماه اخیر۳۰ حلقه ماین ضد وسایط و ضدپرسونل در ساحات مسجد سبز سانچارک تعبیه شده بود که یک تعداد آنها خنثی شده و یک تعدادی که انفجار کرده، سه کشته و ۷ زخمی از افراد ملکی برجا گذاشته است."

باشندگان ولایات شمالی از گروه‌های مخالف دولت می‌خواهند دست از ماین‌گذاری بردارند و به ویژه دیگر دست به کارگذاری بمب‌های کنارجاده‌ای نزنند.