خانواده‌های زیادی این روزها از گوشه و کنار ولایت غور به دلیل تهدیدات امنیتی خانه‌های خود را ترک کرده و به فیروزکوه مرکز ولایت غور پناه آورده‌اند.
بی‌بی کوه که نان‌آور خانواده‌اش را در جنگ با گروه طالبان از دست داده و حدود ده روز پیش طالبان در حمله به روستای او در غرب شهر فیروزکوه، خانه‌اش را آتش زدند، می‌گوید که در این جنگ همه دارایی‌اش را از دست داد و اکنون در وضعیت بدی به سر می‌برند.
او از طرف‌های درگیر می‌خواهد که با هم صلح کنند.
او گفت:"بخدا دربه‌در شده‌ایم. از دست طالب روزها تا شام ما را آرام ندارند. آمدن هیزم ما را آتش زدند. خانه ما را آتش زدند. نه جای خواب داریم و نه هم نان... طالب‌ها می‌آمدند به قریه ما ۱۵ الی ۲۰ نفر شب نان می‌خواستند. مجبور بودیم نان آماده می‌کردیم. بچه خسربره من سرپرست ما بود. او را کشتند. حال سرپرست نداریم. همه یتیم‌ها هم دورم جمع هستند. حال هم صلح بیآید. صلح کنند. ما می‌بخشیم. خلاصه صلح کنند. دیگرها را نکشند."
تنها بی‌بی‌کوه نیست که این همه درد را بدوش می‌کشد، بلکه جنگ‌های چندین ساله افغانستان ده‌ها خانواده دیگر را به گلیم غم نشانده و همه دارایی‌شان به تاراج رفته است.
انیسه غیور، عضو شورای ولایتی غور نیز می‌گوید با آن‌که زنان زیادی در کشور بخصوص ولایت غور سرپرست‌های خانواده‌های خود را از دست داده‌اند و غم از دست دادن اعضای خانواده را به دوش می‌کشند با آنهم صلح می‌خواهند.
او گفت: "از طالب‌ها می‌خواهیم که دیگر بس است. در جنگ خساره‌مندترین کس‌ها مادرها هستند که جگرگوشه‌های خود را از دست داده‌اند؛ ولی با آنهم صلح می‌خواهند. می‌خواهند که زخم‌های‌شان دوباره پیوند شود و فرزند کوچک آن که یتیم مانده دوباره قربانی جنگ نشود و خدا ناخواسته ما دیگر اعضای فامیل خود را از دست ندهیم."
از سوی دیگر، مسئولان کمیسیون حقوق بشر ولایت غور می‌گویند با آن که همه مردم افغانستان خواستار صلح و آرامی هستند، حکومت باید اصل عدالت را در گفتگوهای صلح در نظر بگیرد.
این مسئولان از روند آزادسازی زندانیان طالبان انتقاد می‌کند و می‌گویند که افراد آزاد شده دوباره به سنگرهای جنگ برگشته‌اند و از مردم قربانی می‌گیرند.
فریده ناصری مسئول بخش زنان کمیسیون حقوق بشر نیز می‌گوید: "هرچند گفتگوهای صلح جریان دارد، اما من باورمند نیستم؛ چون از زمانی‌که گفتگوهای صلح جریان دارد، طالبان دست به تخلفات زدند. افراد ملکی را به قتل رساندند و به هیچ کس رحم نکردند. با بیرون شدن افراد طالب از زندان و دوباره برگشتن آنها به صحنه‌های جنگ، واقعاً نگران‌کننده است. باید دولت افغانستان اصل عدالت در نظر بگیرد."
براساس توافقنامه‌ای که در "۲۹ فیبروی" بین امریکا و گروه طالبان امضا شد، حکومت افغانستان به آزادی ۵۰۰۰ زندانی طالبان و طالبان به رهایی ۱۰۰۰ زندانی حکومت تعهد کردند. به گفته رئیس شورای مصالحه ملی، این روند به زودی به پایان خواهد رسید و قرار است یک هفته بعد از آن گفتگوها در دوحه برگزار گردد.
حکومت افغانستان برای این که عدالت در نظر گرفته شود، از آزادسازی ۵۹۷ زندانی طالبان خودداری کرده است.
