سازمان جهانی غذا (دبليو. اف. پی) بحران اقتصادی کنونی را در افغانستان سونامی گرسنگی می‌نامد.
مری الن مک‌گروتی مسئول این سازمان در افغانستان گفته که به تازه‌گی به مناطق مختلف به ويژه ولایات شمالی افغانستان سفر کرده و زندگی افغان‌های فقیر را از نزدیک دیده است.
خبرگزاری رویترز به نقل از آقای مک‌گروتی نوشته که بسیاری خانم‌های افغان را دیده است که برای به‌دست آوردن کمک حتی خود را درپاهایش انداخته اند.
به همین گونه بیشتر مرد هایی را دیده که در میان کثافات دانی‌های کنار جاده‌ها برای کودکان‌شان مواد خوراکی جست‌وجو می‌کردند.
در گزارش آمده است که اکنون شماری از افغانان برای نجات از گرسنگی حتی به جنگ اولویت می‌دهند و می‌گویند که جنگ برایشان بهتر از این وضعیت بوده است.
در گزارش رویترز به نقل از این نماینده سازمان جهانی غذا آمده است که اکنون نزدیک به ۲۳ میلیون افغان که بیش از نیمی از جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهد، با گرسنگی روبه‌رو بوده و نیاز به کمک‌های بی‌درنگ دارند.
زمری ۵۶ ساله یکی ازين افراد که در یکی از جاده‌های کابل با لباس شاریده و کفش‌های فرسوده‌اش در کنار کراچی دستی‌اش تکیه زده تا لقمه نانی به خانواده‌اش به دست آورد، چشم به‌راه کسی است که کراچی‌اش را به چند افغانی برای انتقال موادی به کرایه بگیرد تا زمری در بدل آن چند پولی برای سیر کردن شکم فرزندانش به‌دست بیاورد.
یک کراچی‌بان در شهر کابل
زمری که سرپرستی یک خانواده پنج نفری را بر عهده دارد، پیش از این گلکاری می‌کرد، اما اکنون که زمستان است و کار گلکاری هم برایش میسر نیست ناگزیر شده تا کراچی‌بانی کند.
او به رادیو آزادی گفت که روزها برایش کار پیدا نمی‌شود و شام دست خالی به خانه بر می‌‌گردد.
او می‌افزاید: "بی‌کاری است، این‌جا نشسته‌ام تا کسی برایم کمک کند،کار نیست من هم قبلاً گلکاری می‌کردم و کار هم خوب بود، اما حالا به خدا که هیچ کار باشد هوا سرد است و در خانه هم برای خوردن چیزی ندارم."
هزاران خانوادۀ نادار دیگر در شهر کابل مانند زمری زندگی می‌کنند که ممکن یک وقت هم خوراک درست برای سیر کردن اولادهای‌شان نداشته باشند.
در گوشۀ دیگر شهر کابل خجسته مادر یک خانوادۀ چهار نفری است.
او که در منطقه چهلستون شهرکابل زندگی می‌کند، می‌گوید هنگام جنگ‌ها و ناامنی‌ها از ولسوالی نجراب کاپیسا مهاجر شده و اکنون با سرنوشت بد روبه‌رو شده‌است.
خجسته می‌گوید با کودکان و شوهرش در یک خانۀ کرایی زنده‌گی می‌کنند، شوهرش بی‌کار است و نانی برای خوردن و هیزمی برای سوختاندن در خانه ندارند.
او می‌گوید: "ما مشکلات زیاد داریم، شوهرم بی‌کار است. سه طفل دارم. شوهرم هر روز برای پیدا کردن کار از خانه بیرون می‌شود، اما شام دست خالی به خانه برمی‌گردد. ما نه مواد سوخت برای گرم کردن خانه داریم و نه چیزی برای خوردن. خانه ما کرایی است از درک بل برق و حتی از دکانداران قرضدار شدیم. حالا هیچکس برای ما قرض هم نمی‌دهد."
این‌ها از جمله میلیون‌ها افغان اند که با تهدید قحطی و گرسنگی در کشور روبه‌رو شده‌اند.
بر بنیاد گزارش‌های نهادهای بین‌المللی به‌شمول سازمان ملل متحد سطح فقر و بی‌کاری در افغانستان پس از حاکمیت طالبان به اوج رسیده است.
هزاران تن بی‌کار شده، نظام بانکی پر چالش است، حدود ۹،۵ میلیارد دالر پول افغانستان از سوی امریکا منجمد شده و میلیون‌ها انسان هم به کمک‌های بشری نیاز دارند.
در گزارش آمده است که اکنون شماری از افغانان برای نجات از گرسنگی حتا به جنگ اولویت می‌دهند و می‌گویند که جنگ برایشان بهتر از این وضعیت بوده است.
سازمان جهانی غذا پیش از این نیز از بحران بشری در افغانستان هشدار داده و گفته بود که برای جلوگیری از این بحران به ۲،۵ میلیارد دالر نیاز است.
طالبان تازه در این باره چیزی نگفته، اما پیش از این گفته اند که وضعیت بشری در افغانستان تا حدی هم بد نیست که در مورد آن سخن گفته می‌شود.
یک طالب مسلح در شهر کابل
در همین حال قرار است به روز سه شنبه اداره هماهنگی کمک‌های بشری سازمان ملل متحد و کمیشنری عالی ملل متحد در امور پناهنده‌گان در افغانستان، برنامه مشترک عملیاتی‌شان را اعلام کند.
در این نشست روی رسیدگی به وضعیت بشری در افغانستان و دریافت راه‌های کمک برای افغان‌های مهاجر در منطقه بحث خواهد شد.
پیش از این سازمان ملل متحد گفته است که درسال ۲۰۲۱ میلادی برای رسیدگی به بحران بشری در افغانستان یک‌ونیم میلیارد دالر را جمع‌آوری کرده‌است.