معلم که خود میسوزد و دیگران را روشن میسازد اما دیده میشود که در برخی مکاتب کابل معلمین با برخورد خشن متعلمین روبرو بوده و حتی تهدید به مرگ میشوند.
این معلمان از برخورد نادرست متعلمین شکایت میکنند.
آنها میگویند، علاوه بر اینکه برخی متعلمین آنها را تهدید میکنند آنها با خود بوکس پنجه، چاقو، چرس، سگرت و نصوار نیز در داخل مکتب می‌آورند.
سیزدهم میزان مصادف است با روز جهانی معلم بخاطر اینکه بدانم معلمان در کابل با چه مشکلاتی مواجه هستند سری زدم به چند مکتب کابل.
شماری از معلمان میگویند، زمانیکه برای آن عده شاگردان که اصول مکتب را رعایت نمی‌کنند گفته میشود که از برخورد نادرست و کارهای خلاف دست بردارند معلمین از سوی آنها تهدید میشوند.
عبدالجبار احمدی یکی از معلمان شهر کابل در صحبت با رادیو آزادی چنین گفت:
"تهدید شاگرد همین است که ناز و نزاکتهای که در بالا دارند مانندی اینکه، پدرم قوماندان است، پدرم سارنوال است، پدرم با فلان نفر روابط دارد، یا فلان وکیل را میشناسد همین طور تهدید میکند، این مسئله در تمام مکاتب است، بیشتر چیز های که از نزد شاگردان پیدا می‌کنیم نصوار، سگرت، برخی اوقات چاقوهای خُرد میباشد."
استاد احمدی میگوید، بخاطر چنین تهدیدها و خلاف کاریها چندین مرتبه والدین آنها خواسته شده اما در برخی موارد والدین شان علاوه بر اینکه با مکتب همکاری نکردهاند حتی برای صحبت کردن در این مورد نیز حاضر نشدهاند.
این در حالیست که شماری از شاگردان نیز برخورد نادرست متعلمین با معلمان را تائید کرده میگویند، در اکثریت صنفها چنین افراد از خانوادههای زورمند هستند که دست به کارهای خلاف قانون میزنند.
عبدالغیور یک تن از شاگردان لیسه عبدالهادی داوی شهر کابل در صحبت با رادیو آزادی گفت، وزارت معارف باید از موجودیت چنین شاگردان در مکاتب جلوگیری نماید:
"دقیقا ما این مسئله را دیدیم و چندین نفر را در صنف هشت شاهد هستیم که استادان را تهدید کرده و با آنها بی احترامی میکنند، آنها حتی در مکتب با خود بکس پنجه، زنجیر و برخی وسایل دیگر با خود می‌آورند، نصوار و سگرت را به صورت آزاد به مکتب می‌آورند. برخورد شان با معلمین این بوده که احترام معلم را نداشته و صحبت کردن با معلم را ننگ میدانند و گپ کسی را قبول نمی‌کنند."
این در حالیست که در تازه ترین مورد یک شاگرد در یکی از مکاتب ناحیه چهارم شهر کابل با استفاده از تفنگچه دست داشته اش دو شاگرد دیگر را زخمی ساخت.
از سوی هم حاجی امام جان مدیر لیسه ذکور بی بی مهرو شهر کابل میگوید که در آن مکتب حتی یک شاگرد نیز شامل شده بود که قبلاً هفت ماه را در زندان سپری کرده بود.
وی افزود:
"یکی از بچههای صنف یازده شش، هفت ماه را در زندان سپری کرده بود و هر چه تلاش کردیم وی را متعلم ساخته نتوانستیم، اخلال میکرد، ناوقت به مکتب میآمد و از همه وقت تر از مکتب بیرون میرفت، چرس و نصوار هم میکشید باعث اخلال نظم مکتب میشد بالاخره ما به امنیت رجوع کردیم و پولیس آمد و آن شاگرد را با خود برد."
حاجی امام از وزارت معارف و والدین شاگردان خواست تا بخاطر جلوگیری از کارهای نادرست چنین شاگردان و اصلاح آنها با معلمین و مسئولان لیسهها همکاری نمایند.
در همین حال مقامات وزارت معارف نیز همچو مسایل را در مکاتب کابل و ولایات تائید کرده میگوید این وزارت به گونه جدی بخاطر حل این مشکل تلاش مینماید.
کبیر حقمل رئیس نشرات این وزارت در صحبت با رادیو آزادی چنین گفت:
"چنین مسایل در کابل و ولایات دیده شدهاست اما باز هم میگویم که رهبری وزارت معارف از معلمان خود حمایت میکند و اجازه نمیدهد که فضای اکادمیک از سوی زورمندان متأثر گردد."
حقمل همچنان از معلمین خواست در صورتیکه با موارد مانند تهدید، توهین و یا برخورد نادرست مواجه میشوند فوراً این مسئله را به مسئولان این وزارت شریک سازند تا بخاطر جلوگیری از آن اقدام جدی روی دست گرفته شود.
این در حالیست که شماری از تحلیلگران مسایل اجتماعی بدین باور اند که والدین، استادان و نزدیکان چنین افراد باید از طریق طرح نمودن مسایل اجتماعی آنها را وادار سازند تا از چنین کارها دست بردارند.
یکی تغییرات درونی است که در وجود و روان آنها بیاید و دوم تغییرات بیرونی فرهنگی است که توسط نزدیکان، خانواده از طریق گفتگو میتوانند تغییرات مثبت را در وجود این افراد به میان آورند.
