بیجا شدههای داخلی در بلخ از فقر، بیکاری و محروم بودن از خدمات صحی و تعلیمی حکایت می‌کنند.
اکثر بیجا شدههای داخلی در بلخ به دلیل جنگ و ناامنی خانه‌های خود را ترک کرده و به شهر مزارشریف و ولسوالی‌های اطراف آن پناه آورده‌اند.
محمد‌خالد یعقوبی یکی از آن‌ها است. او از ولسوالی المار فاریاب به ولسوالی دهدادی بلخ بیجا شده است.
وی می‌گوید که در جنگ میان طالبان و نیروهای افغان مرمی هاوان بر منزلش اصابت کرد و فرو ریخت.
آقای یعقوبی گفت که از شش ماه به این سو در بلخ مسکن گزین است، در زیر یک خیمه شب و روز زندگی می‌کنند.
او از عدم توجه دولت به وضعیت زندگی بیجا شده‌ها شاکی است و می‌افزاید که به دلیل نبود کار و فقر بیش از حد با چالش‌های زیاد دست و پنجه نرم می‌کند.
وی گفت: "خانه‌ام را در جنگ از دست دادم، مزارشریف فرار کردیم. اینجا هم هیچ کار و غریبی نیست و برای بچه‌هایم حتا سه وقت نان خشک داده نمی‌توانم. دولت هم به غم مردم بیچاره و غریب نیست."
ریاست مهاجرین و عودت کننده‌‌ها در بلخ می‌گوید که بیش از ۴۵۰۰ خانواده بیجا شده داخلی در شهرمزارشریف و ولسوالی‌های اطراف آن در ساحات دولتی و شخصی افراد در خیمه‌ها زندگی می‌کنند.
مسعود قادری، رئیس این اداره به رادیو آزادی گفت که تمام بیجا شدههای داخلی به علت ناامنی در مناطق اصلی شان به بلخ کوچیده‌اند و اینجا نیز علاوه بر نداشتن سرپناه با چالش‌های زیادی مواجه اند.
او گفت که عدم دسترسی به خدمات صحی، نبود مکاتب برای اطفال بیجا شده‌ها، نبود آب صحی کافی و مساعد نبود زمین کار به مردان خانواده از مشکلات اساسی این بیجا شده‌ها است.
آقای قادری می‌گوید که اداره مهاجرین بلخ در تلاش است تا با جذب کمک‌های بشری از موسسات بین‌المللی و داخلی به شمار زیادی از این بیجا شده‌ها زمینه زیست مناسب و سرپناه امن را مساعد سازد.
وی افزود: "کار اساسی ما این است که برای این خانواده‌های نیازمند زمینه سرپناه را مساعد بسازیم و سعی خود را می‌کنیم تا با مشکلات‌شان زودتر رسیدگی شود."
در بلخ به طور مجموعی ۶۵۰۰ خانواده بیجا شده داخلی وجود دارد که ۴۵۰۰ خانواده از ولایت‌های سرپل، جوزجان و فاریاب و همچنین ۲۰۰۰ خانواده دیگر از ولایت‌های بغلان، کندز و سمنگان از جنگ به بلخ فراری شده‌اند.
