روان شناسان می‎گویند، رد خواسته‎های مشروع جوانان عامل اعتیاد آنان است

روان شناسان می‎گویند، برخورد نا درست خانواده‎ها با جوانان و رد خواسته‎های مشروع آنان از عوامل مایوس شدن جوانان و رو آوردن آنان به مواد مخدر است.

در گوشه چمن حضوری در مرکز شهر کابل معتادین مواد مخدر به چشم می‎خورند.

شماری از آنان خوابیده و عده دیگر آنان گردهم جمع شده چادر را روی سر شان همواره ساخته و مواد مخدر استفاده‎ می‎کنند.

برخی از آنان می‎گویند که رفتارهای نامناسب اعضای خانواده‎های شان سبب شده تا به این عمل رو بیآورند.

دوتن از آنان می‎‌گویند:

"از دست پدرم به مواد مخدر معتاد شدم. من را دوست نداشت و حتی تا حال نیز احوالم را نگرفته‎است. از دست جنجال‎های درون خانواده به این بلا مبتلا شدم. دلم می‎گوید که خودم را زیر موتر بیاندازم."

"پدر و خانواده‎ام در مورد من هیچ فکر نمی‎کردند، هرچند شبی را که در بیرون سپری می‎کردم هیچ کسی از من نمی‎پرسید. در قصه یی من نبودند که با کی‎ها می‎گردم، همین‎ها باعث شد که به مواد مخدر معتاد شدم."

شماری از پدران و مادران نیز تائید می‎کنند که کم توجهی به فرزندان، محبت ندادن به آنان و نپذیرفتن خواسته‎های مشروع آنان گاهی اوقات سبب اعتیاد جوانان به مواد مخدر می‎شود.

یک مادر با صدای گرفته در رابطه به پسر معتادش چنین گفت:

"پسرم از صنف دوازده مکتب فارغ شد، به پدر خود گفت که او را در پوهنتون شامل سازد او یا یک دکان برایش بسازد تا در آن مصروف شود. هرچند پدرش توان آن را هم داشت، اما خواست پسرم را رد کرد، همین بود که پسرم با اشخاص بیکار و نا احل گشت و گذار کرد و به مواد مخدر معتاد شد."

معتاد شدن اعضای خانواده به مواد مخدر مشکلی است که دامنگیر مادر، پدر و سایر اعضای خانواده نیز می‎شود، اما راه‎های نیز وجود دارد که اگر به آن توجه شود، بزرگان خانواده می‎توانند اعضای دیگر خانواده را از اعتیاد شدن به مواد مخدر نجات داده و راه درست را نشان دهد.

شفیق الله رحیمی از ولایت میدان وردگ پدری است که مسئولانه به تعلیم و تربیه فرزندانش رسیده‎گی می‎کند.

وی افزود:

"تمام روز از فرزندانم مواظبت می‎کنم، نیازمندی‎های آنان را برای شان فراهم می‎کنم، با آنان محبت می‎ورزم، از آنان مواظبت می‎کنم که با چگونه افراد نشست و برخاست دارند، هیچ گاهی به آنان اجازه نمی‎دهم که تا نا وقت‎های شب در بیرون از خانه باشند."

روانشناسان به بزرگان خانواده‎ها توصیه می‎کنند که در کنار رسیده‎گی به تعلیم و نظارت فرزندانش شان، به آنان در رابطه به اضرار مواد مخدر نیز آگاهی دهند.

به گفته داکتر خالده رئیس شفاخانه معتادین زن در کابل، محبت ورزیدن بزرگان خانواده با فرزندان شان می‎تواند مانع ایجاد یاس و نا امیدی در میان آنان شود.

وی افزود:

"مادران و پدران باید در نخست به فرزندان شان توجه خاص داشته باشند، کارها را به اساس استعداد آنان برای شان بسپارند، اهداف زنده‎گی شان را برای آنان مشخص سازند، با آنان محبت ورزند و نگذارند که با تنها ماندن قربانی اعتیاد به مواد مخدر شوند. به همین گونه، برای تشکیل یک خانواده سالم به یک فرد مقتدر در راس خانواده نیز نیاز است تا امور خانواده را تنظیم کند."

خانواده‎های که اعضای شان جز سه میلیون افغان‎های که خواسته یا ناخواسته به مواد مخدر اعتیاد شده‎اند با مشکلات مختلف رو به رو اند.

روانشناسان به این باور اند که خانواده‎ها اساس واحد جامعه اند و به باور آنان یک خانواده زمانی می‎تواند یک دست و از اعتیاد به دور بماند که بزرگان خانواده‎ها ازکارکرد اعضای خورد سال نظارت کنند و به تعلیم و تربیه آنان به گونه جدی رسیده‎گی کنند.

گزاش: محمد اياز ترنک