روح‌الله تلاش باشندهٔ ولسوالی نجراب ولایت کاپیسا است.
روح‌الله می‌گوید، آنها رسم دارند که خواهران ازدواج شده‌شان چه دعوت شده و یا ناشده روزهای عید را با آنها سپری می‌کنند.
اما به گفتهٔ او، دو سال می‌شود که هردو خواهرش مسافر است و این دوری آنها را از بجا آوردن این رسم محروم کرده است:
"سال‌های گذشته خوشی عید را در کنار فامیل خواهران و خواهر‌زاده‌های خود یکجا تجلیل می‌کردیم، گاهی اوقات اونا می‌آمدن گاهی خودما آنها را مهمان و دعوت می‌کردیم به خانه در کنار هم از خوشی‌های عید لذت می‌بردیم، اما با گذشت یک سال و تحولات که پیش آمد مجبوریت‌های که بود آنها مسافر شدند و همو خوشی‌های گذشته نمانده که ما در سابق با آنها تجلیل می‌کردیم."
شمله مقصودی ۳۸ ساله و باشندهٔ ولایت لغمان می‌گوید، آنها نیز رسم مشابهی دارند و او در سال اول ازدواجش عید را با خانوادهٔ پدرش سپری کرده است.
او در بارهٔ این رسم به رادیو آزادی گفت:
"ما هم این رواج را داریم که عید که می‌آيد پدر دختر آمده دختر خود را می‌برد و پس از عید خانهٔ خسر‌ش آمده و دختر را دوباره می‌برند، من که بودم گاهی پدرم پشتم می‌آمد چون برادرم خرد بود و یا هم از خسرم خواهش می‌کرد تا من را ببرد، حالی بعضاً خواهرانم که عروسی کرده اند پشت‌شان یا پدرم می‌رود و یا بردرانم تا آن عید را هم از دست ندهند و این عید را هم."
به گفتهٔ شمله، خانوادهٔ دختر به ویژه پدر و برادران باید همیشه هوای خواهران ازدواج کرده‌شان را داشته باشند تا نزد خانوادهٔ شوهر نیز از جایگاه بلندی برخوردار باشند.
اکتهار از باشندگان ولسوالی خوگیانی ولایت ننگرهار می‌گوید، سپری کردن عید با خواهران و خواهر‌زاده‌هایش عید را برای خانوادهٔ آنها لذت بخش‌تر می‌سازد.
افغان ها پس از ادای نماز عید همدیگر را در آغوش گرفته عید را به یک دیگر مبارک باد گفته و به همدیگر آرزوی سعادت و بهروزی می کنند
به گفتهٔ او، آنها در هر عید این رسم را ادا کرده و خواهران متأهل‌شان را از خانهٔ شوهرش به خانهٔ خود می‌آورند:
"در شب و روزهای عید خواهران خود را به خانه می‌آوریم، اول خود ما به خاطر عید مبارکی به خانه‌شان میرویم و بعداً آنها را گرفته خانه می‌آوریم، خوشی‌های عید را با بسیار لذت کنار خواهران خواهر‌زاده‌ها و دیگر اعضای خانواده تجلیل می‌کنیم."
اکتهار افزود، خانوادهٔ خانمش نیز همین رسم را دارند و برادران خانمش در روزهای عید او را به خانۀ پدرش می‌برند تا عید را با آنها سپری کنند.
در ولسوالی زرمت ولایت پکتیا نیز مردم پیرو این رسم دیرینه هستند.
احمدالله همدرد، باشندهٔ ولسوالی زرمت ولایت پکتیا در این باره به رادیو آزادی گفت:
"مردم ولسوالی زرمت ولایت پکتیا یکی از رواج‌هایشان همین است که خواهران و برادران‌شان که عروسی کردن در روزهای اول، دوم، سوم و یا چهارم عید به خانهٔ پدرشان دعوت می‌کنند و پس از سپری کردن عید کنار خواهران و بردران‌شان دوباره به خانه‌شان می‌روند."
اما به گفتهٔ برخی از خانواده‌ها، رسم دعوت از خواهران عروسی شده در شهرهای بزرگ کمرنگ شده است.
عید موقعی است که فامیل ها به خانه های اقارب و دوستان شان می روند عیدمبارکی می کنند و از حال و احوال همدیگر آگاه می شوند این رسم سبب رفع کینه و کدورت و ایجاد همدلی و وحدت میان مردم می شود
خوشبو قریشی، باشندهٔ ولایت میدان وردک در باره به رادیو آزادی گفت:
"نسبت به گذشته کمتر شده، مادرم قصه می‌کند که دختری که عروسی می‌کند در روزهای اول دوم و سوم عید است که برادر و یا پدر دختر به خانۀ شوهرش می‌روند از آنها اجازه می‌خواهند که دخترشان را با خود ببرند تا عید را با خانوادهٔ پدری سپری کند، در شهرها کم است، اما در قریه‌ها هنوز هم وجود دارد این رسم و رواج."
گفتنی‌ست رسم دعوت از خواهران عروسی شده در بین برخی باشندگان ولایت‌های دیگر نیز وجود دارد.
رسم و فرهنگ‌های مختلف عیدی در افغانستان مانند، رمضانی، عیدی بردن، چیدن دسترخوان عید، عیدی دادن و عیدی گرفتن به شمول دعوت خواهران عروسی شده وجود دارد که با در نظرداشت فرهنگ هر ولایت اندکی متفاوت است.