باغدار عبدالستار با کودکانش سرگرم جمع آوری حاصلات سیب است، در باغی که نزدیک حویلی‌اش در گوشه‌ای از شهر فیروزکوه مرکز ولایت غربی غور ساخته: "من مدتی پنج سال می‌شود باغ دارم. باغداری بسیار خوب چیز است. به خصوص در ولایت غور ما. غور بسیار آب و هوای خوب دارد، بسیار سیب‌های شیرین و سیب‌های خوب و کلان."
او ۸۸ درخت سیب دارد و ۱۷ درخت ناک. سیب‌های سرخ، زرد و ناک‌های کلان زرد رنگ به گفته عبدالستار بسیار خوش مزه است.
عبدالستار ۴۲ ساله امسال بیش از یکهزار کیلو میوه از باغش به دست آورده. اما او می‌گوید که مثل بسیاری از باغداران دیگر در غور از باغداری سنتی رنج می‌کشد: "بازار یک بازار کیفیت دار نیست که ما سیب خود را ببریم، بفروشیم. اگر چیزی را خود مان استفاده می‌کنیم، چیزی را هم به دوست و قوم خویش خود باید بدهیم، چرا که از پیش ما خراب می‌شود و نمی‌توانیم از آن سود بیشتر ببریم."
او از مسئولان می‌خواهد که به باغداران محلی کمک کنند: "اگر بشود سیب ما انتقال پیدا کند به دیگر ولایات و شهر ها، واقعاً از نگاه اقتصادی ما خیلی خوب می‌شود. از مشکلات ما رفع می‌شود. درخواست ما همین است که اگر ما سردخانه داشته باشیم، به ما همکاری بکنند و سردخانه جور بکنند. ما باغدارها از مشکلات زندگی خلاص می‌شویم."
عبدالظاهر توانا مسئول پروژه ملی باغداری و مالداری وزارت زراعت و مالداری افغانستان در غور است.
توانا می‌پذیرد که هنوز نتوانسته اند سردخانه‌های معیاری را فعال کنند: "در ولایت غور ما ۲۰ دانه سرد خانۀ سیب را ساخته‌ایم. متأسفانه نظر به آنکه بودجه آن به وقت و زمان آن انتقال داده نشد، تا فعلاً به بهره برداری سپرده نشده."
او می‌گوید مشکلات دیگر هم هست: "در بخش فروشات و مارکیت محصولات زراعتی ما مشکلات داریم. به خاطریکه سرک‌های ولایت غور همه سرک‌های خامه است، محصولاتی که در سرک‌های خامه بسته بندی درست نشود، کرایۀ آن از قیمت آن بالاتر می‌شود."
او می‌گوید، در شش سال گذشته حاصلات سیب در غور به بیش از هشت هزار تُن رسیده.
اما توانا می‌پذیرد که نمی‌توانند به علت مشکلات موجود با بازارهای بیرون از غور رقابت کنند.