برخی از باشندگان پامیر خورد و کلان بدخشان می‌گویند که امسال به دلیل سردی هوا و کمبود علوفه صدها راس مواشی‌شان تلف شده است.
شماری از ساکنان ولسوالی واخان ولایت بدخشان می‌گویند که ریزش برف پیهم و دوام‌دار امسال در منطقۀ پامیر تعداد زیادی از مواشی‌شان را تلف کرده.
پامیرخورد و کلان منطقه دور افتاده و کوهستانی بدخشان است .زندگی در فصل زمستان در پامیرها سرد و طاقت‌فرسا است.
پامیر خورد و کلان در ولسوالی واخان بدخشان موقعیت دارد. در هردو پامیر در حدود ۴۰۰ فامیل زندگی می‌کنند که همه قرغیزها هستند.
عبدالرحمن ۲۸ ساله باشنده پامیر خورد ولایت بدخشان به رادیو آزادی می‌گوید که ریزش برف از ماه عقرب سال گذشته آغاز شده و تاکنون در بیشتر ساحات این مناطق ادامه دارد.
مواشی قرغیزها در پامیر بدخشان
عبدالرحمن می‌گوید که در نتیجه سردی هوا ده‌ها راس مواشی خودش بشمول شتر٬ بز و گوسفند از بین رفته است: "امسال برف زیاد در پامیر زد و مال‌های ما زیاد از بین رفت. تنها ازخود ما ۲۵ مواشی مختلف تلف شده است."
رحمن قُل هم از قرغیزهای پامیر کلان است. او بیشتر از ۳۰۰ راس گوسفند٬ بز٬ شتر و غژگاو دارد.
رحمن قُل به رادیو آزادی می‌گوید که سردی بیش زمستان امسال از مواشی آنان قربانی بی شمارگرفته است: "زمستان امسال سخت است، برف از ماه عقرب آغاز شده بعضی جاها هنوزهم ادامه دارد. مال بسیار تلف شده است. از هرکس ۵۰ تا ۶۰ راس مواشی تلف شده است. شاید با این وضعیت دام‌داری ماهم ختم شود."
پیشه ساکنان هردو پامیر دام‌داری است. پامیریان با فروش محصولات حیوانی مانند قروت، روغن و پشم حیوانات زندگی‌شان را سپری می‌کنند.
اما مسوولان در ریاست زراعت می‌گویند که نبود کارمند ساحوی و نبود شبکه‌های مخابراتی در پامیرها سبب شده است که آنان از این مشکل پیش آمده بی خبر باشند.
معین‌الدین عینی٬ رئیس اداره زراعت بدخشان به رادیو آزادی می‌گوید که تلاش می‌کنند از طریق دفترهای همکار خارجی به مشکل آنان رسیدگی کنند.
خیمه‌های قرغیزها در پامیر بدخشان
عینی گفت: "ما مامور رسمی در پامیر نداریم اما همکار داریم که به ما راپور بدهد. مقصد تاهنوز کسی به ما درباره تلفات حیوانات در پامیر گزارش نداده است. اگر حیوانات آنان به اثر سردی و یا امراض تلف شود در این زمینه تیم‌ها را خودمان تشکیل می‌دهیم و از دفاتر کمک می‌گیریم به مشکل‌شان رسیدگی می‌کنیم."
در کنار تلف شدن مواشی، نبود سرک، مکتب، کمبود عرضه خدمات صحی، عدم دسترسی به شبکه‌های مخابراتی از مشکلاتی هستند که همواره پامیریان از آن شکایت دارند.
اکنون عبدالرحمن انتظار دارد که حکومت افغانستان از هر راه ممکن به مشکل پامیریان رسیدگی کنند تا بیشتر از این مواشی آنان تلف نشود.