محمود: تمام اموال خانه را فروختم از پول آن مواد خوراکه و مواد سوخت خریدم

فقر و ناداری، شماری از خانواده‌های افغان را مجبور کرده است تا با فروش اموال منزل ضرورت‌های اولیه زندگی‌شان را فراهم کنند.

محمود، سرپرست یک خانواده شش نفری در ولایت پروان است که می‌گوید، از یک سال به این طرف بیکار است و پول خریداری مواد خوراکه و دیگر نیازهای خانواده‌اش را ندارد.

او در صحبت با رادیوآزادی گفت، از نهایت مجبوریت دست به فروش اموال منزلش زده است:
"اقتصاد ما بسیار ضعیف شده است، من تمام فرش و ظرف خانه را فروختم و از پول آن یک مقدار مواد خوراکه و اندکی مواد سوخت برای زمستان خریداری کردیم."

محمود می‌گوید که مجبور شده تا اموال خانه‌اش را با بهای اندک به فروش رساند.

برخی خانواده‌ها هم می‌گویند، دیگر هیچ چیزی برای فروختن برای شان باقی نمانده است.

این بانو که نخواست نامش را در گزارش بنویسیم، سرپرست یک خانوادۀ پنج نفری در کابل است که می‌گوید، به جز چند قلم محدود دیگر هیچ چیزی برای فروختن برایش نمانده است:
"من بعضی وقت به خانه‌های پولداران کالا شویی می‌روم، ما دیگر هیچ چیزی نداریم، چند قلم مال کهنه که تلویزیون کهنه و یا یک پایه یخچال کهنه داریم که کسی یک هزار افغانی هم نمی‌خرد."

در همین حال برخی از کهنه‌فروشان در شهر کابل نیز تأیید می‌کنند که مردم اموال خانۀ خود را به دلیل فقر و ناداری و یا بیرون شدن از کشور به آنها می‌فروشند.

عبدالمجید، یکی از کهنه‌فروشان در این باره به رادیو آزادی گفت:
"بسیار مردم اموال خانۀ خود را برایم می‌آورند که خریداری کنم، بیشترشان می‌گویند که چیزی برای خوردن ندارند و از مجبوریت اموال خود را به فروش آورده اند، اما کسی نیست که دوباره آن را خریداری کند، بازارهای فروش بلکل سرد است کس توان خرید را ندارد."

وی می‌گوید، این خانواده‌ها بیشتر وسایل را به فروش می‌آورند که ارزش خریدن را ندارد و یا این که قابل استفاده نیست، اما از روی مجبوریت با پول اندک آنرا خریداری می‌کند تا مشکل‌شان حل شود.

همزمان با حاکمیت دوبارۀ طالبان در افغانستان، شماری زیاد مردم به دلیل بیکاری و مشکلات امنیتی مجبور شدند اموال‌شان را به فروش رسانده و کشور را ترک کنند و این موضوع سبب شد تا شمار مردم به کار کهنه‌فروشی روی آورند.

به اساس گزارش سازمان‌های بین‌المللی، پس از حاکمیت دوبارۀ طالبان در افغانستان، مشکلات اقتصادی خانواده‌ها بیشتر شده و برخی خانواده‌ها حتی توان خرید مواد خوراکه و مواد سوخت برای زمستان‌شان را از دست داده اند.

هرچند مسئولان حکومت طالبان به تکرار گفته اند که برای بهبود وضعیت اقتصادی مردم تلاش دارند، اما دیده می‌شود که با گذشت حدود یک‌ونیم سال وضعیت مردم به حالت عادی برنگشته است.