شماری از دختران دانش آموز در ولایت هرات به یادگیری خیاطی روی آورده اند. این دختران می گویند که به خاطر دور شدن از مکتب و ماندن در خانه به مشکلات روانی دچار شده اند و برای بیرون شدن از این وضعیت، خیاطی می آموزند.
در یکی از صنف های آموزش حرفهٔ خیاطی٬ دختران دور یک میز کلان با ماشین های برقی خیاطی نشسته و لباس می دوزند. همه این خیاطان تازه کار دانش آموزان مکتب استند و از روی ناگزیری به این حرفه روی آورده اند.
زهرا محمدی شانزده ساله متعلم صنف یازدهم در مکتب گوهرشاد شهر هرات یک تن از این خیاطان است.
او می گوید، پس از محروم شدن از مکتب چند ماه خانه نشینی اورا به مشکلات روانی دچار ساخت و برای رهایی از این وضعیت ناگوار، مجبور به آموختن خیاطی شده است.
زهرا به رادیو آزادی می گوید، برای اینکه کاملآ بی سرنوشت نماند، به آموختن خیاطی روی آورده تا در آینده درآمد داشته باشد و محتاج دیگران نباشد.
:" مکتب که نبود حوصله ام در خانه سر رفت و حتی مشکلات روحی و روانی به من رخ داده بود. بعد اینجا آمدم که سرگرم کار بشم. چون مکتب ها فعال نیست و اینجا آمدم که یک کاری یاد بگیرم و به دیگران هم یاد بدهم."
دختران خرسند اند که از خانه بیرون رفته و حرفه یی جدیدی را می آموزند
اما تعداد زیادی از دانش آموزان که در خانه مانده، از زنده گی ناامید شده و در وضعیت دشوار روحی و روانی به سر می برند.
همانند زهرا چانس کار کردن در بیرون از خانه برای شان میسر نشده است.
آمنه احمدی دانش آموز صنف دوازدهم مکتب مهری هروی شهر هرات که پس از مسدود شدن مکتب شان، نزدیک به یازده ماه را در خانه سپری کرده است.
فشار های روحی دختران را واداشته است تا خالیگاه دوری از مکتب را با رفتن به صنف آموزش خیاطی پر کنند
او می گوید، با ادامه محرومیت از رفتن به مکتب، در زنده گی نا امید شده و آینده اش را بسیار تاریک می بیند.
:" از وقتی که مکتب ها بسته شده دیگر هیچ امیدی به زنده گی ندارم و من هیچ دلیلی برای زنده گی نمی بینم. شب و روز من یکی است و بدون مکتب خودرا هیچ حس می کنم. خانه نشینی برای کسی که نیمی از عمر خودرا در تعلیم سپری کرده باشد بسیار سخت است.
من ده سال از هفده سال عمر خودرا به درس خواندن سپری کرده ام و اکنون نشستن در خانه به من بسیار دشوار است."
با مسدود ماندن دوره های لیسه و متوسطه مکتب های دخترانه در بیشتر از یازده ماه گذشته از سوی طالبان، میلیون ها دختر افغان بی سرنوشت مانده اند.
دختران دانش آموز مکاتب ثانوی و لیسه در هرات نیز از ده ماه به این طرف در انتظار بازگشایی مکاتب و آغاز دروس اند
مریم خالقی یک فعال حقوق زنان در شهر هرات به این باور است که در برابر این تصمیم به گفته او ظالمانه، همه افغان ها باید سکوت شان را بشکنند و به گونه جمعی اعتراض کنند.
خانم خالقی میگوید، محروم شدن میلیون ها دختر از رفتن به مکتب یک سرنوشت بسیار تاریک را هم برای زنان و هم برای افغانستان رقم خواهد زد.
" حق تحصیل یکی از خطوط سرخ دختران و زنان است. وقتی که حق تحصیل از خانم ها و دختران گرفته شده است پس باید همه در برابر این محدودیت ها ایستاده گی کنند."
مسدود ماندن مکتب های دخترانه از سوی طالبان، در کنار انزجار و خشم شماری از افغان ها؛ واکنش های جهانی نیز در پی داشته است.
سخنگویان حکومت طالبان گفته اند، کار بالای برنامۀ جریان دارد که به اساس آن مکاتب ثانونی دخترانه باز خواهند شد، اما در بارۀ چگونگی این برنامه و این که چه زمانی و تحت چی شرایطی مکاتب دخترانه باز خواهد شد، وضاحتی داده نشده است.