هرچند گفته می شود که در خانه های امن به مشکلات زنان آسیب دیده توجه لازم صورت نمیگیرد اما مسوولین این مراکز تاکید میکنند که به مشکلات آنان بگونه جدی رسیدگی صورت می گیرد.
به هدف بررسی مشکلات و خواست این زنان به مرکز حمایت از زنان در کابل رفتیم، در این مرکز حدود 42 زن و 10 طفل نگهداری می شوند.
اکثر زنان که با خشونت ها روبرو هستند و تهدید به مرگ شده اند به این مرکز پناه برده اند.
در میان آنان یک دختر 21 ساله را ملاقات کردیم که به گفته خودش در سن نُه سالگی با مرد پنجاه ساله بگونه اجباری عروسی کرده و در اثر لت و کوب و خشونت از سوی شوهرش مجبور به ترک خانه اش شده است.
او میگوید:
" پدرم مرا به یک مرد پنجاه ساله و بسیار ظالم داد آن وقت من 9 سال سن داشتم، زندگی ام همرایش خوب نبود هیچ شب و روزی نبود که مرا لت و کوب نکند. "
درچهارده سال گذشته درافغانستان تعدادی زیادی از مراکز حمایوی زنان فعالیت دارند و اکثر اوقات به این مراکز دختران و زنانی می آیند که از ترس مرگ ازخانه فرار میکنند.
بسیاری از مردم به این باور اند که، همچو مراکز مکان های بدنام اند و درآن از زنان استفاده نادرست میشود.
به مرکز که من رفتم برای زنان مراکز آموزشی ایجاد شده و شماری از زنان درآنجا مصروف آموزش بودند.
مریم یکتن از خانم ها می گوید که اختطاف گردیده بود وقتی که به صورت نا گهانی اختطاف کننده سکته قلبی نمود خانواده اش وی را مجرم شناخت.
خانم مریم می گوید حکومت او را بی گناه خوانده اما خانواده فردیکه او را اختطاف کرده بود وی را قاتل دانسته و او مجبور شده تا به این مرکز پناه بیاورد:
" دختر سه ساله ام در بغلم بود که مرا به خوست برده بودن اصلاً نفهمیدم چگونه مرا نشه ساخته بودند وقتی چشمم را باز کردم در یک اتاق تاریک بودم و برادر دیگرش دختران مرا گریختانده بود و وقتی چشم باز کردم دخترانم را هم بیهوش در کنار خود یافتم. "
خانم دیگری که در این مرکز حضور داشت میگوید که شوهرش قتل کرده بود و تلاش داشت خانمش را قاتل ثابت کند:
" شوهرم مردی را به قتل رساند و اتهام را بالای من انداخت و سر من تهمت کرد و گفت که این مرد بخاطر تو آمده بود و من از ترس فرار کردم چون خطر مرگ من هم بود. "
مسوولین مرکز حمایت از زنان ضمن درخواست همکاری مراکز عدلی و قضایی می گویند که دوسیه خانم های که در خانه های امن می باشند باید بزودی بررسی گردد تا آنان دوباره به خانه های شان برگردند.
فوزیه مسوول این مرکز در صحبت با رادیو آزادی می گوید که، در سه ماه اخیر به دهها قضیه زنانی که با خشونت مواجه شده اند از سوی آنان حل گردیده است:
" هیچوقت اینطور نشده خانمی که به اینجا میاید دو باره به خانه خود برنگردد.
هر وقت خانمی که به اینجا میاید در 24 ساعت همرای فامیلش به تماس می شویم.
در ظرف سه ماه یعنی جنوری، فبروری و مارچ 77 زن به اینجا آمدند و تقریباً مشکلات بیشتر از 40 زن حل شده و آنها دو باره به خانه های خود برگشتند. "
زنانی هم هستند که بخاطر خشونت های خانواده گی، تجاوز جنسی و ازدواج های اجباری به این مرکز آورده شده اند و حتی برخی آنان کمتر از هجده سال نیز عمر دارند.
گفته میشود که در کابل همین حالا بیش از 10 مرکز امن موجود می باشد اما یکی از انتقاد ها این است که در این مراکز زنان با مشکلات جدی ربرو بوده و حتی شماری از زنان مورد تجاوز جنسی نیز در این مراکز قرار گرفته اند.
اما مسوولان این مراکز همچو اتهامات را رد کرده و می گویند که آنان تلاش دارند تا به مشکلات این زنان رسیدگی شود و آنان دوباره به خانه های شان برگردند.
ذکیه حکیمی
