اکثر زنان در جوزجان از ابتدایی ترین حقوق شان برخوردار نیستند

از هشتم مارچ روز جهانی زن طی همایشی در شهر شبرغان تجلیل به عمل آمد.

فرزین فهیمی یک تن از اشتراک کنندگان همایش امروز در جوزجان می‎گوید ازین روز در حالی تجلیل صورت می‎گیرد که گراف خشونت در برابر زنان در جریان سال روان نسبت به سال قبل در ولایت جوزجان افزایش یافته و اکثریت زنان درین ولایت از ابتدایی ترین حقوق خویش بهره مند نیستند.

خانم فهیمی به وضعیت زنان ولسوالی درزاب، قوش تپه و آقچه که اشاره کرده گفت، شماری از زنان از اثر تهدید گروه داعش خانه‎های شان را ترک کرده و تعداد دیگر نیز از در اثر قالین بافی زیاد تکلیف‎های روانی پیدا کرده‎اند.

وی گفت:

" خصوصاً تعدادی از زنان همین حالا سلاح بر دست گرفته بر علیه داعش در ولسوالی‎های قوش تپه و درزاب می‎جنگند و یا هم زنانی که در ولسوالی آقچه قالین باف هستند بخاطر آگاهی آنان کاری صورت نگرفته و برای معیشت زندگی آن عده زنان اگر کمک مالی شود بهتر است."

این سخنان خانم فهیمی در حالی بیان می‎شود که اکثریت زنان در ولایت جوزجان و بخصوص آنانی‎که در قرا و قصبات و خارج از محدوده شهر زندگی دارند از کوچکترین حق خود آگاهی نداشته در حصار خانه‎ها در قید مردان بسر می‎برند.

خانم فهیمی مسئولان را به کم کاری و حیف و میل کردن پول هایی که در ۱۴ سال گذشته به نام داد خواهی و احیای حقوق زنان به افغانستان کمک شده بود متهم می‎کند و می‎گوید که در راستای محو خشونت در برابر زنان و احیای حقوق آنان هیچ کار موثری صورت نگرفته‎است.

راحله یک خانم فقیر ۳۵ ساله که پنج اولاد دارد تجلیل از روز جهانی زن را یک جنبه نمایشی دانسته می‎گوید که تجلیل ازین روز هیچ تغییراتی به وضعیت عمومی و محرومیت آنان به بار نمی‎آورد.

این خانم جوان که شوهرش پیر و کهن سال است و بخاطر تربیه اولاد هایش تشویش دارد گفت، درین روز‎ها حتی نان خوردن ندارد چه باشد که به تجلیل از روز زن اشتراک کند.

وی افزود:

" دو چشمم کور است. پدرم مرا به یک مرد پیر و ناتوان فروخت، حالا پنج اولاد دارم. حیران ماندم حالا کی برای این اولادهایم بیندیشد و نان پیدا کند. روزگار من درین روز ها به سختی سپری می‎شود."

شماری از زنان در حالی از سخنرانی‌ها و تجلیل ازین روز چندان راضی به نظر نمی‎رسند که مسئولین در همایش امروز در شهر شبرغان طی صحبت‎ها، شعارها، خوانش اشعار و ترانه‎ها بجای آنکه از دردهای اصلی زنان ولایت، وضعیت عمومی و از محرومیت‎های آنان یاد آوری نمایند، بیشتر به توصیف فعالیت‎های شان پرداخته و حضور نمادین عدۀ از زنان شهری را که به هیچ وجهه نمی‎تواند بازتاب دهنده وضعیت عمومی زنان و معیار آزادی آنان باشد، نمادی از برابری و تأمین حقوق زنان با مردان خواندند.

گزارش عالم رحمانیار