سوم دسمبر برابر است با روز جهانی معلولیت.
بربنیاد آمارهای وزارت کار و امور اجتماعی افغانستان در حال حاضر در حدود یک میلیون تن در افغانستان معلول هستند.
شماری از معلولان در گفت‌وگو با رادیو آزادی از وضعیت بد اقتصاد و توجه نکردن حکومت به وضعیت‌شان سخن زده اند.
یکی از این معلولین محمد نسیم ۴۶ ساله است. او می‌گوید هنگامی که هنوز بیست سال داشت راکت پرانی‌های کابل یک دست و پایش را از او گرفت اما امید برای فرداهایش هنوز برجاست و زندگی را مبارزه برای دستیابی به آرزوهایش می‌خواند.
کار نسیم مهمان داری و کباب پزی در یکی از رستورانت‌ها در شهرنو کابل است.
او گفت: "این در نصیبم بود، چرا خودم را ناتوان سازم؟ و چرا انسان از خدا ناامید شود؟ کار کن زحمت بکش! اگر کار کنیم کار بسیار است این وطن به کار نیاز دارد."
نسیم با مزد ماهانه شش هزار افغانی هزینه‌های مادر بیمار، دو خواهر و یک برادرش را می پردازد: "ازدواج نکردیم. دست و پایم را از دست داده‌ام اما امید به خداست. چرا باید مایوس باشم اگر جگر خونی کنم که دست و پایم را از دست داده‌ام از این جگرخونی چیزی ساخته نمی‌شود."
مالک رستورانتی که نسیم در آن کار می‌کند، می گوید از کار او خشنود است: "نسیم جان شش سال پیش در همین‌جا موتر شویی می‌کرد. من که صداقت و اخلاق او را دیدم از این رو تصمیم گرفتم که با ما در اینجا کار کند. اخلاق و رفتار خوبی با مهمانان دارد و ما از کار او راضی هستیم."
نسیم می‌گوید روزی را گواه نبوده است که کاری از سوی دولت برای تغییر در زندگی معلولان شده باشد – ادعایی که حکومت آن را رد می کند و می‌گوید که تلاش‌ها برای بهبود زندگی معلولان روی دست است
نسیم هیچ چیزی از روز جهانی معلولان نمی‌داند.
بربنیاد آمار وزارت کار و امور اجتماعی اکنون در حدود یک میلیون تن در افغانستان معلول هستند، شماری که بر بنیاد آمار صلیب سرخ به علت جنگ‌ها سالانه به گونۀ اوسط ده هزار تن به آن افزوده می‌شود.
